Tritlenek diazotu
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | N2O3 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 76,01 g/mol | ||||||||||||||||||||
Wygląd | niebieskie ciało stałe lub ciecz (w niskich temperaturach)[1] | ||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||
Numer CAS | 10544-73-7 | ||||||||||||||||||||
PubChem | 61526 | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||
Podobne związki | N 2O, NO, NO 2, N 2O 4, N 2O 5 | ||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Tritlenek diazotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(III)), N
2O
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków azotu, w którym jeden atom azotu jest na formalnym stopniu utlenienia IV, a drugi II.
Otrzymywanie
Tritlenek diazotu jest produktem spontanicznej reakcji między tlenkiem azotu i dwutlenkiem azotu:
- NO + NO
2 ⇌ N
2O
3
Równowaga tej reakcji jest silnie przesunięta w stronę intensywnie niebieskiego N
2O
3 w temperaturze niższej niż −20 do −10 °C. Powyżej 2 °C równowaga ta zostaje zaburzona z powodu szybkiego ulatniania się tlenku azotu NO. W temperaturze pokojowej mieszanina tlenków azotu pochodząca pierwotnie z czystego tritlenku diazotu zawiera go nie więcej niż 10%.
Czysty tritlenek diazotu najłatwiej jest otrzymać w wyniku redukcji kwasu azotowego za pomocą arszeniku lub skrobi i schłodzenia do temperatury poniżej −13 °C powstającej mieszaniny gazowych tlenków azotu.
- 4H
2O + 4HNO
3 + As
4O
6 ⇄ 4H
3AsO
4 + 2[NO↑ + NO
2↑ ⇌ N
2O
3]
Tritlenek diazotu jest bezwodnikiem kwasu azotawego. Związek ten w postaci czystej nie znajduje żadnych praktycznych zastosowań ze względu na nietrwałość.
Przypisy
Bibliografia
- Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, cz. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1994, s. 658–659, ISBN 83-01-06542-7 .
- Philip John Durrant , Bryl Durrant , Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 766 .