Tonsura
Tonsura (łac. strzyżenie) – wygolony krążek obejmujący ciemię (w zakonach, jak np. dominikanie, franciszkanie, karmelici) lub całą głowę (jak np. u kamedułów); włosy okalające wygolone miejsce miały przypominać koronę cierniową[1].
Historia
Tonsura była w Kościele katolickim znakiem przynależności do duchowieństwa; ustanowiona w roku 633 w Toledo[2]. Przyczyną wprowadzenia tonsury były zwyczaje panujące w królestwach utworzonych przez Germanów na gruzach cesarstwa rzymskiego – w państwach Merowingów czy Franków sposób układania włosów stanowił oznakę określonej pozycji społecznej danej osoby (np. mężczyźni należący do rodów królewskich nosili długie rozpuszczone włosy, ich poddani krótkie, a niewolnicy mieli całą głowę ogoloną)[3].
Tonsura została zniesiona w 1972 przez papieża Pawła VI[4] (po reformach Soboru Watykańskiego II), została zachowana w niektórych zgromadzeniach kultywujących liturgię klasyczną[5]. Jednak z czasów tonsury do dzisiaj zachował się zwyczaj noszenia piuski, małej okrągłej czapeczki, której celem było okrywanie ogolonej głowy. Tonsura dzisiaj obowiązuje między innymi w Bractwie św. Piusa X.
Przypisy
- ↑ tonsura, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2009-11-15].
- ↑ Portal wiedzy Onet.
- ↑ Jan Baszkiewicz, Historia Francji, Ossolineum 1978, s. 20.
- ↑ W. Kopaliński „Słownik”.
- ↑ Gerald O’Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych Wydawnictwo WAM, Kraków 2002.