Tour de Pologne
| |||
(c) Fot.: Bartosz Senderek / Creative Commons BY-SA-2.5 / Wikimedia Commons | |||
Szczegóły wyścigu | |||
Dyscyplina | Kolarstwo szosowe | ||
Data powstania | 1928 | ||
Liczba edycji | 79 (in 2022) | ||
Częstotliwość | co roku (sierpień) | ||
Typ | Wyścig wieloetapowy | ||
Państwo | Polska | ||
Organizator | Lang Team | ||
Dyrektor wyścigu | Czesław Lang | ||
Strona internetowa | Oficjalna strona | ||
Kategorie | 2.5 (1996-1997) 2.4 (1998-1999) 2.3 (2000-2001) 2.2 (2002-2004) 2.PT (2005-2010) 2.UWT (2011-) | ||
Cykl | UCI World Tour | ||
Zwycięzcy | |||
Ostatni zwycięzca | Ethan Hayter | ||
Najwięcej zwycięstw | Marian Więckowski Dariusz Baranowski Andrzej Mierzejewski (3 zwycięstwa) | ||
Aktualne wyścigi | |||
Ostatnia edycja : Tour de Pologne 2022 | |||
Dokumentacja |
Tour de Pologne (pol. Wyścig dookoła Polski, oficjalny skrót TdP) – wieloetapowy szosowy wyścig kolarski, organizowany cyklicznie na terenie Polski, będący jedną z najbardziej prestiżowych międzynarodowych imprez sportowych w Polsce organizowanych regularnie. Od 1. edycji w 1928 r. do 49. edycji w 1992 r. posiadał status wyścigu amatorskiego (jedynie w 1974 wyjątkowo rozgrywany był w formule open z udziałem zawodowców). Od 1993 – po przejęciu organizacji przez Czesława Langa – jest w pełni zawodowy. Od 2005 należał do cyklu UCI ProTour, od 2009 do UCI World Ranking, od 2011 do UCI World Tour.
Całkowita długość trasy TdP wynosi około 1200 kilometrów, choć w przeszłości bywała znacznie większa (w 1953 r. kolarze musieli pokonać aż 2311 km), i bardzo często wiodła z północy na południe Polski. Od 1999 do 2005 wyścig kończyła górska czasówka z metą na Orlinku w Karpaczu. W 2008 r. trasa zawodów została przeniesiona na wschód kraju. Od tego momentu meta wyścigu usytuowana jest w Krakowie. W 2016 r. rozegrano również Tour de Pologne kobiet – pierwsza (i dotychczas jedyna) edycja rozpoczęła się dzień po zakończeniu wyścigu mężczyzn.
Historia
Wstępne koncepcje przeprowadzenia w odrodzonej i niepodległej Polsce wieloetapowej imprezy kolarskiej – wzorowanej na coraz popularniejszym Tour de France – pojawiały się już na początku lat 20. XX wieku. Bardziej realnych kształtów pomysły te nabrały jednak dopiero kilka lat później, gdy konkretny projekt jej organizacji przedstawiły wspólnie: Warszawskie Towarzystwo Cyklistów i dziennik „Przegląd Sportowy”. To właśnie z ich inicjatywy postanowiono późnym latem 1928 r. rozegrać I Bieg Kolarski dookoła Polski (pierwsza i oryginalna nazwa TdP). Jego historyczna, premierowa edycja odbyła się w dniach 7–16 września 1928, a na starcie stanęło 71 kolarzy (do mety dojechało 43), z których – po przejechaniu prawie 1500 km, podzielonych na 8 etapów – najlepszym okazał się Feliks Więcek z Bydgoskiego Klubu Kolarskiego (zwycięzca aż 6 etapów).
Do wybuchu II wojny światowej odbyły się jeszcze cztery edycje narodowego touru, z których dwie – w latach 1937 i 1939 – wygrał „tygrys szos” – Bolesław Napierała. 4. edycja (1937) była pierwszą, w której – oprócz Polaków – udział wzięli także obcokrajowcy – na starcie stanęły bowiem drużyny: Węgier, Rumunii oraz kombinowana (po dwóch zawodników) ekipa francusko-włoska. Wówczas to po raz pierwszy przyznano również nagrody pieniężne (12 tys. franków dla zwycięskiego zespołu i 5 tys. franków dla indywidualnego tryumfatora).
