Tomasz Kizny

Tomasz Kizny
Data i miejsce urodzenia18 sierpnia 1958
Wrocław
Zawód, zajęciefotograf, dziennikarz
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Tomasz Kizny (ur. 18 sierpnia 1958 we Wrocławiu) – polski fotograf i dziennikarz, działacz opozycyjny w PRL.

Ukończył liceum ogólnokształcące we Wrocławiu[1]. W latach 1982–1991 działał w Niezależnej Agencji Fotograficznej Dementi, której był współzałożycielem i jednym z głównych fotografów[1][2]. Agencja dokumentowała m.in. opór społeczny przeciw stanowi wojennemu w Polsce oraz rozpad systemu komunistycznego[1]. W latach 1982–1989 współorganizował też liczne niezależne wystawy fotograficzne, głównie w kościołach oraz mieszkaniach prywatnych w kraju i zagranicą[1].

Współpracował z kwartalnikiem „Karta” (1991–1999), „Magazynem Gazety Wyborczej” (1993–2003), zaś od 2004 działa jako fotograf i dziennikarz niezależny[1]. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1990) i Związku Polskich Artystów Fotografików (od 1992). Był laureatem nagród Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich dla Dziennikarzy Niezależnych (1988), Polcul Foundation (1990), Związku Polskich Artystów Fotografików[1]. W 2007 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].

Wystawy[2]
  • „Ocaleni z gułagu” (Stara Galeria ZPAF, Warszawa 1989) – tematyka obozów na Syberii
  • „Martwa droga” (Zachęta", Warszawa 1991/92) – wielkie nieukończone linie kolejowe w ZSRR
  • „Wyrok” (Zachęta, Warszawa 1997) – portrety mieszkańców Moskwy
  • „Pasażerowie. Moskwa. Warszawa. Berlin. Paryż” (Zachęta, Warszawa 2001) – portrety pasażerów metra w tytułowych miastach
Publikacje[1][2]
  • Gułag (Paryż 2003, Hamburg, Madryt, Mediolan, Nowy Jork 2004, Moskwa 2007) – album fotograficzny
  • Wielki Terror 1937–1938 (2013) – fotografie miejsc i ofiar Wielkiego terroru oraz dzieci ofiar

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Barbara Drabicka-Klint: Tomasz Kizny. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2017-11-22].
  2. ↑ a b c Tomasz Kizny. Culture.pl. [dostęp 2017-11-22].