Traktat londyński (1913)

Traktat londyński

Treaty of London (1913)

Podpisanie traktatu londyńskiego, 30 maja 1913
Data	30 maja 1913
Miejsce	Londyn
Wynik	nowe granice na Bałkanach
Przyczyna	I wojna bałkańska
Strony traktatu
Serbia,  Czarnogóra,  Bułgaria,  Królestwo Grecji  Imperium Osmańskie

Bałkany po traktacie londyńskim

Traktat londyński – traktat pokojowy podpisany w Londynie 30 maja 1913 roku i kończący I wojnę bałkańską.

Historia

Londyńska konferencja pokojowa rozpoczęła się 16 grudnia 1912 roku^[1] pod naciskiem mocarstw, głównie Wielkiej Brytanii^[2]. Negocjacje pokojowe poprzedziło zawieszenie broni z 3 grudnia 1912 r.^[3], jednak jego warunków nie uznała Grecja. Efektem niejasnej sytuacji na froncie greckim było napięcie w tureckim społeczeństwie, które przyczyniło się do powodzenia zamachu stanu^[2] urządzonego przez młodoturków w styczniu 1913 roku^[3]. Po umocnieniu swojej pozycji nowy turecki rząd wznowił walki w lutym 1913 roku^[2].

W wyniku kolejnych działań zbrojnych Turcy ponieśli kolejne porażki, co skłoniło ich do negocjacji. Traktat pokojowy podpisano w Londynie 30 maja 1913 roku^[3][4]. Na jego podstawie Imperium Osmańskie utraciło wszystkie terytoria europejskie za linią łącząca Enez nad Morzem Egejskim i Midye nad Morzem Czarnym oraz Kretę^[5].

Pod naciskiem Austro-Węgier i Włoch^[2] uznano niepodległe państwo albańskie, które proklamowało niepodległość 28 listopada 1912 roku^[5]. Mocarstwa wymusiły też na Serbii i Grecji wycofanie się z terenów albańskich, które te dwa kraje kontrolowały niemal w całości^[2]. Ponadto Serbia z Czarnogórą rozdzieliły między siebie Sandżak Nowopazarski, natomiast Macedonia została podzielona między Serbię, Czarnogórę, Bułgarię i Grecję^[5].

Pokój podpisany w Londynie okazał się krótkotrwały, jako że w czerwcu 1913 roku, wybuchła II wojna bałkańska^[5], a jej powodem był niezadowolenie Bułgarii z podziału terytoriów macedońskich^[2].

Zobacz też

• Traktat w Lozannie

• Text of the Treaty of London 1913

Przypisy