Tomasz Terlecki

Ten artykuł od 2014-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tomasz Terlecki

komandor podporucznik kapitan żeglugi wielkiej
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1924 Zdołbunów
Data i miejsce śmierci	17 marca 1983 Gdańsk
Przebieg służby
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (II RP)  Marynarka Wojenna (PRL)
Jednostki	Sztab Główny Marynarki Wojennej ORP „Burza”
Stanowiska	dowódca okrętu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Tomasz Terlecki (ur. 1 stycznia 1924 w Zdołbunowie, zm. 17 marca 1983 w Gdańsku) – polski marynarz, kapitan Żeglugi Wielkiej.

Życiorys

Tomasz Terlecki był synem Henryka i Zofii z domu Nehrebeckiej. Ojciec Tomasza z zawodu był prawnikiem, mjr. rezerwy i uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. Ojciec Henryk został zamordowany w Katyniu w 1940 r. Tomasz wywodził się z rodziny szlacheckiej i ziemiańskiej herbu Sas. Ród z pogranicza Polesia i Wołynia z przełomu XIII/XIV wieku. Ostatnim gniazdem rodowym przodków był majątek Hulcza wraz z przyległościami. Dziadek Tomasza Alian, brał udział w powstaniu styczniowym. Tomasz uczęszczał do szkoły podstawowej w Zdołbunowie, tam też chodził do gimnazjum i uzyskał tzw. małą maturę. Z domu wyniósł patriotyczne i religijne wychowanie.

II wojna światowa

Przez rok po wybuchu wojny wykonywał różne prace w celu utrzymania matki i siebie. Z bratem Jerzym stracił kontakt na cały okres wojny. Po wojnie dowiedział się, że brat Jerzy Terlecki przez 5 lat przesiedział w oflagu jenieckim na terenie Niemiec. Sam ze swoją matką trafił do oddziału partyzanckiego, gdzie służył w zwiadzie konnym, a matka, jako lekarka, zajmowała się rannymi. W 1943 r. trafił do ludowego Wojska Polskiego, gdzie ukończył oficerską szkołę piechoty i w stopniu chorążego został skierowany na front. Wraz z 1 Armią Wojska Polskiego walczył jako zastępca dowódcy plutonu. Za przełamanie walk na Wale Pomorskim został odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Awansował do stopnia podporucznika, a następnie został dowódcą plutonu. Brał udział w zdobyciu Berlina w 1945 r. Został odznaczony Medalem za Odrę, Nysę i Bałtyk, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Srebrnym Medalem Zasłużonym na Polu Chwały. Podczas wojny był cztery razy ranny i odznaczony dwa razy Krzyżem Walecznych.

Okres powojenny

Po wojnie trafił do Gdyni, gdzie został skierowany do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej na Oksywiu. Szkołę ukończył w 1951 w stopniu kapitana marynarki. W roku 1952 awansował do stopnia kmdr. ppor. i został dowódcą niszczyciela ORP „Burza”. Następnie przez 2 lata pracował w Sztabie Marynarki Wojennej w Gdyni.

W roku 1956 przeszedł do pracy na statki Polskich Linii Oceanicznych. Przez trzy lata pełnił obowiązki starszego oficera, a następnie kapitana. Od 1959 r. do 1978 r. pracował na statkach Polskich Linii Oceanicznych jako kapitan. Pływał na liniach całego świata. Między innymi na takich statkach jak m/s „Piast”, m/s „Zamenhof”, m/s „Świecie”, m/s „Gorlice”, m/s „Leningrad” i wiele innych jednostek PLO. Przez pewien okres piastował symboliczną funkcję sztandarowego kapitana Polskich Linii Oceanicznych.

Życie prywatne

Grób Tomasza Terleckiego

Żonaty – żona Joanna z domu Szydełko, synowie Piotr i Paweł (bliźniacy), z których Piotr został również kapitanem. Na emeryturę przeszedł w roku 1978. Kpt.ż.w. Tomasz Terlecki zmarł w Gdańsku po długiej i ciężkiej chorobie w 1983 r. Został pochowany na alei zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.

Odznaczenia

Srebrny Krzyż Virtuti Militari (1946)^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Pertek, „Burza” weteran atlantyckich szlaków, Wydawnictwo Morskie 1965, s. 146
• Henryk Mąka, „Anegdoty z mesy”, Wydawnictwo Spółdzielcze 1995, s. 158, s. 231
• A. Komorowski, D. Nawrot, J. Przybylski, „Absolwenci Uczelni polskiej Marynarki Wojennej 1922-1997”, Wydawnictwo Akademii Marynarki Wojennej Gdynia 1998, s. 93