Tomasz Szczepański

Tomasz Szczepański
Barnim Regalica
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1964
Szczecin

Zawód, zajęcie

historyk, działacz nacjonalistyczny

Tytuł naukowy

doktor

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

Muzeum Katyńskie

Partia

PPS (1987–1990)
KPN (1991–1997)
ROP (1998)
LPR (2001–2003)

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności
Strona internetowa

Tomasz Szczepański, ps. Barnim Regalica (ur. 11 grudnia 1964 w Szczecinie) – polski historyk, pisarz, publicysta, działacz społeczny, założyciel i przewodniczący Stowarzyszenia na rzecz Tradycji i Kultury „Niklot”, pracownik Muzeum Katyńskiego[1]. Jeden z liderów polskiego ruchu nacjonalistycznego.

Życiorys

Absolwent historii na Uniwersytecie Warszawskim (1990)[2]. W 2007 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na Uniwersytecie Białostockim[3][2].

W latach 80. XX w. był redaktorem oraz autorem artykułów w licznych pismach opozycji antykomunistycznej w PRL, a pomiędzy 1987 i 1989 rokiem był członkiem redakcji podziemnego pisma „Międzymorze”[4]. Działał w organizacjach robotniczych; był członkiem redakcji pisma „Front Robotniczy” (1984–1986) i Porozumienia Opozycji Robotniczej (1985–1986)[5], a także członkiem założycielem odrodzonej w 1987 roku Polskiej Partii Socjalistycznej[6], w której pozostał do 1990 roku. Współzałożyciel i działacz Towarzystwa Pomost[7]. W 1988 kilkukrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany oraz dwukrotnie skazany na karę grzywny przez kolegium do spraw wykroczeń. Pod koniec lat 80. XX wieku zaczął interesować się ruchem Zadruga[8].

W okresie 1989–1990 działacz bródnowskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, następnie od 1991 działacz Konfederacji Polski Niepodległej, od 1992 roku pracownik jej Biura Poselskiego, a od 1996 roku także członek Rady Politycznej; w 1997 opuścił KPN. W latach 1991–1992 pełnił funkcję referenta w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w okresie 1994–1997 był członkiem Zarządu Komitetu Polska–Czeczenia, w latach 1994–1998 radnym Rady m.st. Warszawy dla dzielnicy Targówek oraz przewodniczącym Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej; w 1998 członek Ruchu Odbudowy Polski, a w latach 2001–2003 Ligi Polskich Rodzin. W latach 1997–2008 pracował jako nauczyciel historii, w tym czasie był kilkukrotnie pozbawiany pracy z powodu swoich nacjonalistycznych poglądów; od 2009 pracownik Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[9]. W 2010 ponownie kandydował do Rady m.st. Warszawy w okręgu nr 7, z listy Komitetu Wyborczego Wyborców Romualda Szeremietiewa[3].

Autor licznych publikacji naukowych i prasowych – publikował w takich tytułach, jak Magazyn Literacki „Książki”, Tygodnik Solidarność, Gazeta Polska, Najwyższy Czas!, Glaukopis, Białoruskie Zeszyty Historyczne, Myśl Polska; wydawca niszowych pism (m.in. Warszawianka, Trygław), autor wydanego w 1999 roku pod pseudonimem Barnim Regalica zbioru opowiadań „Bunt”.

W 2001 roku wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, zaś w 2017 Krzyżem Wolności i Solidarności[10][11].

Publikacje

Wybrane publikacje z okresu po 1989 roku[12]:

  • Xiądz Marek, Warszawa 1991
  • Międzymorze. Polityka środkowoeuropejska KPN, Warszawa 1993
  • Ruch anarchistyczny na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego w dobie rewolucji 1905–07, Mielec 1999
  • Bunt (jako Barnim Regalica), Biała Podlaska 1999; Częstochowa 2018[13]
  • Robiłem swoją robotę. Rozmowa z mjr. Januszem Brochwicz-Lewińskim „Gryfem” (rozmawiali H. Dzierzęcki i T. Szczepański), Warszawa 2006
  • Mniejszości narodowe w myśli politycznej opozycji polskiej 1980–1989, Toruń 2008
  • Bakunin w Bautzen, Opole 2017[14]
  • Jerzy Łojek: historyk niepokorny: katalog wystawy w Muzeum Katyńskim / redaktor merytoryczny Tomasz Szczepański ; Muzeum Katyńskie, Warszawa: Wydawca i druk Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej im. płk. dypl. Mariana Porwita, 2017
  • Zdzisław Peszkowski: harcerz, żołnierz, duchowny, działacz społeczny: katalog wystawy w Muzeum Katyńskim / redakcja Tomasz Szczepański. Warszawa: Muzeum Katyńskie, 2017.
  • Zadruga. Słownik biograficzny uczestników ruchu zadrużnego w XX wieku (współautor: M. Dymek), Warszawa 2019[15]
  • Ofiary zbrodni katyńskiej, Warszawa 2020, wyd. IPN[16]

