Tryptyk

Giovanni Bellini Tryptyk Frari 1488

Frederick McCubbin, The Pioneer, 1904 – przykład zaadaptowania formy tryptyku w sztuce.

Tryptyk – typ nastawy ołtarzowej składający się z części środkowej oraz dwóch bocznych skrzydeł. Skrzydła są zwykle osadzone na zawiasach i ruchome, dzięki czemu mogą się zamykać, zasłaniając część środkową. Nazwa tryptyk odnosi się także do (nawiązujących kształtem do ołtarza) obrazów malarskich i płaskorzeźb, składających się z trzech części, które zazwyczaj można składać.

Nazwa ta jest czasem wykorzystywana w jeszcze szerszym znaczeniu, i oznacza każde dzieło złożone z trzech części, np.: Tryptyk rzymski, Tryptyk Świętokrzyski i Sąd Ostateczny.

Zobacz też

• nastawa ołtarzowa
• dyptyk (sztuka sakralna)
• poliptyk
• pentaptyk
• trylogia

Bibliografia

• W. Pilz, Das Triptychon als Kompositions- und Erzählform in der deutschen Tafelmalerei von den Anfangen bis zur Dürerzeit, München 1970.