Tomasz Goban-Klas

Tomasz Goban-Klas
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

27 września 1942
Warszawa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: badania opinii publicznej, komunikacja społeczna, prasoznawstwo, socjologia kultury, socjologia masowego komunikowania, socjologia mediów, teoria komunikowania
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1972

Habilitacja

1991

Profesura

18 lutego 1992

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Tomasz Goban-Klas (ur. 27 września 1942 w Warszawie) – polski socjolog, medioznawca, nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykładowca m.in. Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania z siedzibą w Rzeszowie, wiceminister w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu oraz członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Życiorys

Ukończył w 1967 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1972 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1991 obronił habilitację. W 1992 otrzymał tytuł profesorski. W latach 70. był stypendystą Programu Fulbrighta na Uniwersytecie Stanforda i w Annenberg School for Communication[1].

W latach 1967–1990 był członkiem PZPR.

W latach 1968–1972 pracował w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, pełnił następnie funkcję sekretarza naukowego Ośrodka Badań Prasoznawczych. W pierwszej połowie lat 90. był profesorem w Instytucie Studiów Europejskich w Wiedniu. Jako wykładowca akademicki związany z Wyższą Szkołą Zarządzania i Bankowości w Krakowie, Akademią Obrony Narodowej i Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Komunikowania i Mediów Społecznych. Objął również funkcję kierownika Katedry Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, został honorowym profesorem tej uczelni[2]. Powołany w skład Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” Polskiej Akademii Nauk. Członek honorowy m.in. Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej[3].

W latach 1992–1996 pełnił funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Od 2002 do 2003 sprawował urząd sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu.

W maju 2003 został powołany przez Senat w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Podał się do dymisji w sierpniu 2004, motywując to względami zdrowotnymi i rodzinnymi. We wrześniu 2004 Senat przyjął jego rezygnację. W tym samym miesiącu sąd lustracyjny wszczął wobec niego postępowanie lustracyjne, umorzone w listopadzie 2005.

W 1986 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2000[4] Krzyżem Oficerskim tego orderu.

Wybrane publikacje

  • Komunikowanie masowe w nowoczesnym społeczeństwie, 1973.
  • Paryż i paryżanie, 1974.
  • Komunikowanie masowe. Zarys problematyki socjologicznej, 1978.
  • Aktywność, preferencje i świadomość kulturalna społeczeństwa polskiego (współautor), 1981.
  • Świadomość kulturalna społeczeństwa polskiego, 1985.
  • Prasa lokalna i środowiskowa w Stanach Zjednoczonych w cieniu gigantów, 1989.
  • Mass media w Polsce 1989–1992. Rekonstrukcja sfery publicznej. Raport bardzo osobisty, 1992.
  • Komputer narzędziem humanisty, 1993.
  • The Orchestration of the Media. Politics of Mass Communications in Communist Poland and the Aftermath, 1994.
  • Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, 1996.
  • Dalekowschodni feniks: koreańska droga rozwoju i modernizacji, 1999.
  • Społeczeństwo informacyjne. Szanse, zagrożenia, wyzwania, 1999.
  • Niepokorna orkiestra medialna. Dyrygenci i wykonawcy polityki informacyjnej w Polsce po 1944 roku, 2004.
  • Historia i współczesność Korei. Od pustelniczego królestwa do azjatyckiego tygrysa, 2004.
  • Media a integracja europejska (red.), 2004.
  • Cywilizacja medialna. Geneza, ewolucja, eksplozja, 2005.
  • Media i terroryści. Czy zastraszą nas na śmierć?, 2009.
  • Wartki nurt mediów, 2011.
  • Komunikowanie w ochronie zdrowia – interpresonalne, organizacyjne, medialne (red.), 2014.
  • Rwący nurt mediów, 2020.

Przypisy

  1. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2019-12-05].
  2. ↑ Profesorowie honorowi WSIiZ. wsiz.rzeszow.pl. [dostęp 2019-12-05].
  3. ↑ Członkostwo Honorowe. ptks.pl. [dostęp 2019-12-05].
  4. ↑ M.P. z 2000 r. nr 39, poz. 755

Bibliografia