Pierwsze wyścigi znacznie różniły się od współczesnych. Etapy były o wiele dłuższe (często na dystansie ok. 300 km), kolarze notorycznie łapali „gumy” na szutrowych drogach, a w celu zaspokojenia głodu przerywali jazdę, by skorzystać z przygotowanych posiłków.
Po zakończeniu działań wojennych wrócono do idei kolarskiej walki dookoła Polski. W 1947, dzięki współpracy: Polskiego Związku Kolarskiego, wydawcy prasowego „Czytelnik” i grupy dziennikarzy, udało się po 8-letniej przerwie reaktywować wyścig. Zwycięzcą po przejechaniu zaledwie czterech etapów i 606 km (najkrótsza trasa w całej historii TdP) okazał się Stanisław Grzelak (Tramwajarz Łódź). Tę edycję żartobliwie nazwano "kieszonkową" (z racji bardzo krótkiej trasy) lub "gumową" (z powodu dużej liczby przebitych dętek). 22 czerwca 1948 po raz pierwszy etap TdP wygrał obcokrajowiec – Szwed Olle Persson (Warszawa – Olsztyn), a cała edycja cieszyła się olbrzymią popularnością wśród kibiców i mediów.
Od tego czasu (aż do połowy lat 90. XX wieku) nie udało się jednak uzyskać wyścigowi odpowiedniej rangi. Na przeszkodzie stanęła postawa władz i faworyzowanie innej imprezy kolarskiej – Wyścigu Pokoju. Z tego okresu warto odnotować: triumfy kolarzy zagranicznych – Włocha Francesco Locatelliego (1949, pierwszy zwycięzca klasyfikacji generalnej spoza Polski), Belga Rogera Dierckena (1960), Hiszpana José Luis Viejo (1972) oraz Belga André Delcroix (1974), najdłuższą edycję wyścigu – 2311 km i 13 etapów (1953) oraz hat-trick zwycięstw Mariana Więckowskiego (w latach 1954–1956), który powtórzył dopiero Dariusz Baranowski (w latach 1991–1993). W 1957 do regulaminu wyścigu wprowadzono zapis umożliwiający – w przypadku awarii sprzętu – korzystanie z pomocy wozu technicznego, osób postronnych lub współzawodników, włącznie z wymianą roweru. Podczas tej edycji, po raz pierwszy zastosowano także fotokomórkę na finiszu. Okazała się ona potrzebna już na pierwszym etapie, gdy metę w Toruniu niemal równocześnie minęli Grzegorz Chwiendacz i Henryk Łasak (wygrał ten pierwszy). W trakcie edycji 1967 doszło do pierwszego dramatycznego zdarzenia w wyścigu. 17 września – na trasie 3. etapu – doszło do kraksy, w wyniku której obrażeń głowy doznał 22-letni Jan Myszak (następnego dnia rano zmarł on w szpitalu w Sanoku).
Od 1993 r. funkcję dyrektora wyścigu objął wicemistrz Igrzysk Olimpijskich w Moskwie i pierwszy polski kolarz zawodowy – Czesław Lang, którego praca zaowocowała regularnym wzrostem prestiżu imprezy. W 1996 r. została ona oznaczona kategorią 2.5, najniższą w ówczesnym kalendarzu UCI. W 1997 r. podczas Kongresu Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI) w San Sebastián, Tour de Pologne awansował o jedną klasę, otrzymując kategorię 2.4 i został zakwalifikowany jako „Wyścig Narodowy”. W 1999 r. na Mistrzostwach Świata w Weronie Komisja Techniczna UCI awansowała wyścig do klasy 2.3, a 12 października 2001 r., podczas kongresu Rady Kolarstwa Zawodowego (Professional Cycling Council), Tour ponownie awansował, otrzymując kategorię 2.2. W 2005 r. decyzją władz UCI Wyścig został włączony do cyklu wielu imprez nazwanych UCI ProTour, jako jedyna tego typu impreza w Europie Środkowo-Wschodniej[1]. W skład tej wyselekcjonowanej grupy weszły trzy wielkie toury (Grand Tour): Giro d’Italia, Tour de France, Vuelta a España, klasyki Pucharu Świata, wyścigi etapowe kategorii 2.HC (np. Paryż-Nicea, Tour de Suisse), klasyki 1.HC (np. La Flèche Wallonne – Walońska Strzała). Tour de Pologne jako jedyny awansował o dwie klasy i został zrównany z imprezami 2.HC.
