Tomasz Gluziński

Tomasz Gluziński (ur. 18 października 1924 we Lwowie, zm. 3 maja 1986 w Zakopanem) – polski poeta, żołnierz AK, trener narciarski.

Życiorys

Od 1950 związany z Zakopanem. Trener narodowej kadry narciarek – alpejek (1952-1954 i 1960-1962).

Był synem Józefa (nauczyciel gimnazjalny, poeta) i Zofii z domu Konradów (urzędniczka).

Debiutował w 1958 wierszami Homo sapiens i Wehikuł w „Tygodniku Powszechnym”. Członek Związku Literatów Polskich od 1982. Nagrodzony w 1962 Nagrodą „Czerwonej Róży” i w 1978 Nagrodą im. Roberta Gravesa Polskiego PEN Clubu za tom wierszy Przebieg wydarzeń. W swoich wierszach zawiera refleksje nad miejscem człowieka we współczesnym odhumanizowanym świecie, m.in. Wątek, Wokaliza (oba 1968), Motowidło (1969), Przebieg wydarzeń (1977), W żarnach świata (1986). Wybór wierszy "Wielkie pastwisko". Spoczywa na Cmentarzu na Pęksowym Brzysku w Zakopanem (sektor P-II-54)^[1].

Grób Tomasza Gluzińskiego na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku

Twórczość

• Wiersze (1964)
• Wokaliza (1968)
• Wątek (1968)
• Motowidło (1969)
• Pod pieczęcią (1974)
• Przebieg wydarzeń (1977)
• Szczątki emocji (1982)
• W żarnach świata (1986)
• System wartości (1996)
• Droga krzyżowa (1997)
• Wielkie Pastwisko (2005)

Bibliografia

• Beata Dorosz, Tomasz Gluziński, w: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, tom III: G-J (opracował zespół pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan), Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1994, s. 56-57
• Tomasz Gluziński, Wielkie Pastwisko, Warszawa 2005, s. 301.
• Jarosław Mikołajewski: Zapomniane arcydzieło. gazeta.pl, 2005-10-03. [dostęp 2019-11-04].
• Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 51, s. 61, Czerwiec 1986. Koło Lwowian w Londynie.