Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Kirowie

Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej

Успенский Трифонов монастырь

Widok ogólny monasteru: od lewej sobór, cerkiew nadbramna i dzwonnica
Państwo	Rosja
Obwód	kirowski
Miejscowość	Kirow
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Rodzaj klasztoru	męski
Eparchia	wiacka
Archimandryta	biskup wiacki i słobodzki Marek (Tużykow)
Obiekty sakralne
Sobór	Zaśnięcia Matki Bożej
Cerkiew	św. Mikołaja
Założyciel klasztoru	św. Tryfon Wiacki
Fundator	Iwan IV Groźny
Styl	staroruski, barok moskiewski
Materiał budowlany	kamień
Data budowy	od 1580
Data zamknięcia	po 1917
Data reaktywacji	po 1991
Położenie na mapie Kirowa Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej
Położenie na mapie Rosji Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej
Położenie na mapie obwodu kirowskiego Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej
58°36′03″N 49°41′24″E/58,600833 49,690000
Strona internetowa klasztoru

Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny męski klasztor w Kirowie.

Twórcą wspólnoty monastycznej był późniejszy święty mnich Tryfon Wiacki; w 1580 car Iwan IV Groźny wydał zgodę na budowę klasztoru^[1]. Był to jeden z najstarszych klasztorów w regionie wiackim i zarazem jeden z najważniejszych ośrodków prawosławnego życia religijnego na tym terenie^[2]. Początkowo główną świątynią klasztorną był drewniany sobór Zaśnięcia Matki Bożej z sześcioma kopułami. Oprócz niego kompleks monasterski składał się z refektarza, szpitala (każdy budynek z domową cerkwią), budynku mieszkalnego z czternastoma celami mnichów, biblioteki, obiektów gospodarczych, drewnianej kaplicy nad uważanym za święte źródłem oraz dzwonnicy. Całość otaczał mur obronny z bramą wjazdową, nad którą zlokalizowano nadbramną cerkiew św. Mikołaja^[3]. 26 maja 1684 arcybiskup wiacki i wielkopermski poświęcił kamień węgielny pod nowy sobór monasterski, zbudowany w ciągu pięciu lat przez dwustu robotników kierowanych przez Isaję Złygostiewa^[3].

We wnętrzu soboru zachował się powstały w latach 1894–1896 pięciorzędowy ikonostas, wyrzeźbiony przez mistrza Szyszkina z Kalazina, z ikonami grupy ikonografów pracujących pod kierunkiem Ł. Pariłowa z Paliecha, które dołączono do starszych ikon z XVI i XVII wieku. Jedną z nich jest czczona lokalnie kopia ikony Matki Bożej „Cierpiąca”^[4]. W soborze umieszczono rakę z relikwiami św. Tryfona Wiackiego oraz egzemplarz Ewangelii, który według tradycji został przepisany przez świętego^[4].

Nadbramna cerkiew św. Mikołaja została wzniesiona w stylu moskiewskiego baroku^[4]. W XVIII stuleciu do pierwotnego zespołu budynków klasztornych dobudowano nową cerkiew Zwiastowania (w 1728), wzniesioną na miejscu najstarszego soboru, obiekt mieszkalny dla przełożonego monasteru oraz większy budynek z celami dla mnichów^[4].

Po rewolucji październikowej monaster został zamknięty, a znaczna część jego zabudowań rozebrana^[5]. Do reaktywacji życia monastycznego doszło po rozpadzie ZSRR.

W 2010 w soborze monasterskim został pochowany metropolita wiacki i słobodzki Chryzant (Czepil)^[6].

Przypisy

Bibliografia

• A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5