Transmężczyzna

(c) Gage Skidmore, CC BY-SA 3.0

Chaz Bono, amerykański pisarz i aktywista transpłciowy

Transmężczyzna (także trans-mężczyzna^[1]) – mężczyzna, któremu przypisano płeć żeńską przy urodzeniu, i który postanawia żyć w zgodzie z odczuwaną przez niego męską tożsamością płciową^{[2][3][4][5][6][7]}. Wielu transmężczyzn decyduje się na przeprowadzenie tranzycji chirurgicznej lub hormonalnej, lub na obie te metody (patrz terapia korekty płci), aby zmienić swój wygląd w sposób, który jest zgodny z ich tożsamością płciową lub który łagodzi dysforię płciową^[8].

Definicja

Pojęcie transmężczyzna jest używane jako skrót od słów „mężczyzna transseksualny” i „mężczyzna transpłciowy”^[9]. Jest to powszechnie określane jako typ kobieta/mężczyzna (K/M)^[10] lub ang. female-to-male (FtM lub F2M)^[11]. Transpłciowy mężczyzna to szeroki termin, który może obejmować każdego, komu przypisano płeć żeńską przy porodzie (ang. assigned female at birth, AFAB), ale kto identyfikuje się jako mężczyzna^[12]. Z tego powodu termin ten może być nieprecyzyjny i nie zawsze opisuje poszczególne tożsamości i doświadczenia^[13]. Transmęski jest ogólnym, szerszym określeniem dla osób, które były AFAB, ale identyfikują się jako osoby bliższe męskiej stronie spektrum płci^[14][15][16].

Proces tranzycji

(c) Genusfotografen (genusfotografen.se) & Wikimedia Sverige (wikimedia.se), CC BY-SA 4.0

Osoba nosząca spłaszczak, od przodu

Transmężczyźni mogą szukać interwencji medycznych, takich jak hormony i operacje, aby ich ciała były jak najbardziej zgodne z ich płcią. Jednak wielu mężczyzn transpłciowych i transseksualnych nie może lub nie chce poddać się operacji, lub hormonalnej terapii zastępczej. Metaanaliza z 2009 r. daje przesłanki na rzecz tezy, że tranzycja poprawia rokowania i jakość życia osób transseksualnych, z zastrzeżeniem niskiej jakości dostępnych badań^[17]. Według siódmego wydania standardów WPATH (2011), do chirurgicznego dostosowania płci kwalifikują się osoby pełnoletnie, z diagnozą dysforii i dwiema dodatkowymi opiniami profesjonalistów opieki zdrowia psychicznego, po 12 miesiącach terapii hormonalnej oraz życia w roli płciowej zgodnej z doświadczaną tożsamością^[18].

Wielu z tych mężczyzn, którzy nie przeszli mastektomii, decyduje się na spłaszczanie piersi. Istnieje kilka różnych metod spłaszczania, w tym zastosowanie biustonoszy sportowych lub specjalnie wykonanego spłaszczaka (ang. binder). Taśmy lub bandaże, choć często przedstawiane w kulturze popularnej, nie powinny być nigdy używane do spłaszczania, ponieważ zaciskają się w trakcie zużycia i ściskają klatkę piersiową, co może prowadzić do urazów^[19].

Demografia

Dotychczasowe badania nie pozwalają na dokładne określenie, jak często występuje taka niezgodność tożsamości; literatura podawała takie szacunki, jak 12,3 na 100 tys. osób, oraz niższe: 1 na 30 tys. – 200 tys.^[18][20] Badania te opierały się na nielosowych próbach z populacji niewielkich regionów geograficznych, i różniły się kryteriami klasyfikacji uczestników, wymagając np. diagnozy medycznej. Według Conway, w Stanach Zjednoczonych stosunek liczby transmężczyzn do ogólnej populacji jest niejasny, ale szacunki mieszczą się w przedziale od 1:2000 do 1:100 000^[21][22]. Opublikowana w 2015 analiza spisu ludności USA z 2010 r. sugeruje, że w rejestrze dokonano od jego powstania w 1936 około 58 000 zmian imion, które odpowiadały zmianie płci kobiecej na męską (i 135 367 zmian imion pomiędzy płciami w ogóle), chociaż tylko 7500 z tych osób zmieniło również płeć metrykalną^[23].

Sytuacja społeczna

Transmężczyźni mogą być ofiarami przestępstw seksualnych, włączając w to przypadki gwałtu, czasami z zamiarem zmiany ekspresji płciowej i/lub seksualności transmężczyzn; jest to tzw. gwałt korekcyjny. W artykule opublikowanym w Bangkok Post w 2016 r. jeden z badaczy stwierdził:

„W przeciwieństwie do Republiki Południowej Afryki, gdzie gwałt na tle homofobicznym jest zjawiskiem powszechnym, przy tendencjach wzrostowych, jako że wielu mężczyzn nadal chce przemocą zmusić transseksualistów do porzucenia swojej tożsamości płciowej, w Tajlandii nie ma oficjalnych sondaży ani badań na ten temat. [....] Ostatnio pojawiło się kilka klipów wideo pokazujących gwałt na osobach transpłciowych”.

Ponadto, artykuł opowiadał o dwóch przypadkach gwałtu na transmężczyznach w Tajlandii oraz o twierdzeniu, że „wydaje się, że całkiem sporo osób [w Tajlandii] twierdzi, że słyszało lub wiedziało o takich przypadkach w swoich społecznościach”^[24].

Przypisy