Torpeda Mark 54 MAKO
Producent | |
---|---|
Platforma przenoszenia | |
Przeznaczenie | Lekka torpeda ZOP |
Historia | |
Lata konstrukcji | 2000 |
Lata produkcji | 2003 |
Lata używania | od 2004 (WGO) |
Dane techniczne | |
Długość | 2,715 m |
Średnica | 324 mm |
Masa | 276 kg |
Napęd | spalanie zewnętrzne |
Zasięg | tajny |
Pułap zrzutu | 6000 m. |
Prędkość | > 40 węzłów |
Rodzaj głowicy | odłamkowa z eksplozją kierunkową |
Masa głowicy | 44,45 kg PBXN-103 (ekwiwalent 83 kg TNT) |
Mark 54 MAKO (Mk 54) – amerykańska torpeda lekka przeznaczona w pierwszym rzędzie do zwalczania okrętów podwodnych (ZOP), zwłaszcza cichych okrętów podwodnych o napędzie konwencjonalnym, znana pierwotnie jako Lightweight Hybrid Torpedo (LHT). Mark 54 dostosowana jest do wymagań walki w płytkich wodach przybrzeżnych. Torpeda ta jest pociskiem lotniczym do zastosowań na samolotach i helikopterach ZOP, może jednakże być stosowana również z pokładów małych okrętów nawodnych. Aktualnie, w ramach programu HAAWC (High Altitude Anti-Submarine Warfare Weapons Concept), prowadzone są prace nad konstrukcją LongShot, będącą niewielkim - samosterującym skrzydlatym nosicielem różnego rodzaju broni powietrze-powierzchnia, dzięki któremu - w celu zapewnienia bezpieczeństwa samolotu i jego załogi - Mk 54 będzie mógł być zrzucany z pokładu samolotu bądź helikoptera z bardzo dużych wysokości oraz odległości od celu (Standoff weapon).
Konstrukcja
Zbyt wysoki koszt (niemal 3 mln dolarów za sztukę) torpedy Mark 50 spowodował wstrzymanie produkcji, mimo jej doskonałych parametrów bojowych i niewielkich zapasów w arsenałach. Dowództwo Systemów Morskich Marynarki Wojennej USA postanowiło opracować nową, tańszą torpedę, zdolną spełniać zadania stawiane Mk 50. Wynikiem programu Lightweight Hybrid Torpedo prowadzonego przez tzw. "Team Torpedo" (koncern Raytheon i Naval Undersea Warfare Center (NUWC – Centrum broni Podwodnych) było stworzenie lekkiej torpedy Mark 54 “MAKO”. Torpeda ta łączy system wyszukiwania i naprowadzania (Advanced Guidance & Control Section - G&C) torpedy Mark 50, z zespołem napędowym lekkiej torpedy Mark 46, czerpie także z technologii ciężkiej torpedy Mark 48 ADCAP. Program konstrukcji zakończono w roku 2000, a Mk 54 wprowadzono do użytku Marynarki w roku 2003. Pocisk ten wykorzystuje także najnowsze cywilne rozwiązania technologiczne w ramach komponentów elektronicznych (elektroniczna obróbka sygnału) oraz oprogramowania taktycznego, wprowadzone dzięki programowi Marynarki USA umożliwiania przedsiębiorstwom spoza "wielkiej czwórki" potentatów przemysłu zbrojeniowego[1] uczestnictwa w programach zbrojeniowych Pentagonu (program COTS). Pozwoliło to na dalsze obniżenie kosztu torpedy.
Dzięki wykorzystaniu technologii z innych modeli torped, technologii COTS oraz wyników badań własnego programu Lightweight Hybrid Torpedo, Mk54 ma wysokie zdolności do działania w bardzo płytkich wodach (odporność na zakłócenia spowodowane odbiciami fali dźwiękowej między płytko umiejscowionym dnem a powierzchnią wody oraz powodowane szumami przypadkowych jednostek znajdujących się w strefie operacji), atakowania najnowszych generacji cichych okrętów podwodnych o napędzie konwencjonalnym (spalinowo-elektrycznym) oraz działania w warunkach wysokiej aktywności obronnych środków przeciwdziałania (countermeasures).
Torpeda ta stanowi podstawowe uzbrojenie samolotów ZOP P-3C Orion Marynarki Wojennej USA; jej głównym konkurentem na rynku międzynarodowym jest MU90 Eurotorp.
Bibliografia
- Global Security: MK-54 Lightweight Hybrid Torpedo (ang.)
- Team Torpedo: Raytheon Partners to Support MK48 and MK54 Requirements (ang.)
- Space War: Navy Selects LockMart For MK-54 Torpedoes High Altitude Launch Capability (ang.)
- United States of America Torpedoes since World War II (ang.)
Przypisy
Media użyte na tej stronie
An exercise Mark 54 Mod 0 torpedo is launched from the U.S. Navy Arleigh Burke-class guided-missile destroyer USS Roosevelt (DDG-80). Roosevelt was deployed as part of the George H.W. Bush Carrier Strike Group supporting maritime security operations and theater security cooperation efforts in the U.S. 5th fleet area of responsibility.