Towarzystwo Literacko-Słowiańskie

Towarzystwo Literacko-Słowiańskie — towarzystwo działające w latach 1836–1886, założone na Uniwersytecie Wrocławskim z zadaniem badań i kultywacji języków oraz literatur słowiańskich[1]. Zgodnie ze statutem członkiem mógł być każdy student Uniwersytetu znający przynajmniej jeden język słowiański[1].

Zainicjowane 14 lipca 1836 w mieszkaniu Jana Evangelisty Purkyněgo[2]. Poza Purkyněm Towarzystwem kierowali także Wojciech Cybulski (kurator w latach 1860–1867) i Władysław Nehring (kurator w latach 1868–1886)[1]. Wśród bardziej znanych członków towarzystwa byli: Jan Kasprowicz, Adam Asnyk, Konstanty Damrot, Norbert Bonczyk, Florian Ceynowa i Heliodor Święcicki. Łącznie miało 907 członków[1].

W latach 1869 i 1886 ukazały się 2 numery pisma „Znicz”, a w 50. rocznicę „Pamiętnik Tow. Literacko-Słowiańskiego” z zestawieniem odczytów wygłoszonych przez 50 lat[1].

Pruskie ministerstwo oświaty rozwiązało towarzystwo 1 czerwca 1886 w ramach likwidacji polskich uniwersyteckich organizacji studenckich[2]. Formalnym pretekstem decyzji był zarzut angażowania się politycznego tych stowarzyszeń. W efekcie rozwiązania skonfiskowano także kilkutysięczną bibliotekę Towarzystwa[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.
  2. ↑ a b Gelles 1996 ↓, s. 47.
  3. ↑ Gelles 1996 ↓, s. 56.

Bibliografia

  • Elżbieta Achremowicz, Tadeusz Żabski, 1973. Towarzystwo Literacko-Słowiańskie we Wrocławiu. Wydawca: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wrocław.
  • Marek Cetwiński: Historia Wrocławia w datach. Romual Gelles (red.) i inni. Wrocław: TMW Wratislawia, 1996.