Przez wiele lat Tour de Pologne odbywał się w różnych terminach (najczęściej pomiędzy lipcem a październikiem). Po przejęciu wyścigu przez Czesława Langa pierwszym stałym terminem aż do 2008 r. był wrzesień (najczęściej drugi tydzień tego miesiąca). Od 2009 r. wyścig odbywa się w sierpniu (jednak od tego czasu pierwsze etapy odbywały się w ostatnich dniach lipca) zaledwie tydzień po Tour de France jednocześnie nie kolidując z odbywającym się w tym samym czasie Vuelta a España (z wyjątkiem 2012 r. i 2016 r. kiedy to z powodu letnich igrzysk olimpijskich wyścig wyjątkowo odbywał się w lipcu kolidując jednocześnie z Tour de France).
Pięciokrotnie Tour de Pologne otrzymał tytuł „Najlepszej Imprezy Sportowej Roku” w Polsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego, w latach 1995, 1996, 2004, 2008 i 2011. Zyskuje również uznanie władz Międzynarodowej Unii Kolarskiej zdobywając wysokie oceny za organizację[2]
Koszulki
Koszulki podstawowe
Podczas wyścigu prowadzone są różne klasyfikacje zawodników, najlepszy kolarz w danej kategorii otrzymuje koszulkę jej lidera, w której kontynuuje wyścig na następnym etapie. Te koszulki to:
- żółta koszulka – jedzie w niej lider czasowej indywidualnej klasyfikacji generalnej. Jest nim zawodnik, którego suma czasów zarejestrowanych na poszczególnych etapach, łącznie ze wszystkimi bonifikatami i karami, jest najmniejsza;
- różowa koszulka – jedzie w niej najlepszy kolarz w klasyfikacji górskiej (tzw. góral). Podczas etapów górskich na trasie znajdują się premie górskie kilku kategorii, punkty przyznawane są kilku pierwszym kolarzom w zależności od kategorii;
- granatowa koszulka – jedzie w niej najlepszy kolarz w klasyfikacji na najaktywniejszego. W wyścigu przyznawane są punkty za specjalne lotne premie. Na linii premii lotnej trzej pierwsi zawodnicy otrzymują odpowiednio następującą liczbę punktów: 3, 2, 1;
- biała koszulka – jedzie w niej najlepszy kolarz w klasyfikacji punktowej. W wyścigu przyznawane są punkty za dojechanie na metę na czołowych pozycjach w etapach, jak i za tzw. lotne premie charakterystyczne dla etapów płaskich. Na mecie każdego z etapów 20 pierwszych zawodników otrzymuje następującą liczbę punktów za zajęte miejsca:
|
|
|
|
Na koniec każdego etapu liderzy tych 4 klasyfikacji są oficjalnie dekorowani koszulkami przez organizatora wyścigu i są zobowiązani jechać w nich kolejnego dnia.
