Tor wodny Świnoujście–Szczecin

Północny fragment farwateru szczecińskiego: port morski na Świnie i Kanał Mieliński w Świnoujściu
Kanał Piastowski
Brama torowa nr 1
Statki na torze wodnym Szczecin-Świnoujście widok w kierunku Roztoki Odrzańskiej z lewej wyspa Chełminek
Brama torowa nr 4

Tor wodny Świnoujście–Szczecin[1][2] – stanowi sztuczną drogę wodną o długości 67,35 km[1]. Prowadzi od pławy podejściowej na kotwicowisku w Zatoce Pomorskiej przez Świnę w Świnoujściu, Kanał Mieliński, Kanał Piastowski, Zalew Szczeciński, Roztokę Odrzańską, Odrę (Szeroki Nurt, Domiążę) do portu morskiego w Szczecinie.

Historia

Początki toru sięgają końca XVII wieku. Właściwe prace rozpoczęły się dopiero ok. 1875 roku i prowadzone były w kilkunastu etapach. Najpierw powstał Kanał Piastowski – przekop o długości ok. 2,5 Mm przez południowo-wschodnią część wyspy Uznam omijając w ten sposób mielizny górnej, tzw. Starej Świny. Prace zakończono w 1880, a do 1895 głębokość toru osiągnęła ok. 6 m. W 1889 podjęto decyzję o pogłębieniu toru do 8 m również na Zalewie Szczecińskim. Na Roztoce Odrzańskiej musiano usunąć 2 kamieniste rafy, z których usypano wyspę Chełminek. Prace ukończono w 1900 roku.

Do 1911 roku zrealizowano projekt Kanału Mielińskiego w Świnoujściu. Urobek z budowy i pogłębiania toru wyrzucano na przyległe pola, w miejscowościach nad Zalewem, w ten sposób wyrefulowywano biały piasek i powstały plaże. W roku 1928 oddano odcinek przez Roztokę Odrzańską, głębokość toru osiągnęła ok. 8,5 m. Po 1931 oddano do użytku cztery bramy torowe na Zalewie, latarnie, staw i pław zasilano płynnym gazem. Bramy wytyczyły dokładnie drogę toru dla żeglugi. W 1935 głębokość toru osiągnęła ok. 9,5 m.

Współcześnie uruchomiono system kontroli radarowej VTS zapewniający stały monitoring i kontrolę ruchu. Systematycznie prowadzi się pogłębianie toru.

Dane eksploatacyjne

Licząc od główek falochronu centralnego w kierunku południowym tor wodny Świnoujście–Szczecin ma długość 67,35 km[1].

  • Długość wynosi ok. 38 Mm.
  • Szerokość wynosi ok. 250 m
  • Klasa drogi wodnej Vb klasa – > 3000 t
  • Liczby:
Bramy torowe toru wodnego Świnoujście–Szczecin
BramaPozycja (N)Pozycja (E)Odległość (Mm)Różnica (Mm)
Nr 153°48,48'14°20,34'00
Nr 253°45,62'14°24,21'3,683,68
Nr 353°42,75'14°28,05'3,687,36
Nr 453°39,87'14°31,93'3,6811,04
Głębokości toru zapewniające dostęp do portów określone przez Ministra ds. gospodarki morskiej[1]
Odcinek toru [km]Głębokość techniczna [m]
0 → 3,114,3
3,1 → 5,2813,0
5,28 → 67,3510,5
Szerokości toru na odcinkach prostych zapewniające dostęp do portów określone przez Ministra ds. gospodarki morskiej[1]
Odcinek toru [km]Szerokości [m]
0 → 1,8180–160
1,8 → 2,1160–130
2,1 → 2,7130–110
2,7 → 5,5110–90
5,5 → 67,3590

Infrastruktura morska wzdłuż toru wodnego Świnoujście–Szczecin

Wzdłuż toru wodnego Świnoujście–Szczecin zlokalizowane są następujące porty: Świnoujście, Trzebież, Stepnica, Police, Szczecin, a w rejonie toru – port morski Nowe Warpno.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e §3. ust. 1d) Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 7 maja 2015 r. w sprawie określenia obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury zapewniającej dostęp do portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz.U. z 2015 r. poz. 733)
  2. ↑ (§5. pkt 31) Przepisy portowe) Zarządzenie Nr 3 Dyrektora Urzędu Morskiego w Szczecinie z dnia 26 lipca 2013 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2013 r., poz. 2932)

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie