Tom Waits

Tom Waits
ilustracja
Imię i nazwisko

Thomas Alan Waits

Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1949
Pomona

Instrumenty

organy, gitara, fortepian, fisharmonia

Gatunki

rock[1], blues, folk

Zawód

piosenkarz, kompozytor, aktor, autor tekstów

Strona internetowa

Thomas Alan Waits (ur. 7 grudnia 1949 w Pomona[2]) – amerykański wokalista, kompozytor, instrumentalista, autor tekstów, poeta i aktor.

Życiorys

Choć twórczość Waitsa zaliczana jest przede wszystkim do rocka, to w jego muzyce krzyżują się wpływy jazzu, bluesa, folku, rock and rolla i tradycyjnego popu.

Tom Waits gra na instrumentach klawiszowych, gitarze, akordeonie oraz wielu niekonwencjonalnych instrumentach jak np. przypominający ksylofon chamberlin. Na początku kariery (głównie przed wydaniem albumu Swordfishtrombones w 1983 roku) śpiewał najczęściej przy akompaniamencie sekcji jazzowych. Później, wraz z rozwojem ogólnej koncepcji muzycznej, brzmienie jego utworów zaczęło być bardziej rockowo-eksperymentalne. O jego albumie Rain Dogs jeden z krytyków napisał, że „był on tym punktem ostatecznej przemiany Waitsa z ekscentrycznego piosenkarza w prawdziwie dziwnego piosenkarza”[3].

Bardzo charakterystyczną cechą muzyki Waitsa jest jego niski głos. Śpiewa on swoje własne bardzo osobiste, melancholijne, gorzkie w wymowie, cyniczne, przesycone czarnym humorem poezje. Często są inspirowane literackimi dokonaniami przedstawicieli amerykańskiej literatury beat, zwłaszcza Jacka Kerouaca i Charlesa Bukowskiego. Sukcesy występów artysty charakteryzujące się kameralną teatralnością skłoniły Waitsa do spróbowania szczęścia w zawodzie aktora. Zagrał najczęściej epizodyczne, charakterystyczne role w kilku filmach, zyskując dobre recenzje krytyków. Tom Waits komponuje również muzykę filmową. Także niektóre z jego piosenek zostały wykorzystane w filmowych produkcjach. Współpracował m.in. z takimi reżyserami jak: Francis Ford Coppola, Jim Jarmusch, Robert Altman, Hector Babenco, Terry Gilliam.

Waits jest od 1980 roku żonaty z Kathleen Brennan (wcześniej był związany z Rickie Lee Jones). Ma troje dzieci: córkę Kellesimone i synów Caseya Xaviera i Sullivana.

Zawsze wolał nagrywać dla małych wytwórni. Gdy jakaś stawała się „zbyt duża”, przenosił się do innej. Nigdy nie wystąpił w reklamie, uważając że byłoby to poniżające dla artysty. Nie zgodził się też na wielokrotne próby użycia jego muzyki w jakiejkolwiek z nich. Ma za to na koncie kilka wygranych pozwów o nielegalne użycie jego muzyki w celach komercyjnych, m.in. z Frito Lay, Audi, Oplem.

W Polsce dotychczas wydano dwie biografie tego artysty (na rynku angielskim i amerykańskim jest ich kilka). Są to, wydana w Krakowie w 1995 roku, książka Patricka Huphiersa To fortepian jest pijany, nie ja... i pozycja Dzikie lata. Muzyka i mit Toma Waitsa napisana przez Jaya S. Jacobsa (Wydawnictwo Dolnośląskie 2007 r.).

Wiosną 2000 roku Tom Waits wystąpił w Polsce, w Sali Kongresowej.

Waits jest członkiem tajnego stowarzyszenia znanego jako Sons of Lee Marvin.

Dyskografia

Albumy

RokTytułUwagi
1973Closing Time
1974The Heart of Saturday Night
1975Nighthawks at the Dinernagrany na żywo przy małej widowni
1976Small Change
1977Foreign Affairs
1978Blue Valentine
1980Heartattack and Vine
1982One From the HeartŚcieżka dźwiękowa do filmu Francisa Forda Coppolli
1983Swordfishtrombones
1985Rain Dogs
1987Franks Wild YearsMuzyka teatralna
1988Big TimeKoncertowe CD, film i wideo
1991Night on EarthŚcieżka dźwiękowa do filmu Jima Jarmuscha
1992Bone MachineNagroda Grammy Best Alternative Music Album
1993The Black Riderwe współpracy z W.S. Burroughsem. Muzyka do sztuki teatralnej
1999Mule VariationsNagroda Grammy Best Contemporary Folk Album
2002Blood Money
2002AliceOpera
2004Real Gone
2006Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards3 CD
2009Glitter and Doom Live2 CD, Nagranie koncertowe z trasy „Glitter and Doom”
2011Bad as Me

Kompilacje

  • 1983 Anthology of Tom Waits (Elektra)
  • 1986 Asylum Years
  • 1991 The Early Years, Volume One
  • 1993 The Early Years, Volume Two
  • 1998 Beautiful Maladies: The Island Years
  • 2001 Used Songs 1973-1980

Jako producent

  • 1999 Extremely Cool Chucka E. Weissa
  • 2001 Wicked Grin Johna Hammonda

Współpraca i jako sideman

Tribute albumy

  • 1995 Temptation, Holly Cole
  • 1995 Step Right Up, różni artyści
  • 2000 New Coat of Paint, różni artyści
  • 2001 Wicked Grin, John Hammond
  • 2003 Piosenki Toma Waitsa, Kazik Staszewski
  • 2004 Step Right Up: The Songs of Tom Waits, różni artyści
  • 2008 Anywhere I Lay My Head, Scarlett Johansson
  • 2008 Female Tribute to Tom Waits, różni artyści

Filmografia

Trasy koncertowe

  • 1973 Closing Time
  • 1974–1975 The Heart Of Saturday Night
  • 1975–1976 Small Change
  • 1977 Foreign Affairs
  • 1978–1979 Blue Valentine
  • 1980–1982 Heartattack and Vine
  • 1985 Rain Dogs
  • 1987 Big Time
  • 1999 Get Behind The Mule Tour
  • 2004 Real Gone Tour
  • 2008 Glitter and Doom Tour

Przypisy

  1. allmusic Tom Waits – Biography
  2. Gene Santoro: Highway 61 revisited: the tangled roots of American jazz, blues, rock, & country music. Oxford University Press US, 2004, s. 235. ISBN 978-0-19-515481-8.
  3. Robert Christgau: Marc Ribot Isn't Trying to Comfort Anyone. NPR Music, 2013-04-30. [dostęp 2013-05-01]. (ang.).
  4. Dead Man Walking Original Soundtrack 1996 – Original Score. AllMusic (ang.)
  5. Ścieżka dźwiękowa do filmu Koniec przemocy w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Tom Waits (1974–75 Asylum publicity photo - with cigarette).jpg
Publicity photo of American musician Tom Waits circa 1974–75, around the time Asylum Records was promoting his second album, The Heart of Saturday Night.