Jeśli ten sam zawodnik będzie liderem więcej niż jednej klasyfikacji, zakłada koszulkę według następującej hierarchii:
- "Klasyfikacja generalna" (żółta koszulka)
- "Klasyfikacja górska" (różowa koszulka)
- "Klasyfikacja na najaktywniejszego" (granatowa koszulka)
- "Klasyfikacja punktowa" (biała koszulka)
Klasyfikacje dodatkowe
Obok podstawowych organizator zawodów prowadzi(ł) także dodatkowe klasyfikacje:
obecnie:
- klasyfikacja drużynowa;
- klasyfikacja na najlepszego Polaka
w przeszłości:
- niebieska koszulka – klasyfikacja na najwszechstronniejszego;
- biało-granatowa koszulka – klasyfikacja zawodników, którzy wygrali największą liczbę etapów;
Edycje i zwycięzcy klasyfikacji generalnej
p – prolog
Narodowości zwycięzców klasyfikacji generalnej
(Po zakończeniu Tour de Pologne 2022)
Polacy | 52 wygrane edycje | 41 kolarzy |
Belgowie | 6 wygranych edycji | 6 kolarzy |
Włosi | 4 wygrane edycje | 4 kolarzy |
Rosjanie | 3 wygrane edycje | 3 kolarzy |
Czesi | 2 wygrane edycje | 1 kolarz |
Hiszpanie | 2 wygrane edycje | 2 kolarzy |
Niemcy | 2 wygrane edycje | 2 kolarzy |
Brytyjczycy | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Francuzi | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Holendrzy | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Irlandczycy | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Luksemburczycy | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Portugalczycy | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Słowacy | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Szwajcarzy | 1 wygrana edycja | 1 kolarz |
Podium klasyfikacji generalnej
Zwycięzcy pozostałych klasyfikacji
Puste pola oznaczają, że klasyfikacji prawdopodobnie nie prowadzono.
Statystyki
Wygrane wyścigi
Trzech kolarzy wygrało Tour de Pologne 3-krotnie (dwóch z nich – trzy razy z rzędu):
Marian Więckowski | 1954, 1955, 1956 |
Andrzej Mierzejewski | 1982, 1984, 1988 |
Dariusz Baranowski | 1991, 1992, 1993 |
Po 2 razy triumfowali:
Bolesław Napierała | 1937, 1939 |
Wacław Wójcik | 1948, 1952 |
Henryk Kowalski | 1957, 1961 |
Jan Kudra | 1962, 1968 |
Jan Brzeźny | 1978, 1981 |
Ondřej Sosenka | 2001, 2004 |
Wygrane etapy
Etapy w koszulce lidera
Marian Więckowski (w 3 wyścigach, w latach 1954–1956) | |
Wacław Wójcik (3, 1948–1953) | |
Bolesław Napierała (2, 1937–1939) Marek Leśniewski (3, 1984–1987) Zbigniew Spruch (4, 1989–1998) | |
Tadeusz Mytnik (4, 1972–1980) Lechosław Michalak (2, 1977–1979) Andrzej Mierzejewski (4, 1982–1988) |
Cały wyścig w koszulce lidera przejechali Józef Stefański (1929) i Bolesław Napierała (1937).
Najwięcej startów
Marek Rutkiewicz | |
Zbigniew Piątek | |
Stanisław Gazda Michał Gołaś Tomasz Marczyński |
Rekordy
- Najdłuższy wyścig: 2311 km (10. TdP w 1953 r.)
- Najkrótszy wyścig: 606 km (6. TdP w 1947 r.)
- Największa liczba etapów: 13 etapów (10. TdP w 1953 r., 26. TdP w 1969 r., 50. TdP w 1993 r.[d])
- Najmniejsza liczba etapów: 4 etapy (6. TdP w 1947 r.)
- Średnia prędkość najszybszego wyścigu: 50,021 km/h (73. TdP w 2016 r.)
- Średnia prędkość najwolniejszego wyścigu: 25,704 km/h (1. TdP w 1928 r.)
- Największa liczba uczestników: 200 kolarzy (69. TdP w 2012 r., 73. TdP w 2016 r.)
- Najmniejsza liczba uczestników: 35 kolarzy (5. TdP w 1939 r.)
- Najstarszy zwycięzca wyścigu: Jens Voigt – 37 lat i 4 dni (65. TdP w 2008 r.)
- Najmłodszy zwycięzca wyścigu: Dariusz Baranowski – 19 lat i 76 dni (48. TdP w 1991 r.)
- Największa przewaga zwycięzcy wyścigu: 1 godz. 10 min. 16 sek. – Feliks Więcek (1. TdP w 1928 r.)
