Toni Innauer
.jpg) (c) Tadeusz Mieczyński, CC BY-SA 3.0 | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub | Bezau | ||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ | 27 grudnia 1979 w Cortinie d'Ampezzo (1. miejsce) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Inne nagrody | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
1. miejsce Toni Innauer, właśc. Anton Innauer (ur. 1 kwietnia 1958 w Bezau) – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, wicemistrz świata w lotach oraz zdobywca Pucharu KOP.
Przebieg kariery
W sezonie 1975/1976 wygrał niespodziewanie, jako 17-latek, trzy konkursy w ramach Turnieju Czterech Skoczni, ale słaby wynik w trzecim konkursie w Innsbrucku sprawił, że w całym turnieju zajął dopiero 4. miejsce. Był to czwarty i ostatni przypadek, aby skoczek wygrał trzy konkursy, a mimo to nie wygrał całego turnieju.
W 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie zdobył srebrny medal na dużej skoczni (tej samej, na której półtora miesiąca wcześniej stracił szansę wygrania Turnieju Czterech Skoczni), przegrywając jedynie z Karlem Schnablem. Na tych samych igrzyskach zajął siódme miejsce na skoczni normalnej. Cztery lata później, podczas igrzysk w Lake Placid był najlepszy na skoczni normalnej, a na dużym obiekcie zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Jarim Puikkonenem.
Do innych sukcesów Innauera należy między innymi srebrny medal zdobyty na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Vikersund (1977), gdzie lepszy był tylko Walter Steiner. Ponadto Innauer dwukrotne pobił rekord świata w długości skoku, skacząc najpierw 174 m, a następnie 176 m. Przeszedł do historii jako pierwszy skoczek, który zdobył za styl skoku pięć najwyższych not, co miało miejsce w 1976. W 1978 wystartował na mistrzostwach świata w Lahti, jednak indywidualnie zajął tam odległe miejsca. W konkursie drużynowym Austriacy z Innauerem w składzie zajęli czwarte miejsce. Mistrzostwa świata w Oslo (1982) były ostatnią dużą imprezą sportową w jego karierze – zajął tam 29. miejsce na normalnej skoczni.
Karierę sportową zakończył w 1982 roku wieku zaledwie 23 lat z powodu kontuzji.
Igrzyska olimpijskie
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 7. | 7 lutego | 1976 |  Innsbruck | Skocznia normalna indywidualnie | 233,5 pkt | 18,5 pkt | Hans-Georg Aschenbach |
2. | 15 lutego | 1976 | Innsbruck | Skocznia duża indywidualnie | 232,9 pkt | 1,9 pkt | Karl Schnabl |
1. | 17 lutego | 1980 |  Lake Placid | Skocznia normalna indywidualnie | 266,3 pkt | – | |
| 4. | 23 lutego | 1980 | Lake Placid | Skocznia duża indywidualnie | 245,7 pkt | 25,3 pkt | Jouko Törmänen |
Mistrzostwa świata
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 24. | 18 lutego | 1978 |  Lahti | Skocznia normalna indywidualnie | 222,6 pkt | 30,6 pkt | Matthias Buse |
| 38. | 26 lutego | 1978 | Lahti | Skocznia duża indywidualnie | 190,4 pkt | 66,2 pkt | Tapio Räisänen |
| 4. | 22 lutego | 1978 | Lahti | Skocznia normalna drużynowo[1] | 382,8 pkt | 61,0 pkt |  NRD |
| 29. | 21 lutego | 1982 |  Oslo | Skocznia normalna indywidualnie | 218,4 pkt | 30,9 pkt | Armin Kogler |
Mistrzostwa świata w lotach
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 20 lutego | 1977 | Vikersund | Loty indywidualnie | 547,0 pkt | 17,5 pkt | Walter Steiner |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 1979/1980 | 9. |
Miejsca na podium chronologicznie
| Nr | Data | Miejscowość | Skocznia | Nota | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 27 grudnia 1979 |  Cortina d’Ampezzo | Italia K90 | 250.0 pkt | 1. | – | |
| 2. | 20 stycznia 1980 |  Thunder Bay | Normal Thunder | 247.5 pkt | 3. | -12.7 pkt | Armin Kogler |
| 3. | 2 marca 1980 |  Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | 251.5 pkt | 1. | – | |
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata
| Sezon 1979/1980 | |||||||||||||||||||||||||||||
 |  | |  | |  | |  | |  | |  | |  | | |  |  | |  | |  | |  | | punkty | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 21 | 36 | 71 | 20 | 19 | 16 | 4 | 3 | - | - | - | - | - | 4 | 1 | - | 29 | 10 | 17 | 18 | - | - | - | - | 95 | ||||
| Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||
| 1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15 – – zawodnik nie wystartował | |||||||||||||||||||||||||||||
Zawody FIS
Miejsca na podium
Oberstdorf (30 grudnia 1975 r.) – 1. miejsce,- Garmisch-Partenkirchen (1 stycznia 1976 r.) – 1. miejsce,
Bischofshofen (6 stycznia 1976 r.) – 1. miejsce,- Oberstdorf (30 grudnia 1976 r.) – 1. miejsce,
Cortina d’Ampezzo (1 stycznia 1979 r.) – 1. miejsce,- Garmisch-Partenkirchen (1 stycznia 1977 r.) – 2. miejsce,
- Innsbruck (4 stycznia 1977 r.) – 3. miejsce.
Po zakończeniu kariery
Toni Innauer po zakończeniu kariery sportowej studiował psychologię, filozofię i sport, a w latach 1989–1992 oraz w latach 2001–2002 (zastąpił tragicznie zmarłego 4 lutego 2001 roku Aloisa Lipburgera) z sukcesami prowadził reprezentację Austrii. Obecnie pracuje w Austriackim Związku Narciarskim.
Sukcesy podopiecznych Innauera w Austrii w latach 1989–1992 oraz w latach 2001–2002 (chronologicznie)
Życie prywatne
Syn Toniego Innauera – Mario (ur. 1990) również był skoczkiem narciarskim.
Przypisy
- ↑ Skład drużyny: Armin Kogler, Toni Innauer, Alois Lipburger, Fritz Koch
Linki zewnętrzne
- Toni Innauer w bazie FIS-u (ang.)
- Toni Innauer w bazie Olympedia.org (ang.)
- Toni Toni Innauer w bazie Skoki.hostigasp.pl
- Toni Innauer. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
- The joining of the rings is not correct drawn.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flaga Finlandii
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
.svg)
.svg)
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Switzerland at sea
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
(c) Tadeusz Mieczyński, CC BY-SA 3.0
Anton Innauer podczas konkursu indywidualnego mężczyzn na skoczni normalnej w ramach Mistrzostw Świata 2013.