Topola osikowa
 | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | topola osikowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Populus tremuloides Michx. Fl. bor.-amer. 2:243. 1803 | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
| Zasięg | |
 | |
Topola osikowa (Populus tremuloides Michx.) – gatunek drzewa należący do rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Występuje w Ameryce Północnej (nie należy go mylić z europejską topolą osiką – Populus tremula).
Morfologia
.jpg)
- Pokrój
- Drzewo o wysokości do 20 m (rzadko 30 m) i luźnej koronie. W pierśnicy osiąga ok. 80 cm (rekord to 1,37 m).
- Pień
- Wysoki, prosty. Kora początkowo gładka, jasna, zielonkawa do żółtawo-brązowej, w starszym wieku szarobrązowa i spękana w dolnej części.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe. Liście prawie okrągłe, o szerokości 4-8 cm, na brzegu karbowane. Cechą charakterystyczną jest spłaszczony bocznie ogonek liściowy, dzięki czemu liście "drżą" pod wpływem wiatru, a z koron drzew dobiega stale cichy, charakterystyczny szum. Liście na pędach młodych i odroślowych mają kształt trójkątny i osiągają do 10-20 cm długości.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna – na jednym drzewie występują tylko kwiaty jednej płci – albo męskie, albo żeńskie. Zebrane są w kotki. Kotki męskie i żeńskie mają długość 4-6 cm. Kwitnie przed rozwojem liści. Jest wiatropylna.
- Owoce
- Torebki o średnicy ok. 6 mm skupione są na osi o długości ok. 10 cm. Każda zawiera ok. 10 nasion.
- Nasiona
- Zaopatrzone w długi, biały puch. Rozsiewane są przez wiatr (anemochoria).
Ekologia
Występuje na zróżnicowanych siedliskach. Nie znosi silnego zacienienia i pojawia się na terenach otwartych w postaci jednogatunkowych drzewostanów lub mieszanych z udziałem innych światłolubnych gatunków. Masowo kolonizuje miejsca po pożarach. Występuje w postaci klonalnej (jako genet) – nowe drzewa wyrastają z odrostów korzeniowych. Znane są okazy liczące dziesiątki tysięcy ramet (pni) zajmujących ponad 17 hektarów powierzchni, osiągających łączną masę ponad 6,5 tys. ton (dla największego klonu zwanego Pando obliczono masę 6615 ton[4]) i żyjących być może już od miliona lat[5][6].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
- ↑ Populus tremuloides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Trouble for Pando?. [w:] SegoLily [on-line]. Utah Native Plant Society, 2010. [dostęp 2011-02-11]. (ang.).
- ↑ Populus tremuloides. Fire Effects Information System. [dostęp 2008-05-12]. (ang.).
- ↑ The Trembling Giant. Discover, 1993. [dostęp 2008-05-12]. (ang.).
Bibliografia
- Native trees of Canada. Department of Northern Affairs and National Resources. Canada. Forestry Branch, 1952.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Walter Siegmund (talk), Licencja: CC BY 2.5
Quaking Aspen, fall foliage
(c) Beeblebrox z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
mountainside covered in clonal colonies of quaking aspen, Matanuska Valley, Alaska. Note the people and vehicles at lower left for scale.
Autor: Scott Catron, Licencja: CC BY 2.5
Quaking Aspens Populus tremuloides, Little Cottonwood Canyon, Salt Lake County, Utah
Autor: Matt Lavin from Bozeman, Montana, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
Remnant hairy bracts subtend some pistillate flowers.
Range map of Populus tremuloides