Tracy Austin
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 grudnia 1962 |
| Wzrost | 165 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 23 października 1978 |
| Zakończenie kariery | Lipiec 1994 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 30 WTA, 7 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 1 (7 kwietnia 1980) |
| Australian Open | QF (1981) |
| Roland Garros | QF (1982, 1983) |
| Wimbledon | SF (1979,1980) |
| US Open | W (1979, 1981) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 4 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 41 (14 sierpnia 1989) |
| Wimbledon | 3R (1977) |
| US Open | QF (1977, 1978) |
Tracy Austin (ur. 12 grudnia 1962 w Palos Verdes) – amerykańska tenisistka.
Jej syn Brandon Holt również jest profesjonalnym tenisistą[1].
Kariera tenisowa
Jako 10-latka zdobyła mistrzostwo USA w kategorii do lat 12; łącznie triumfowała w 22 krajowych turniejach mistrzowskich w różnych kategoriach juniorskich, jednak praktycznie karierę wśród juniorek zakończyła już jako 14-latka.
Od 1977 występowała w turniejach zawodowych, w tym samym roku wygrała turniej w Portland oraz dotarła do ćwierćfinału wielkoszlemowego US Open; pokonała po drodze m.in. Sue Barker oraz Virginię Ruzici, a uległa Betty Stöve. Wygrała turniej w Portland zaledwie miesiąc po swoich 14. urodzinach stając się najmłodszą triumfatorką turnieju WTA. Była również najmłodszą ćwierćfinalistką któregokolwiek z turniejów wielkoszlemowych, wynik ten poprawiła dopiero Jennifer Capriati, osiągając jako 14-latka półfinał Wimbledonu w 1990 roku.
23 października 1978 roku Austin uzyskała oficjalnie status tenisistki zawodowej. Wygrała w grze pojedynczej dwa turnieje wielkoszlemowe US Open. Najpierw w 1979 roku pokonała w finale Chris Evert 6:4, 6:3, zostając jednocześnie najmłodszą mistrzynią US Open w historii oraz najmłodszą triumfatorką turnieju wielkoszlemowego w Erze Open tenisa (wynik ten poprawiła jedenaście lat później Monica Seles wygrywając French Open 1990, a następnie Martina Hingis Australian Open 1997). Dwa lata później ponownie triumfowała w Nowym Jorku pokonując w zaciętym finale Martinę Navrátilovą 1:6, 7:6(4), 7:6(1). W 1980 roku wygrała ponadto Wimbledon w grze mieszanej (w parze z bratem Johnem Austinem), a rok później, w tej samej konkurencji, przegrali w finale.
Wygrała łącznie 30 turniejów w grze pojedynczej, ostatni z nich w sezonie 1982 w San Diego. Skutecznie przerwała dominację dwóch wieloletnich liderek kobiecego tenisa na świecie, Evert i Navrátilovej, zostając 7 kwietnia 1980 na krótko liderką rankingu WTA.
Sukcesy w bardzo młodym wieku wyczerpały organizm Austin. W 1983 roku przerwała występy trapiona licznymi kontuzjami. Kilkukrotnie próbowała wrócić do zawodowego tenisa. Pierwszy raz już w lutym 1984 roku (zagrała w sumie w dwóch turniejach). Kolejną próbę powrotu skomplikował ciężki wypadek samochodowy w 1989 roku. Ostatecznie w latach 1993-1994 przez kilka miesięcy rywalizowała ponownie w cyklu turniejów WTA Tour, występując nawet w wielkoszlemowych Australian Open i French Open. Nie odniosła jednak sukcesów, a po porażkach w pierwszych meczach na kortach French Open (z Niemką Marketą Kochtą 0:6, 1:6) oraz w Eastbourne (z Kristine Radford 3:6, 4:6) powróciła na sportową emeryturę. Tenisem zajęła się jako komentatorka.
W barwach USA zdobyła trzykrotnie Puchar Federacji (1978, 1979, 1980) oraz dwukrotnie Puchar Wightman (1979 i 1981).
