Torpeda G7a
 | |
| Państwo |  Niemcy |
|---|---|
| Rodzaj | torpeda ciężka |
| Platforma przenoszenia | okręty: podwodne, nawodne |
| Dane techniczne | |
| Długość | 716,4 cm |
| Średnica | 533,4 mm |
| Masa | 1538 kg |
| Pływalność ujemna | 21% |
| Napęd | 4-cylindrowy, gaz/para |
| Zasięg | 5 km |
| Prędkość | 44 węzły |
| Naprowadzanie | bezwładnościowe |
| Masa głowicy | 280 kg |
| Ładunek głowicy | Schießwolle 36 |
Torpeda G7a – typ niemieckich torped parogazowych kalibru 533 milimetry z czasów II wojny światowej, służących do zwalczania jednostek nawodnych przeciwnika. W roku 1939 torpeda G7a stanowiła standardowe wyposażenie należących do Kriegsmarine U-Bootów, okrętów nawodnych oraz S-Bootów[1]. Jej konstrukcja stanowiła rozwinięcie niemieckich torped G/7 z czasów I wojny światowej, sama stała się natomiast podstawą rozwoju najważniejszych niemieckich torped II wojny światowej G7e[1]. Torpeda ta różniła się od torped stosowanych przez inne marynarki, przez zastosowanie w charakterze paliwa dekaliny (bicyklo[4.4.0]dekan) zamiast kerozyny[1].
Nie nosząca żadnej nazwy kodowej torpeda G7a oznaczona była jako Aparat nr 12, w swojej podstawowej wersji T1 była typową torpedą kontrolowaną bezwładnościowo, wkrótce jednak w programie FAT opracowano jej wersję oznaczoną jako T1 Fat 1, w programie LUT zaś wersję oznaczoną jako T1 Lut 1/2, w których torpeda nie poruszała się prostoliniowo lecz według z góry ustalonego wzoru[a].
| Oznaczenie | T I | T I Fat I | T I Lut I/II |
|---|---|---|---|
| Typ | G7a | ||
| Numer aparatu | 12 | ||
| Nazwa kodowa | – | ||
| Średnica (cm) | 53,34 | ||
| Długość (cm) | 716,3 | ||
| Masa (kg) | 1538 | ||
| Ujemna pływalność (%) | 21 | ||
| Silnik | 4-cylindrowy parogazowy | ||
| Moc | 350 KM przy 1470 obr./min | ||
| Prędkość maks. (węzły)[3][4] | 44 | ||
| Zasięg[4][5][b] | 5 km / 44 w. 7,5 km / 40 w. 12,5 km / 30 w. | ||
| Głowica | Ka, Kc | ||
| Ładunek wybuchowy (kg) | 280 | ||
| Detonator | Pi1 lub TZ3 z Pi3 | ||
| Program | – | FAT | LUT |
Uwagi
- ↑ FAT i LUT nie były odrębnymi typami torped, lecz opracowanymi w programach FAT i LUT wersjami torped wielu typów, od G7a/T1 aż po G7ut/T8[2].
- ↑ Podane wartości zasięgu torpedy G7a dotyczą początkowego okresu wojny. Pod koniec konfliktu torpedy G7a osiągały zasięg 6 km przy prędkości 44 węzłów, 8 km przy 40 węzłach i 14 km przy 30 węzłach[4]. Rőssler 1989 ↓, s. 344 podaje błędnie zasięg wynoszący 75 km.
Przypisy
- ↑ a b c Branfill-Cook 2014 ↓, s. 61-63.
- ↑ Rőssler 1989 ↓, s. 344-345.
- ↑ Showell 2006 ↓, s. 65.
- ↑ a b c Campbell 2002 ↓, s. 263.
- ↑ Miller 2000 ↓, s. 87.
Bibliografia
- Roger Branfill-Cook: Torpedo: The Complete History of the World’s Most Revolutionary Naval Weapon. Seaforth Publishing, 2014. ISBN 978-1-84832-215-8. (ang.)
- John Campbell: Naval Weapons of World War Two. London: Conway Maritime Press, 2002. ISBN 0-87021-459-4. (ang.)
- David Miller: U-Boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press, 2000. ISBN 978-0851777900. (ang.)
- Eberhard Rőssler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9.
- Jak Mallmann Showell: The U-Boat Century: German Submarine Warfare 1906–2006. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-241-2. (ang.)
Media użyte na tej stronie
