Tomasz Paul

Tomasz Paul

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1880 Mszczyczyn
Data i miejsce śmierci	20 października 1939 Książ Wielkopolski
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	68 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Tomasz Paul (ur. 30 listopada 1880 w Mszczyczynie, zm. 20 października 1939 w Książu Wielkopolskim) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana i Małgorzaty z Peisertów^[1]. Ukończył szkołę powszechną w Dolsku, następnie trzyletnią szkołę podoficerską w Kwidzynie, skąd w 1901 został przydzielony do pruskiego 155 pułku piechoty w Ostrowie Wielkopolskim. Po dziesięcioletniej czynnej służbie przeszedł do cywila w stopniu sierżanta. Pracował jako asystent sądowy w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do 46 pułku piechoty armii niemieckiej. Do końca listopada 1918 pełnił obowiązki oficera przy sztabie pułku. Po przyjeździe do Dolska przyłączył się do powstańców wielkopolskich. W stopniu porucznika służył w 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich, który 10 lutego 1920 został przemianowany na 70 Pułk Piechoty. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. jako dowódca batalionu piechoty pod Wilejką, Połockiem, Głodowem i Przemiarowem^[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 493. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego w Pleszewie^[4][5]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 148. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. W tym czasie nadal pełnił służbę w 70 pp ale bez konkretnej funkcji^[7]. W maju 1925 był dowódcą II batalionu^[8], a następnie został przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu. W kwietniu 1926 został przeniesiony do 68 Pułku Piechoty we Wrześni na stanowisko dowódcy I batalionu^[9]. W 1928 był już w stanie spoczynku i mieszkał w Dolsku^[10].

20 października 1939 został rozstrzelany w publicznej egzekucji przeprowadzonej na Rynku w Książu Wielkopolskim przez pluton specjalny SS. Został pochowany we wspólnej mogile ofiar kaźni na miejscowym cmentarzu parafialnym^[11].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3219^[12]
• Krzyż Niepodległości (20 grudnia 1932)^[13]
• Krzyż Walecznych (1921)^[14]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[1]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]
• Krzyż Żelazny I klasy (Cesarstwo Niemieckie)^[1]
• Krzyż Żelazny II klasy (Cesarstwo Niemieckie)^[1]

Zobacz też

• Pierwsze masowe egzekucje w ramach operacji Tannenberg (Wielkopolska)

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Józef Englicht: Zarys historji wojennej 70-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Encyklopedia Powstańców Dolskich. Stowarzyszenie na rzecz wspierania aktywności lokalnej w Gminie Dolsk. [dostęp 2020-11-12].