Torowisko (film)

Torowisko
Gatunek

dramat, film psychologiczny

Data premiery

28 marca 2000

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

83 min

Reżyseria

Urszula Urbaniak

Scenariusz

Urszula Urbaniak

Główne role

Karolina Dryzner,
Ewa Dałkowska,
Ewa Lorska,
Michał Litwiniec

Muzyka

Wojciech Lemański

Zdjęcia

Bartosz Prokopowicz

Scenografia

Elwira Pluta,
Katarzyna Sobańska-Strzałkowska

Kostiumy

Małgorzata Braszka

Montaż

Jarosław Kamiński

Produkcja

Studio Filmowe Indeks

Torowiskopolski dramat z 1999 roku.

Opis fabuły

Akcja filmu toczy się w prowincjonalnym miasteczku. Maria, pracując w kolejowej nastawni, obserwuje przejazdy pociągów, jednak młoda dziewczyna chce wyrwać się z ospałej miejscowości i podąża za swoją przyjaciółką, Krystyną. Maria jest uzależniona od matki, ale ma szansę zmienić swoje życie poprzez poznanego niedawno maszynistę Zbyszka. Jednak jego uwodzicielką okazuje się Krystyna. Ta z kolei zostaje zgwałcona przez robotnika kolejowego i traci nadzieję na lepsze życie. Przypadkowym świadkiem gwałtu jest Maria, jednak nie chce pomóc swojej przyjaciółce. Przyjaźń się rozpada[1].

Reżyserka próbuje w tym obrazie ukazać widzom dwoistą naturę rzeczywistości oraz wyrafinowane, przewrotne relacje między widzialnym i niewidzialnym, zewnętrznym i wewnętrznym, duchowym i cielesnym, a także nowoczesnym i tradycyjnym (konwencjonalnym). Obie bohaterki poruszają się na innej płaszczyźnie rzeczywistości, z których obie nie są równoważne[1].

Świat Marii zdecydowanie góruje, co czyni ją najważniejszą, główną bohaterką obrazu. Jej świat jest zamknięty, skierowany ku wnętrzu. Nastawnia, miejsce jej pracy, stanowi swoistą szklana kulę. Sama kreacja aktorska Karoliny Dryzner (filmowej Marii) jest wyzbyta cielesności, niepociągająca, przekazująca wewnętrzne emocje głównie mimiką. Nie jest oryginalna, nie dąży do bycia nowoczesną, chce pozostawać w swojej zamkniętej, nieujawnianej rzeczywistości. Ze stanu tego nie jest jednak zadowolona, odczuwa swoje ograniczenia, próbuje też na swój sposób protestować[1].

Świat Krystyny jest odmienny, bardziej złożony i intrygujący, niemniej pozostaje na drugim planie. Reżyserka, według krytyka Iwony Grodź, zbyt dosadnie, schematycznie i tendencyjnie potraktowała jej materialność i powierzchowność, niedostatecznie pogłębiając obraz tej postaci. Krystyna usiłuje być wyzywająca, często prowokuje mężczyzn, pretensjonalnie naśladuje drugorzędne modelki, a w swoim zachowaniu jest wyrazista i pociągająca (Ewa Lorska)[1].

Relacja między Marią, a Krystyną staje się z czasem coraz bardziej toksyczna. Świat Krystyny pociąga Marię, usiłuje się ona do niego nieudolnie wkraść. Rodzą się w niej trudne do opanowania uczucia. Zazdrości jej przebojowości i powodzenia u mężczyzn. Rodzi się w niej nienawiść, która kumuluje w momencie braku reakcji na gwałt, któremu ulega Krystyna. Silna relacja działa tylko w jedną stronę. Krystyna pozostaje całkowicie poza wpływami Marii. Dzieje się tak jednak tylko do momentu, kiedy jej los od niej nie zależy - potem sytuacja się odwraca. Otwarta na świat Krystyna zostaje pochłonięta przez tuzinkową, małomiasteczkową rzeczywistość, od której tak pragnęła uciec, natomiast Maria prawdopodobnie opuszcza ten świat i odjeżdża z niego pociągiem[1].

Obsada aktorska

Plenery

Miejsca plenerowe to: Nakielnica, Olechów, Glinik, Ksawerów.

Przypisy

  1. a b c d e Iwona Grodź, Toksyczne związki. O filmie Urszuli Urbaniak "Torowisko", w: red. Marek Hendrykowski, Andrzej Szpulak, Młoda krytyka filmowa, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 2003, s. 37-39, ISBN 83-2321298-8

Linki zewnętrzne