Tony Roche
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 maja 1945 |
| Wzrost | 178 cm |
| Gra | leworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1968 |
| Zakończenie kariery | 1979 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 11 |
| Najwyżej w rankingu | 8 (16 listopada 1975) |
| Australian Open | SF (1965, 1967, 1969, 1975) |
| Roland Garros | W (1966) |
| Wimbledon | F (1968) |
| US Open | F (1969, 1970) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 18 |
| Najwyżej w rankingu | 12 (30 sierpnia 1977) |
| Australian Open | W (1965, 1967, 1971, 1976, 1977) |
| Roland Garros | W (1969) |
| Wimbledon | W (1968–1970, 1974) |
| US Open | W (1967) |
Tony Roche, właśc. Anthony Dalton Roche (ur. 17 maja 1945 w Wagga Wagga) – australijski tenisista i trener tenisa, zwycięzca 16 turniejów wielkoszlemowych, zdobywca Pucharu Davisa.
W 1986 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Kariera tenisowa
Roche starty w tenisie zaczął w 1963 roku, a status zawodowca otrzymał w 1968 z nastaniem ery open[1]. Jeszcze jako amator wygrał w 1966 French Championships w finale pokonując Istvána Gulyása. W 1965 i 1967 był finalistą tej imprezy. W 1968 został finalistą Wimbledonu, a w latach 1969 i 1970 US Open – jako zawodowiec.
W grze podwójnej triumfował w 13 turniejach Wielkiego Szlema, w 12 tworząc parę z Johnem Newcombe. Debel ten 4 razy wygrał Australian Open (przed 1968 Australian Championships), raz French Open, 4 razy Wimbledon i raz U.S. National Championships (po 1968 US Open). Roche 1 tytuł wielkoszlemowy zdobył razem z Arthurem Ashe, podczas Australian Open w 1977.
Australijczyk sukcesy odnosił również w grze mieszanej, 2–krotnie zostając mistrzem imprez wielkoszlemowych. W 1966 został wspólnie z Judy Tegart Dalton zwycięzcą Australian Championships, a w 1976 wygrał razem z Françoise Durr Wimbledon. Para Toche–Tegart Dalton była w finałach Wimbledonu 1966 i 1969 oraz Australian Championships 1967.
Tony Roche reprezentując Australię w Pucharze Davisa przyczynił się do triumfów drużyny w turnieju w latach 1965–1967 i 1977. Reprezentował swój kraj, z przerwami, od 1964 do 1977 roku, osiągając bilans 14 wygranych meczów przy 5 porażkach (7–3 w singlu i 7–2 w deblu).
W rankingach światowych osiągnął pozycję lidera w klasyfikacji deblowej w 1965, i wicelidera w singlu w 1969[2]. Po wprowadzeniu komputerowego rankingu ATP najwyżej był na 8. miejscu w grze pojedynczej (16 listopada 1975), a w zestawieniu gry podwójnej na 12. pozycji (30 sierpnia 1977).
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1–5)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1965 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Fred Stolle | 6:3, 0:6, 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1966 | French Championships, Paryż | Ceglana |  István Gulyás | 6:1, 6:4, 7:5 |
| Finalista | 2. | 1967 | French Championships, Paryż | Ceglana | Roy Emerson | 1:6, 4:6, 6:2, 2:6 |
| Finalista | 3. | 1968 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rod Laver | 3:6, 4:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 1969 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Rod Laver | 9:7, 1:6, 2:6, 2:6 |
| Finalista | 5. | 1970 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Ken Rosewall | 6:2, 4:6, 6:7(2), 3:6 |
Gra podwójna (13–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1964 | French Championships, Paryż | Ceglana | John Newcombe | Roy Emerson Ken Fletcher | 5:7, 3:6, 6:3, 5:7 |
| Zwycięzca | 1. | 1965 | Australian Championships, Melbourne | Trawiasta | John Newcombe | Roy Emerson Fred Stolle | 3:6, 4:6, 13:11, 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1965 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Newcombe | Ken Fletcher Bob Hewitt | 7:5, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 2. | 1966 | Australian Championships, Melbourne | Trawiasta | John Newcombe | Roy Emerson Fred Stolle | 9:7, 3:6, 8:6, 12:14, 10:12 |
| Zwycięzca | 3. | 1967 | Australian Championships, Melbourne | Trawiasta | John Newcombe | William Bowrey Owen Davidson | 3:6, 6:3, 7:5, 6:8, 8:6 |
| Zwycięzca | 4. | 1967 | French Championships, Paryż | Ceglana | John Newcombe | Roy Emerson Ken Fletcher | 6:3, 9:7, 12:10 |
| Zwycięzca | 5. | 1967 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | John Newcombe | William Bowrey Owen Davidson | 6:8, 9:7, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 6. | 1968 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Newcombe | Ken Rosewall Fred Stolle | 3:6, 8:6, 5:7, 14:12, 6:3 |
| Zwycięzca | 7. | 1969 | French Open, Paryż | Ceglana | John Newcombe | Roy Emerson Rod Laver | 4:6, 6:1, 3:6, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 1969 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Newcombe |  Tom Okker Marty Riessen | 7:5, 11:9, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 1970 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Newcombe | Ken Rosewall Fred Stolle | 10:8, 6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 10. | 1971 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | John Newcombe | Tom Okker Marty Riessen | 6:2, 7:6 |
| Zwycięzca | 11. | 1974 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Newcombe | Bob Lutz Stan Smith | 8:6, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 12. | 1976 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | John Newcombe | Ross Case Geoff Masters | 7:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 13. | 1977 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Arthur Ashe | Charlie Pasarell Erik van Dillen | 6:4, 6:4 |
Gra mieszana (2–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1965 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Judy Tegart Dalton | Margaret Smith Court Ken Fletcher | 10:12, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1966 | Australian Championships, Melbourne | Trawiasta | Judy Tegart Dalton | Robyn Ebbern William Bowrey | 6:1, 6:3 |
| Finalista | 2. | 1967 | Australian Championships, Melbourne | Trawiasta | Judy Tegart Dalton | Lesley Turner Bowrey Owen Davidson | 7:9, 4:6 |
| Finalista | 3. | 1969 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Judy Tegart Dalton |  Ann Haydon-Jones Fred Stolle | 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1976 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Françoise Durr | Rosie Casals Dick Stockton | 6:3, 2:6, 7:5 |
Kariera trenerska
Pracował jako trener Ivana Lendla, Patricka Raftera, Rogera Federera (sezony 2005–2007) i Lleytona Hewitta (sezony 2007–2009 i 2011–2016)[3][4][5].
Przypisy
- ↑ Newcombe: One Of 'Biggest Pacts (ang.). W: St. Petersburg Times [on-line]. 3 stycznia 1968. [dostęp 2017-01-11].
- ↑ Tony Roche (ang.). tennisfame.com. [dostęp 2017-01-11].
- ↑ PLAYER PROFILE – Tony Roche (ang.). tennis.com.au. [dostęp 2017-01-11].
- ↑ Jonathan Overend: Federer in shock split from coach (ang.). W: BBC Sport [on-line]. bbc.co.uk, 12 maja 2007. [dostęp 2017-01-11].
- ↑ Roche to coach Lleyton Hewitt (ang.). smh.com.au, 26 listopada 2010. [dostęp 2017-01-11].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Autor: paddynapper, Licencja: CC BY-SA 2.0
Australian Tennis legend Tony Roche at the NSW Tennis Open - January 2009.