Torpor

Niektóre gatunki nietoperzy codziennie zapadają w stan torporu

Torpor – stan kontrolowanego obniżenia temperatury ciała przez zwierzęta stałocieplne. Wraz z obniżeniem temperatury ciała spowalniana jest praca serca oraz większość innych czynności fizjologicznych. Mianem torporu określa się zazwyczaj krótkotrwałe okresy obniżenia temperatury ciała, trwające od kilku godzin do kilku dni^[1].

Dłuższe okresy odrętwienia zimą nazywane są hibernacją, a latem – estywacją. Torpor charakteryzuje się mniejszym stopniem spowolnienia metabolizmu, niż ma to miejsce w stanie hibernacji lub estywacji^[1].

W stan torporu zapadają nietoperze oraz małe ptaki, takie jak kolibry i jerzykowe. Zazwyczaj zwierzęta te utrzymują normalną temperaturę ciała w porze dobowej aktywności, a w pozostałym okresie doby obniżają swoją temperaturę, oszczędzając w ten sposób energię, która normalnie zostałaby zużyta na utrzymanie wysokiej temperatury ciała. Taki stan odrętwienia może przeciągnąć się do kilku dni, jeżeli w tym czasie nie ma sprzyjających warunków do normalnej aktywności, np. silne opady deszczu uniemożliwiające żerowanie^[1].

Torpor jest niezwykle skuteczną strategią przetrwania dla małych endotermicznych zwierząt. Zaobserwowano że małe ssaki stosują go po pożarach buszu^[2].

Kiedyś uważano, że występuje tylko u ptaków i ssaków na półkuli północnej, gdzie zimy są bardziej dotkliwe, teraz wiadomo, że torpor jest powszechny u małych ssaków australijskich, a także został zaobserwowany u wielu małych gatunków australijskich ptaków^[3].

Zobacz też

• diapauza
• hibernacja naturalna i sen zimowy
• estywacja – sen letni
• stupor

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia Biologia. Greg, 2008. ISBN 978-83-7327-756-4.