Trewinka

Grusza ‘Trewinka’ – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich letnia odmiana francuska znaleziona w 1848 roku, przez Treyve jako przypadkowa siewka.

Morfologia

Pokrój

Drzewo rośnie początkowo średnio silnie, później słabo. Korona szerokostożkowa, z tendencją do zagęszczania się. W starszym wieku gałęzie charakterystycznie zwisają. Tworzy dużą liczbę krótkopędów.

Owoce

Średniej wielkości, kształtu dzwonkowatego. Skórka żółtozielona ze słabym marmurkowo-paskowanym rumieńcem, pokrywającym około 30% owocu. Szypułka krótka i gruba. Miąższ biały, drobnoziarnistej konsystencji, masłowy, soczysty, winno-słodki o słabym aromacie, prawie pozbawiony komórek kamiennych.

Zastosowanie

Odmiana deserowa i przerobowa. Polecana uprawy amatorskiej.

Uprawa

Średnio wcześnie wchodzi w okres owocowania (4-5 rok po posadzeniu), plonując obficie i dość regularnie. Kwitnie wcześnie.

Podkładka i stanowisko

Lepszą podkładką są siewki gruszy kaukaskiej, Przy szczepieniu na pigwie powinno stosować się pośrednią. Wymaga stanowisk ciepłych i zacisznych.

Zdrowotność

Drzewo na mróz średnio odporne, pąki kwiatowe są wrażliwe na przymrozki. Na parcha odporna.

Zbiór i przechowywanie

Zbiór przypada na koniec pierwszej dekady sierpnia. Owoce łatwo przejrzewają, a ich konsystencja zmienia się na mączystą. Owoce przed zbiorem nie opadają. Do spożycia nadają się w kilka dni po zbiorze. Można ją przetrzymać w przechowalni przez około 3 tygodnie, w chłodni przechowują się do 3 miesięcy.

Przypisy

Bibliografia

• Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006. ISBN 83-89211-18-1.
• Bolesław Sękowski: Pomologia systematyczna. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-10859-2.