Torpedowce typu Orsa

Torpedowce typu Orsa

Kraj budowy	Włochy
Użytkownicy	Regia Marina, Marina Militare
Wejście do służby	1938
Wycofanie	1965
Zbudowane okręty	4
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1000 ton standardowa[1], natomiast serwis Marina Militare podaje 1016 t[2] 1575 (1600) ton pełna
Długość	89,3 m
Szerokość	9,69 m
Zanurzenie	3,74 m
Napęd	2 turbiny parowe, 2 kotły, moc 16 000 KM (11 900 kW), 2 śruby
Prędkość	28 węzły (52 km/h)
Zasięg	5100 Mm przy 14 w
Załoga	154
Uzbrojenie	2 działa 100 mm (2xI) 8-11 x 20 mm plot (w toku wojny) 8 wkm 13,2 mm plot (początkowo) 4 wt 450 mm (2xII) 6 miotaczy bomb głębinowych[3] Serwis Marina Militare podaje 4 wkm i 4 mbg[2]

Torpedowce typu Orsa, określane też jako typ Pegaso – typ włoskich okrętów eskortowych z okresu II wojny światowej, które weszły do służby w Regia Marina pod koniec lat 30. XX wieku. Klasyfikowane początkowo jako eskortowce (avviso scorta – dosł. awizo eskortowe), od 1938 jako torpedowce (torpediniera), a od 1943 jako torpedowce eskortowe (torpediniera di scorta)^[2], odpowiadały w rzeczywistości klasie niszczycieli eskortowych.

Były powiększoną wersją torpedowców typu Spica, z ponad dwukrotnie zwiększonym zapasem paliwa i zasięgiem i większą liczbą bomb głębinowych, ale z siłownią o mniejszej mocy i nieco słabszym uzbrojeniem artyleryjskim. Dwa okręty, które przetrwały II wojnę światową, przeklasyfikowano po zakończeniu działań wojennych na fregaty. Służyły w Marina Militare do 1965 roku, kiedy to wycofano je ze służby.

Ich wersją rozwojową była dłuższa seria typu Ciclone.

Okręty

Źródło^[4]

Przypisy

Bibliografia

• Roger Chesneau (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922-1946, Londyn 1992, ISBN 0-85177-146-7, s. 302–303
• (ros.) A.W.Daszjan (А.В.Дашьян): Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Italii (Корабли Второй Мировой войны. ВМС Италии), Morskaja Kollekcja nr 8/2003
• Orsa (ang.). W: Marina Militare (oficjalna strona Marynarki Włoskiej) [on-line]. Ministero della Difesa. [dostęp 2016-01-07].