Trirema

Model rzymskiej triremy

Trirema – starorzymski okręt wiosłowo-żaglowy wzorowany na starogreckiej trierze.

Triremy wyposażone były w 1-2 żagle, ale pełniły one rolę pomocniczą, zasadniczym pędnikiem były wiosła (36-metrowa trirema miała ok. 90 wioślarzy na jednej burcie). Nie jest jasne, jak rozmieszczeni byli wioślarze na triremie: koło siebie, piętrowo, czy jedno wiosło obsługiwało kilku ludzi. Główną bronią triremy jako okrętu był taran, ale Rzymianie wprowadzili też inne ulepszenia do konstrukcji triremy. Na rufie ustawili wieżę dla łuczników, a na dziobie zamontowali, przymocowany do małego masztu, ciężki obrotowy pomost zwany krukiem. Zrzucano go na pokład okrętu przeciwnika, unieruchamiając go i umożliwiając żołnierzom szybkie i łatwe dokonanie abordażu. Rzymianie także jako pierwsi stworzyli specjalne oddziały piechoty morskiej, której liczne oddziały umieszczano na okrętach (większa od triremy kwinkwerema, przewoziła nawet 140 żołnierzy wobec 30 żeglarzy i 270 wioślarzy); w połączeniu z pomostami abordażowymi dawało to bardzo groźną kombinację, skutecznie użytą w czasie wojen punickich przeciw Kartaginie^[1].