W 1992 została przyjęta w poczet członków Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985-1987 | 1988 | 1989 | 1990-1992 | 1993 | 1994 | Tytuły | Z-P | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | QF | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | 2R | 0 / 2 | 3 – 2 |
| French Open | A | A | A | A | A | QF | QF | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | 1R | 0 / 3 | 7 – 3 | |
| Wimbledon | 3R | 4R | SF | SF | QF | QF | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 6 | 20 – 6 | |
| US Open | QF | QF | W | SF | W | QF | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 2 / 6 | 31 – 4 | |
| Ranking na koniec roku | 12 | 6 | 3 | 2 | 2 | 4 | 4 | – | – | – | – | – | 115 | – | 2 / 17 | 61 – 15 | |
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985-1987 | 1988 | 1989 | 1990-1992 | 1993 | 1994 | Tytuły | Z-P | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 |
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |
| Wimbledon | 3R | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 1 | 2 – 1 | |
| US Open | 2R | QF | QF | A | A | A | A | A | Koniec kariery | 2R | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 4 | 7 – 3 | |
| Ranking na koniec roku | Nie był publikowany | – | 47 | – | – | – | – | 0 / 5 | 9 – 4 | ||||||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985-1987 | 1988 | 1989 | 1990-1992 | 1993 | 1994 | Tytuły | Z-P | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||
| Wimbledon | A | 3R | 1R | W | F | 1R | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 1 / 5 | 12 – 4 | |||||||||||
| US Open | 2R | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | SF | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 2 | 3 – 2 | |||||||||||
| 1 / 7 | 15 – 6 | ||||||||||||||||||||||||||
Występy w grze podwójnej w turniejach legend
| Turniej | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | Tytuły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | turnieju nie rozgrywano | A | RR | NH | A | A | A | A | 0 / 1 | ||||
| French Open | NH | NH | A | A | A | A | A | A | RR | W | RR | A | 1 / 3 |
| Wimbledon | A | RR | F | RR | RR | RR | RR | RR | RR | RR | RR | RR | 0 / 9 |
| US Open | turnieju nie rozgrywano | SF | F | W[2] | SF | SF | NH | F | 3 / 6 | ||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| Toyota Series Championships | |
| 1971 – 1987 | |
| Virginia Slims Circuit | |
| Grand Prix Series | |
| Colgate Series | |
Gra pojedyncza 44 (30–14)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 16 stycznia 1977 | Portland | Dywanowa (hala) |  Stacy Margolin | 6:7, 6:3, 4:1 krecz |
| Finalistka | 1. | 12 marca 1978 | Dallas | Dywanowa (hala) |  Evonne Goolagong Cawley | 6:4, 0:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 8 października 1978 | Phoenix | Twarda |  Martina Navrátilová | 4:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 29 października 1978 | Filderstadt | Dywanowa (hala) |  Betty Stöve | 6:3, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 3. | 26 listopada 1978 | Tokio | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 4. | 7 stycznia 1979 | Waszyngton | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 6:3, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 4 lutego 1979 | Chicago | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 25 marca 1979 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 3:6, 6:3, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 15 kwietnia 1979 | Amelia Island | Ceglana | Kerry Reid | 7:6(3), 7:6(7) |
| Zwyciężczyni | 6. | 13 maja 1979 | Rzym | Ceglana |  Sylvia Hanika | 6:4, 1:6, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 7. | 5 sierpnia 1979 | San Diego | Twarda | Martina Navrátilová | 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 5. | 26 sierpnia 1979 | Mahwah | Twarda | Chris Evert-Lloyd | 7:6(2), 4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 8. | 8 września 1979 | US Open | Twarda | Chris Evert-Lloyd | 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 9. | 11 października 1979 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 6:2, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 10. | 16 grudnia 1979 | Tokio | Twarda (hala) | Martina Navrátilová | 6:2, 6:1 |
| Finalistka | 6. | 7 stycznia 1980 | Landover | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 11. | 13 stycznia 1980 | Cincinnati | Dywanowa (hala) | Chris Evert-Lloyd | 6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 12. | 3 lutego 1980 | Seattle | Dywanowa (hala) |  Virginia Wade | 6:2, 7:6(1) |
| Finalistka | 7. | 10 lutego 1980 | Los Angeles | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 2:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 16 marca 1980 | Boston | Dywanowa (hala) | Virginia Wade | 6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 14. | 23 marca 1980 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 6:2, 2:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 15. | 25 marca 1980 | Carlsbad | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 16. | 13 kwietnia 1980 | Hilton Head | Ceglana | Regina Maršíková | 3:6, 6:1, 6:0 |
