Trijntje Oosterhuis

Trijntje Oosterhuis

(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT Trijntje Oosterhuis (2015)
Imię i nazwisko	Judith Katrijntje Oosterhuis
Pseudonim	Traincha
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1973 Amsterdam
Gatunki	pop, smooth jazz
Zawód	wokalistka
Aktywność	od 1990
Zespoły
Total Touch
Strona internetowa

Trijntje Oosterhuis, znana także jako Traincha, właśc. Judith Katrijntje Oosterhuis (ur. 5 lutego 1973 w Amsterdamie) – holenderska wokalistka popowa i smoothjazzowa.

Życiorys

1987–2002: Total Touch

W 1987 roku Oosterhuis założyła razem ze swoim bratem Tjeerdem zespół muzyczny Total Touch^[1]. Cztery lata później wyruszyła w trasę koncertową z Candy Dulfer. W 1995 roku grupa Total Touch podpisała kontrakt płytowy Ariola, która w kolejnym roku wydała ich debiutancki album studyjny pt. Total Touch^[2]. Płyta dotarła do 2. miejsca krajowej listy najczęściej kupowanych płyt^[3], utrzymując się w notowaniu 125 tygodni^[4]. Krążek promowały single „Touch Me There”^[5], „One Moment Your Mind”^[6] i „Somebody Else’s Lover”, który zajął trzecie miejsce na krajowej liście przebojów^[7].

Oosterhuis w 2007 roku

W 1997 roku grupa wystąpiła z utworem podczas 33. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, zdobywając ostatecznie główną nagrodę – Bursztynowego Słowika^[8][9]. W 1998 roku ukazała się ich druga płyta, zatytułowana This Way^[10], która zadebiutowała na szczycie liście najczęściej kupowanych albumów w kraju^[11], zajmując pierwsze miejsce przez kolejne pięć tygodni^[12].

W 2001 roku rodzeństwo postanowiło zawiesić wspólną działalność, skupiając się na karierach solowych. Dwa lata przed rozwiązaniem współpracy wokalistka wydała swój pierwszy solowy album koncertowy, zatytułowany For Once In My Life – Songs Of Stevie Wonder – Live, na którym znalazły się przeboje Steviego Wondera w jej wykonaniu^[13].

2003–08: Trijntje Oosterhius, Strange Fruit, The Look Of Love – Burt Bacharach Songbook

Oosterhuis podczas koncertu w 2011 roku

W marcu 2003 roku Oosterhuis wydała swój debiutancki solowy album studyjny, sygnowany jej pseudonimem^[14][15]. Płyta dotarła do trzeciego miejsca krajowej listy bestsellerów^[16]. Rok później ukazał się drugi koncertowy krążek wokalistki, zatytułowany Strange Fruit, na którym umieszczony został zapis jednego z jej koncertów zagranych razem z minisymfonią z Amsterdamu (ang. Amsterdam Sinfonietta) oraz duetem The Houdini’s^[17]. Wydawnictwo, na którym znalazły się covery piosenek m.in. Billie Holiday i George’a Gershwina, dotarło do drugiego miejsca krajowej listy najczęściej kupowanych płyt^[18]. W sierpniu 2005 roku premierę miał drugi studyjny album Oosterhuis pt. See You As I Do^[19], a rok później – płyta pt. The Look Of Love – Burt Bacharach Songbook, którą nagrała w duecie z Burtem Bacharachem przy udziale Metropole Orchestra^[20]. W listopadzie krążek zadebiutował na pierwszym miejscu listy bestsellerów^[21], utrzymując się w czołówce notowania przez kolejne dziewięć tygodni^[22]. W 2007 roku ukazała się druga część albumu, zatytułowana Who’ll Speak For Love Burt Bacharach Songbook II^[23]. W lipcu 2008 roku premierę miało trzecie koncertowe wydawnictwo wokalistki pt. Ken je mij, które było zapisem jednego z jej akustycznych koncertów zagranych razem z Leonardo Amuedo^[24]. Dwa miesiące później artystka była jedną z gwiazd koncertu Symphonica in Rosso organizowanym w Arnhem, na potrzeby którego nagrała piosenkę „Face in the Crowd” w duecie z Lionelem Richiem^[25]. Koncertowe wydanie utworu znalazło się na jego albumie koncertowym pt. Just Go z 2009 roku^[26].

2009–13: This Is the Reason, Wrecks We Adore

Oosterhuis podczas koncertu w 2012 roku

(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT

Oosterhuis podczas prób do występu w 60. Konkursie Piosenki Eurowizji w 2015 roku

W 2009 roku Oosterhuis wydała kolejną płytę koncertową, zatytułowaną Best of Burt Bacharach Live^[27], oraz album studyjny pt. Never Can Say Goodbye, nagrany we współpracy z Amuedo, na którym znalazły się ulubione piosenki wokalistki z repertuaru Michaela Jacksona w jej wykonaniu^[28]. W tym samym roku jej wersja przeboju „What the World Needs Now” Jackie DeShannon znalazła się na ścieżce dźwiękowej brazylijskiej opery mydlanej Viver a Vida emitowanej w telewizji Rede Globo^[29]. W 2010 roku premierę miała kolejna płyta długogrająca artystki pt. This Is the Reason^[30], która dotarła do drugiego miejsca krajowej listy najczęściej kupowanych albumów^[31]. W kolejnym roku ukazał się jej siódmy album studyjny, zatytułowany Sundays in New York, który nagrała we współpracy z The Clayton-Hamilton Jazz Orchestra^[32]. W 2012 roku premierę miała jej pierwsza solowa płyta kompilacyjna, zatytułowana We’ve Only Just Begun^[33].

Na początku tego samego roku Oosterhuis nawiązała współpracę z Anouk, która napisała wszystkie piosenki na jej kolejny album studyjny pt. Wrecks We Adore^[34], który zadebiutował na szczycie krajowej listy bestsellerów^[35]. W sierpniu artystka zasiadła za panelem jurorskim trzeciego sezonu programu The Voice of Holland, protoplaście formatu The Voice^[36]. Jedna z jej podopiecznych, Leona Philippo, wygrała finał programu^[37].

Od 2014: Konkurs Piosenki Eurowizji

Na początku listopada 2014 roku ogłoszono, że Oosterhuis została wybrana wewnętrznie przez krajową telewizję publiczną AVRO/TROS na reprezentantkę Holandii podczas 60. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Wiedniu^[38][39]. Jej konkursowy utwór „Walk Along” napisała Anouk, reprezentantka kraju podczas konkursu w 2013 roku^[40]. 19 maja wystąpiła w pierwszym półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji, w którym zajęła 14. miejsce^[41] i nie zakwalifikowała się do stawki finałowej^[42][43][44]. Oosterhuis wygrała nagrodę Barbary Dex dla najgorzej ubranego artysty eurowizyjnego^[45][46].

Życie prywatne

Oosterhuis ma dwóch synów: Jonasa (ur. we wrześniu 2004) i Marijna Benjamina van den Eedena (ur. 31 lipca 2006).

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona wokalistki