Tommaso Pasquale Gizzi
| Kardynał prezbiter | |
 | |
| Kraj działania | Państwo Kościelne |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 września 1787 Ceccano |
| Data i miejsce śmierci | 3 czerwca 1849 Lenola |
| Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej | |
| Okres sprawowania | 1846-1847 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Diakonat | 27 maja 1809 |
| Prezbiterat | 2 września 1810 |
| Sakra biskupia | 21 kwietnia 1839 |
| Kreacja kardynalska | 12 lipca 1841 Grzegorz XVI |
| Kościół tytularny | Santa Pudenziana |
| Data konsekracji | 21 kwietnia 1839 |
|---|---|
| Konsekrator | Giacomo Filippo Fransoni |
| Współkonsekratorzy | Giuseppe Maria Vespignani Ignazio Giovanni Cadolini |
Tommaso Pasquale Gizzi (ur. 22 września 1787 w Ceccano, zm. 3 czerwca 1849 w Lenoli[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
Pochodził ze szlacheckiej rodziny, był synem burmistrza Ceccano, Nicola Gizzi i Cecilii Ciavaglii[1]. Studiował w teologię i filozofię w Ferentino, a następnie w Rzymie, gdzie w 1817 uzyskał doktorat utroque iure[1]. W międzyczasie, 27 maja 1809 przyjął święcenia diakonatu, a 2 września 1810 – prezbiteratu[2]. Przez kilka lat pełnił posługę kapłańską, a w 1814 uciekł wraz z rodziną do Rzymu, by uniknąć oskarżeń o współpracę z Francuzami[1]. Wkrótce potem rozpoczął pracę dyplomatyczną w Kurii Rzymskiej i w 1820 został pracownikiem nuncjatury apostolskiej w Szwajcarii[1]. W 1828 przeniósł się do Monachium, a rok później do Turynu[1]. Po powrocie do Rzymu w 1835 został wysłany wraz z kardynałem Gabrielem della Genga Sermattei do Wiednia, by pogratulować Ferdynandowi I elekcji[1]. Wkrótce potem został mianowany internuncjuszem apostolskim w Belgii i udał się do Brukseli[1]. Dwa lata później, w 1837 został wezwany do Rzymu i został delegatem papieża w Ankonie[1].
18 lutego 1839 został wybrany arcybiskupem tytularnym Teb, a sakrę przyjął 21 kwietnia[2]. Miesiąc później, 31 maja został nuncjuszem apostolskim w Szwajcarii[2]. Pełnił tę funkcję przez trzy lata, kiedy to 21 kwietnia 1841 został nuncjuszem na Sardynii[1]. 12 lipca 1841 został kreowany kardynałem in pectore[2]. Z powodu słabego zdrowia, we wrześniu 1843 został odwołany z misji dyplomatycznej i powrócił do rodzinnego Ceccano[1]. 22 stycznia 1844 jego promocja kardynalska została opublikowana i otrzymał on tytuł prezbitera Santa Pudenziana[2]. Od 1844 do 1846 pełnił funkcję legata papieskiego w Forlì[1]. 8 sierpnia 1846 został mianowany sekretarzem stanu[2]. Zrezygnował z funkcji w Kurii 5 lipca 1847 i powrócił do Loreto, a potem do Ceccano[1]. Zmarł na udar mózgu[1].
Przypisy
- ↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII
Media użyte na tej stronie
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys
Kardinal Pasquale Gizzi