Tomasz Leżeński
| ||
| Data urodzenia | 1603 | |
|---|---|---|
| Data śmierci | 1675 | |
| Biskup łucki | ||
| Okres sprawowania | 1667–1675 | |
| Biskup chełmski | ||
| Okres sprawowania | 1658–1667 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Nominacja biskupia | 1 kwietnia 1658 | |
| Sakra biskupia | 2 lutego 1659 | |
| Data konsekracji | 2 lutego 1659 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Andrzej Trzebicki | ||||
| Współkonsekratorzy | Mikołaj Oborski | ||||
| |||||
Tomasz Leżeński (ur. ok. 1603 roku, zm. w 1675 roku) – polski duchowny rzymskokatolicki, cysters, biskup chełmski i łucki, archidiakon sandomierski w latach 1633-1648[1], prepozyt łęczycki i kanonik warszawski w 1640 roku, kanonik krakowski w 1645 roku, opat komendatoryjny wąchocki w 1648 roku, sekretarz królewski od 1639 roku[2].
Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Nałęcz. Był synem Jerzego Grzegorza i bratem Feliksa, dworzanina królewskiego.
Wdowiec, który został księdzem, był proboszczem w Łęczycy, w 1634 r. kanonikiem płockim, sekretarzem królewskim w 1640 r. oraz kanonikiem warszawskim i opatem wąchockim. Później został biskupem pomocniczym chełmskim (1658 - 1667) z zachowaniem opactwa.
W 1648 roku był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z ziemi czerskiej[3]. Będąc biskupem chełmskim przekazał srebra kościelne królowi Janowi Kazimierzowi Wazie na potrzeby państwa. Na sejmie abdykacyjnym 16 września 1668 roku podpisał akt potwierdzający abdykację Jana Kazimierza[4].
Obejmując diecezję chełmską podjął dzieło odnowy życia kościelnego w diecezji. Później był biskupem łuckim (1667 - 1675), ale urzędował w Janowie Podlaskim. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 5 listopada 1668 roku na sejmie konwokacyjnym[5]. Elektor Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 i Jana III Sobieskiego z województwa wołyńskiego w 1674 roku[6][7]. Podpisał pacta conventa Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku[8]. Mianowany przez króla Jana III na prymasa, nie zdążył przyjąć tej funkcji, ponieważ zmarł[9].
11 sierpnia 1673 r. wydał dokument zatwierdzający fundację kościoła i klasztoru w Węgrowie[10].
W roku 1675 ufundował nowy kościół w Głowaczowie.
Przypisy
- ↑ Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 180.
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 248.
- ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 99.
- ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, 481.
- ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 498.
- ↑ Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, [b.n.s.]
- ↑ Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 154.
- ↑ Porzadek na seymie walnym electiey między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu elekcyey należące vchwalony y postanowiony, Roku Pańskiego tysiąc sześćset sześćdziesiąt dziewiątego dnia wtorego miesiąca maia. [b.n.s]
- ↑ 'Unknown' by Unknown - Page 48 of 48, www.duszki.pl [dostęp 2017-11-27].
- ↑ Zbigniew Rostkowski, WĘGRÓW - Parafia św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy, Diecezja Drohiczyńska [dostęp 2021-05-06] (pol.).
Bibliografia
- Krzysztof Rafał Prokop: Sylwetki biskupów łuckich. Biały Dunajec: Ostróg : "Wołanie z Wołynia", 2001. ISBN 83-911918-7-7.
Media użyte na tej stronie
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez Avalokitesvara ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Nałęcz