- Najmniejsza przewaga zwycięzcy wyścigu: 2 sek. – Ion Izagirre (72. TdP w 2015 r.), Dylan Teuns (74. TdP w 2017 r.), Pawieł Siwakow (76. TdP w 2019 r.)
- Największa zmierzona prędkość jadącego kolarza: 80 km/h – Jonas Van Genechten podczas mijania mety 4. etapu 71. TdP w 2014 r. obok Spodka w Katowicach[3]
Trasa poza Polską
W trakcie pięciu dotychczasowych edycji trasa wyścigu częściowo wiodła poza terytorium Polski, tj. etapy lub części etapów odbyły się poza granicami Rzeczypospolitej (w Republice Czeskiej, we Włoszech i na Słowacji):
- 2010 – 4 sierpnia, podczas etapu z Tychów do Cieszyna (chcąc uczcić 1200-lecie tego miasta) kolarze wjechali Mostem Wolności na Olzie do Czeskiego Cieszyna. Trzy rundy okrężne – liczące po 6,8 km – przeprowadzono ulicami i obydwoma mostami polskiego oraz czeskiego Cieszyna. Przed wjazdem na pierwszą rundę, w Czeskim Cieszynie, na 22 km przed metą rozegrano lotny finisz[4];
- 2011 – 3 sierpnia, podczas etapu z Oświęcimia do Cieszyna kolarze wjechali Mostem Przyjaźni na Olzie do Czeskiego Cieszyna. Trzy rundy okrężne przeprowadzono ulicami i obydwoma mostami polskiego oraz czeskiego Cieszyna;
- 2012 – 12 lipca, podczas etapu z Kędzierzyna-Koźla do Cieszyna kolarze wjechali Mostem Wolności na Olzie do Czeskiego Cieszyna. Cztery rundy okrężne przeprowadzono ulicami i obydwoma mostami polskiego oraz czeskiego Cieszyna;
- 2013 – po raz pierwszy doszło do przeprowadzenia etapu w całości poza granicami Polski (od startu do mety). Dwa pierwsze etapy (27 lipca i 28 lipca) odbyły się bowiem we włoskim Trydencie – dodatkowo więc była to pierwsza i dotychczas jedyna edycja Tour de Pologne rozpoczynająca się poza Polską;
- 2014 – ostatnie 172,5 kilometra 5. etapu wiodło przez Słowację – od granicy w Chochołowie i Suchej Górze do Szczyrbskiego Jeziora, w którym usytuowano metę etapu (miejscowość Szczyrbskie Jezioro jest zatem trzecią zagraniczną lokalizacją w dziejach Tour de Pologne z tym mianem, po włoskich: Madonna di Campiglio i Przełęczy Pordoi z edycji 2013).
Wypadki śmiertelne
Na trasie dotychczasowych edycji Tour de Pologne doszło do dwóch wypadków śmiertelnych kolarzy biorących udział w wyścigu:
- 18 września 1967: Jan Myszak (Polak, 22 lata, Legia Warszawa) – śmierć w wyniku obrażeń głowy, doznanych podczas kraksy na 3. etapie z Przemyśla do Sanoka w dniu 17 września 1967[5];
- 5 sierpnia 2019: Bjorg Lambrecht (Belg, 22 lata, Lotto Soudal) – śmierć na skutek poważnych obrażeń ciała (klatki piersiowej, jamy brzusznej, z krwawieniami ze śledziony i z wątroby)[6], doznanych w wyniku wypadnięcia z drogi na 48 kilometrze trasy 3. etapu ze Stadionu Śląskiego w Chorzowie do Zabrza w dniu 5 sierpnia 2019[7]
Uwagi
- ↑ Zaplanowano i przeprowadzono 7 etapów. Jeden etap (etap 4.) przerwano na 4,6 km przed metą z powodu protestu kolarzy i uznano za nieważny, anulując wszystkie rozstrzygnięcia wynikłe w jego trakcie.