Przypisy

  1. ↑ Wojciech Karpieszuk: Swastyka nie przeszkadza? Pracownik muzeum kieruje nacjonalistyczną organizacją. Wyborcza.pl, 2017-04-29. [dostęp 2017-04-29].
  2. ↑ a b Dr Tomasz Szczepański, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-05-07].
  3. ↑ a b Tomasz Szczepański: Tomasz Szczepański kandydatem w Warszawie. Gniazdo – Rodzima wiara i kultura, 2010-11-07. [dostęp 2021-12-26].
  4. ↑ Sikorski Tomasz, „Międzymorze” – pismo sekcji wschodniej Polskiej Partii Socjalistycznej (1987–1989). Zapomniana historia Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne, Rocznik 2014, nr 41, 2014.
  5. ↑ Tomasz Sikorski: „Porozumienie Opozycji Robotniczej – Porozumienie Prasowe Opozycji Robotniczej” (1985-1986). Zapomniana karta z dziejów polskiej radykalnej lewicy. W: Polska lewica XIX–XXI wiek. Koncepcje, ludzie, działalność. E. Krasucki (red.), T. Sikorski (red.), A. Wątor (red.). T. 2. Wrocław: 2012.
  6. ↑ Tomasz Szczepański: Myśląc o Sierpniu. „Nowy Obywatel”, 2013-08-28. [dostęp 2017-02-28].
  7. ↑ Szczepański Tomasz, ''Powstanie i działalność Towarzystwa „Pomost” oraz pisma „Międzymorze” (1986–1990)'' w: „Polityka Narodowa” nr 21, 2019.
  8. ↑ Arkadiusz Meller: Wywiad konserwatyzm.pl z Tomaszem Szczepańskim – przewodniczącym Stowarzyszenia na rzecz Tradycji i Kultury „Niklot”. konserwatyzm.pl, 2014-02-13. [dostęp 2017-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-23)].
  9. ↑ Judycki i Skoczek 2015 ↓.
  10. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 314
  11. ↑ Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności – Warszawa, 3 marca 2017. ipn.gov.pl. [dostęp 2017-03-01].
  12. ↑ Tomasz Szczepański: lista publikacji po 1989 r.. BarnimRegalica.pl. [dostęp 2021-12-26].
  13. ↑ Paweł Sojka, 20 lat „naszego” Buntu – wydawnictwo patriotyczne 3DOM, www.3dom.pro, 18 marca 2019 [dostęp 2020-02-24] (pol.).
  14. ↑ Tomasz Szczepański – Bakunin w Bautzen – Stowarzyszenie Polsko-Serbołużyckie „Pro Lusatia”. prolusatia.pl. [dostęp 2018-03-20].
  15. ↑ Promocja książki „Zadruga. Słownik biograficzny uczestników ruchu zadrużnego w XX wieku”. niklot.org.pl. [dostęp 2019-04-11].
  16. ↑ Szczepański Tomasz, Ofiary Zbrodni Katyńskiej (PDF do pobrania) - Książki - Instytut Pamięci Narodowej, 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-06-03].

Bibliografia

  • Włodzimierz Domagalski: Tomasz Szczepański. W: Encyklopedia Solidarności [on-line]. [dostęp 2016-09-17].
  • Zbigniew Judycki, Tadeusz Skoczek: Mazowieccy muzealnicy. Słownik biograficzny. Warszawa: 2015.
  • Sikorski Tomasz „Porozumienie Opozycji Robotniczej – Porozumienie Prasowe Opozycji Robotniczej” (1985-1986). Zapomniana karta z dziejów polskiej radykalnej lewicy, [w:] Polska lewica XIX–XXI wiek. Koncepcje–ludzie–działalność, t. 2, pod red. E. Krasuckiego, T. Sikorskiego, A. Wątora, Wrocław 2012.
  • Sikorski Tomasz. „Międzymorze” – pismo sekcji wschodniej Polskiej Partii Socjalistycznej (1987–1989). Zapomniana historia, Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne, Rocznik 2014, nr 41, 2014

Media użyte na tej stronie

Tomasz-Szczepanski.jpg
Autor: Barnim1964, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tomasz Szczepański, Warszawa.
POL Krzyż Wolności i Solidarności BAR.svg
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.