| Finalistka | 8. | 4 maja 1980 | Orlando | Ceglana | Martina Navrátilová | 2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 17. | 21 czerwca 1980 | Eastbourne | Trawiasta | Wendy Turnbull | 7:6(3), 6:2 |
| Zwyciężczyni | 18. | 3 sierpnia 1980 | San Diego | Twarda | Wendy Turnbull | 6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 19. | 5 października 1980 | Minneapolis | Dywanowa (hala) | Dianne Fromholtz | 6:1, 2:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 20. | 9 listopada 1980 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Sherry Acker | 6:2, 7:5 |
| Finalistka | 9. | 16 listopada 1980 | Tampa | Twarda | Andrea Jaeger | walkower |
| Finalistka | 10. | 20 listopada 1980 | Tokio | Twarda (hala) | Martina Navrátilová | 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 21. | 21 grudnia 1980 | Tucson | Dywanowa (hala) | Mareen Louie Harper | 6:2, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 22. | 11 stycznia 1981 | East Rutherford | Dywanowa (hala) | Andrea Jaeger | 6:2, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 23. | 20 czerwca 1981 | Eastbourne | Trawiasta | Andrea Jaeger | 6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 24. | 2 sierpnia 1981 | San Diego | Twarda | Pam Shriver | 6:2, 5:7, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 25. | 23 sierpnia 1981 | Toronto | Twarda | Chris Evert-Lloyd | 6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 26. | 13 września 1981 | US Open | Twarda | Martina Navrátilová | 1:6, 7:6(4), 7:6(1) |
| Zwyciężczyni | 27. | 27 września 1981 | Atlanta | Twarda | Mary-Lou Daniels | 4:6, 6:3, 6:3 |
| Finalistka | 11. | 4 października 1981 | Minneapolis | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 0:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 28. | 2 listopada 1981 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 4:6, 6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 29. | 20 grudnia 1981 | East Rutherford | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 2:6, 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 30. | 1 sierpnia 1982 | San Diego | Twarda | Kathy Rinaldi | 7:6, 6:3 |
| Finalistka | 12. | 24 października 1982 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | 3:6, 3:6 |
| Finalistka | 13. | 12 grudnia 1982 | Richmond | Dywanowa (hala) | Wendy Turnbull | 7:6(3), 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 14. | 10 kwietnia 1983 | Hilton Head | Ceglana | Martina Navrátilová | 7:5, 1:6, 0:6 |
Gra podwójna 7 (5–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 8 października 1978 | Phoenix | Twarda | Betty Stöve | Martina Navrátilová Anne Smith | 6:4, 6:7, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 2. | 29 października 1978 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Betty Stöve |  Mima Jaušovec Virginia Ruzici | 6:3, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 26 listopada 1978 | Tokio | Dywanowa (hala) | Kathy May | Martina Navrátilová Betty Stöve | 6:4, 6:7, 3:6 |
| Finalistka | 2. | 14 stycznia 1979 | Oakland | Dywanowa (hala) | Betty Stöve | Rosie Casals Chris Evert | 6:3, 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 28 stycznia 1979 | Hollywood | Twarda | Betty Stöve | Rosie Casals Wendy Turnbull | 6:2, 2:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 4. | 26 sierpnia 1979 | Mahwah | Dywanowa (hala) | Betty Stöve | Mima Jaušovec Regina Maršíková | 7:6(4), 2:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 5. | 3 sierpnia 1980 | San Diego | Twarda | Ann Kiyomura | Rosie Casals Wendy Turnbull | 3:6, 6:4, 6:3 |
Gra mieszana 2 (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 6 lipca 1980 | Wimbledon | Trawiasta | John Austin | Dianne Fromholtz Mark Edmondson | 6:4, 5:7, 6:4 |
| Finalistka | 1. | 4 lipca 1981 | Wimbledon | Trawiasta | John Austin | Betty Stöve Frew McMillan | 6:4, 6:7(2), 3:6 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze pojedynczej
| Rok | Rezultat | Rywalka | Wynik |
| 1979 | Finał | Martina Navrátilová | 3:6, 6:3, 2:6 |
| 1979 Toyota | Finał | Martina Navrátilová | 2:6, 1:6 |
| 1980 | Zwycięstwo | Martina Navrátilová | 6:2, 2:6, 6:2 |
| 1980 Toyota | Zwycięstwo | Andrea Jaeger | 6:2, 6:2 |
| 1981 Toyota | Zwycięstwo | Martina Navrátilová | 2:6, 6:4, 6:2 |
| 1982 Toyota | Półfinał | Chris Evert-Lloyd | 0:6, 0:6 |
| 1983 | Ćwierćfinał | Sylvia Hanika | 4:6, 5:7 |
Występy w turnieju WTA Doubles Championships
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 1993 | Ćwierćfinał |  Elna Reinach | Gigi Fernández Natalla Zwierawa | 2:6, 6:2, 5:7 |
| 1994 | Półfinał | Pam Shriver | Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario | 2:6, 2:6 |
Przypisy
- ↑ Former World No. 1 Tracy Austin’s son Brandon Holt decides to turn pro. tennisworldusa.org, 2020-06-03. [dostęp 2022-09-04]. (ang.).
- ↑ Mecz nie został rozegrany.
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2018-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2018-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2018-09-25] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
.svg)
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
.svg)
Flag of Belarus in 1991—1995
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Robbie Mendelson, Licencja: CC BY-SA 2.0
U.S. Open Champions Team Tennis
Saturday, Sept. 11, 2010