- ↑ Zaplanowano i przeprowadzono 7 etapów. Jeden etap (etap 6.) przerwano z powodu złych warunków pogodowych i uznano za nieważny, anulując wszystkie rozstrzygnięcia wynikłe w jego trakcie.
- ↑ Pierwotnie planowano przeprowadzenie 7 etapów w terminie 5–11 lipca 2020. Z powodu pandemii COVID-19 zmieniono termin wyścigu (na 5–9 sierpnia 2020) i zmniejszono liczbę etapów o dwa.
- ↑ Przeprowadzono prolog i 12 etapów.
Przypisy
- ↑ Historia Tour de Pologne
- ↑ Tour de Pologne wysoko oceniony.
- ↑ Ciekawostki na 90-lecie Tour de Pologne (pol.). 90lattdp.pl. [dostęp 2020-10-30].
- ↑ Trasa Tour de Pologne wiedzie przez Czechy (pol.). sport.dziennik.pl. [dostęp 2010-08-04].
- ↑ Tragiczna śmierć kolarza w Bieszczadach. „Nowiny”, s. 1, Nr 223 z 19 września 1967.
- ↑ Tragiczny wypadek na trasie Tour de Pologne. Bjorg Lambrecht zmarł na stole operacyjnym (pol.). sport.dziennik.pl, 2019-08-05. [dostęp 2019-08-05].
- ↑ Tour de Pologne: Bjorg Lambrecht nie żyje (pol.). sport.onet.pl, 2019-08-05. [dostęp 2019-08-05].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Cycling (road). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
Autor: Sebastian Maćkiewicz, Licencja: CC BY-SA 2.5
Peloton Tour de Pologne 2006 na ulicach Torunia. Feld on Toruń streets, Tour de Pologne 2006.
Autor: Everaldo Coelho and YellowIcon;, Licencja: LGPL
An icon from icon theme Crystal Clear
Flag of Belarus in 1991—1995
Autor: Jwitos, Licencja: CC BY 3.0
Tour de Pologne, Łańcut. (ucieczka)
Flag of Romania (28 March 1948 - 24 September 1952)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Olsztyn Osiedle Pojezierze - ulica Dworcowa podczas Tour de Pologne
Autor: Iivq - Tijmen Stam, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Differenty colored cycling jerseys as used in different cycling contests
white jersey. Used by:
- overall leader of age under 25 in Tour de France
- combination leader in Vuelta a España
- youth leader in Giro d'Italia
- overall leader in Driedaagse van De Panne-Koksijde
Pictograms of Olympic sports - Cycling (road). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
(c) Fot.: Bartosz Senderek / Creative Commons BY-SA-2.5 / Wikimedia Commons
Peleton Tour de Pologne 2006 na podjeździe pod Orlinek Karpacz.
Autor: Original with red dots: Tijmen Stam Changed colors: EdgeNavidad, Licencja: CC BY-SA 3.0
Blue-dotted jersey, worn by the leader of the mountain classification in the Vuelta a España in 2010.
Autor: Tijmen Stam (User:IIVQ), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Differenty colored cycling jerseys as used in different cycling contests.
- Mountains leader in Giro d'Italia (as of 2012)
- Point leader in ENECO tour
- Sprint leader in Tour Down Under
(c) Patryk Korzeniecki, CC BY-SA 3.0
68. Tour de Pologne in Warsaw (2011)
(c) Fot.: Bartosz Senderek / Creative Commons BY-SA-2.5 / Wikimedia Commons
Autor: Nadolski Michał, Licencja: CC BY-SA 2.5
Peleton Tour de Pologne 2006 na ulicach Świdnicy.
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.
(c) Fot.: Bartosz Senderek / Creative Commons BY-SA-2.5 / Wikimedia Commons
Piąty etap 64. Tour de Pologne: Września - Świdnica
| ||||
Autor: Iivq - Tijmen Stam, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Differenty colored cycling jerseys as used in different cycling contests yellow jersey. Used by:
- Overall leader in Tour de France
- Overall leader in Tour de Suisse
- Youth leader in Eneco Pro Tour
- Overall leader in Tour de Pologne
Simplified Wikidata logo without text