Torpeda 53-65

53-65

Państwo	ZSRR
Rodzaj	torpeda ciężka
Platforma przenoszenia	okręty podwodne
Przeznaczenie	okręty nawodne
Historia
Lata używania	53-65: od 1965 53-65K: od 1969 53-65M: od 1969
Dane techniczne
Długość	7,2 m
Średnica	533 mm
Masa	2100 kg
Napęd	53-65 i 53-65M: turbina napędzana nadtlenkiem wodoru min. 85% i naftą 53-65K: turbina nafta-tlen
Zasięg	przy 40 węzłach: 53-65: 18 km 53-65K: 19 km 53-65M: 22 km
Naprowadzanie	na ślad torowy
Masa głowicy	300 kg

Torpeda 53-65 – radziecka torpeda ciężka przeznaczona do zwalczania jednostek nawodnych wyposażona w układ samonaprowadzania na cel jego śladem torowym. Z uwagi na zastosowany utleniacz w postaci stężonego 85–98% nadtlenku wodoru (j. ang. high-test peroxide – HTP), jedna z najniebezpieczniejszych w przechowywaniu i użyciu torped na świecie. Po wywołanej przez HTP katastrofie brytyjskiego HMS „Sidon” (P259) w 1955 roku, torpedy z HTP zaprzestano użytkować w państwach NATO. Używane są w Rosji, stały się przyczyną katastrofy „Kurska” (wybuchła 65-76, torpeda zbliżona do 53-65)^[1].

W torpedy 53-65 uzbrojony jest między innymi okręt podwodny ORP „Orzeł” projektu 877E – polski okręt używa torped w wersji 53-65KE (eksportowa), w której niebezpieczny, wysokostężony nadtlenek wodoru został zastąpiony mniej niebezpiecznym tlenem. Polska kupiła ich 21^[2].

Zobacz też

• Lista torped radzieckich

Przypisy

Bibliografia

• Torpedoes of Russia/USSR Post-World War II (ang.). NavWeaps. [dostęp 2018-01-22].
• Rober Moore: A Time to Die: The Untold Story of the Kursk Tragedy. Three Rivers Press, 2004. ISBN 1-4000-5124-X.
• Robert Rochowicz. Torpedy polskich okrętów podwodnych. „Morze”. Nr 9/2017 (24), 2017. Zespół Badań i Analiz Militarnych. ISSN 2543-5469.