Tomasz Jan Karczewski

Tomasz Jan Karczewski

herb Jasieńczyk
Rodzina

Karczewscy herbu Jasieńczyk

Data urodzenia

ok. 1630

Data śmierci

1691

Żona

Barbara Przerębska, Eleonora Mniewska

Dzieci

Józef, Stefan

Tomasz Jan Karczewski herbu Jasieńczyk (ur. ok. 1630, zm. w 1691 roku w Krotoszynie) – kasztelan halicki w latach 1690–1691, chorąży lwowski w latach 1682–1690, chorąży sanocki w latach 1679–1682, podstarości sanocki w 1677 roku, podwojewodzi lwowski w latach 1664–1689, oboźny koronny w 1663 roku, podczaszy sanocki w latach 1663–1676, łowczy chełmski w 1662 roku[1], sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1668 roku[2], sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1673 roku[3], w 1680 został komisarzem co do rozgraniczenia między Rzecząpospolitą a Imperium Osmańskim[4], oboźny i pułkownik królewski w 1674 roku[5].

Życiorys

6 stycznia 1691 we Lwowie wystawił akt fundacyjny, którym ufundował klasztor karmelitów bosych w Beresteczku.

Jego pierwszą żoną była Barbara Przerębska, a po jej śmierci Eleonora Mniewska, wdową po Pawle Nałęcz Gembickim. Z pierwszej żony miał trzech synów (Józef, Stefan i Antoni) oraz trzy córki (Joanna, żona Wojciecha Łosia, Zuzanna, żona Aleksandra Jana Potockiego, wojewody smoleńskiego, Marianna, żona Jana Prokopa Granowskiego, starosty żytomierskiego).

Jako poseł na sejm konwokacyjny 1674 roku z ziemi sanockiej był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 15 stycznia 1674 roku na tym sejmie[5]. Brał udział w negocjowaniu rozejmu z Imperium Osmańskim w 1676 roku[6].

Poseł na sejm koronacyjny 1676 roku, poseł sejmiku wiszeńskiego na sejm 1681 roku[7].

Dzięki możnym protektorom i własnym wojskowym zasługom zgromadził duży majątek, m.in. posiadał w dożywocie wieś Sokolniki z sołectwem i Skniłów w ziemi lwowskiej, sołectwo w Porsznie, majątki Falęcice i Lekarcice w Kieleckiem, Żorniska i Łozinę, Kliniec, był też właścicielem wsi Sobotnik.

Zmarł w 1691 w Krotoszynie w czasie powrotu z Cieplic; został pochowany w kościele Jezuitów we Lwowie.

Przypisy

  1. Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy”. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 346.
  2. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 21. Lauda sejmikowe. T. 2. Lauda wiszeńskie 1648-1673 r., Lwów 1911, s. 480.
  3. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 22. Lauda sejmikowe. T. 3. Lauda wiszeńskie 1673-1732 r., Lwów 1914, s. 2.
  4. Mykoła Krykun: Podilśke wojewodstwo u XV-XVIII stolittiach: Sprawy i materiały. Lwów, 2011, s. 61, 63. ISBN 978-617-607-064-1. (ukr.).
  5. a b Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 130.
  6. Dariusz Kołodziejczyk, Ejalet kamieniecki 1672–1699. Studium z dziejów panowania tureckiego na Podolu, Warszawa 1994, s. 83.
  7. Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 605.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie