Trzcinica (województwo podkarpackie)

Trzcinica

wieś
Skansen archeologiczny w Trzcinicy
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	jasielski
Gmina	Jasło
Liczba ludności (2020)	2303[1]
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-207[2]
Tablice rejestracyjne	RJS
SIMC	0353112[3]
Położenie na mapie gminy wiejskiej Jasło Trzcinica
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Trzcinica
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Trzcinica
Położenie na mapie powiatu jasielskiego Trzcinica
49°44′31″N 21°24′57″E/49,741944 21,415833

Skansen-średniowieczna zabudowa

Trzcinica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Jasło^[3][4].

Miejscowość leży nad rzeką Ropą przy drodze krajowej 28 i linii kolejowej nr 108 z najbliższą stacją w Przysiekach.

Linia kolejowa Przysieki-Gamrat została zlikwidowana, na nasypie utworzono drogę.
Trzcinica nazywana jest „Troją Północy” z racji wykopalisk archeologicznych. Znajduje się tu skansen archeologiczny Karpacka Troja.

W Trzcinicy znajduje się zabytkowy kościół św. Doroty włączony do szlaku architektury drewnianej województwa podkarpackiego.

Części wsi

Środowisko

Położenie geograficzne

Trzcinica leży w Obniżeniu Gorlickim na Pogórzu Karpackim w południowo-wschodniej Polsce. Południową i wschodnią część miejscowości stanowi rozległa równina zamknięta rzeką Ropą, która stanowi tu granicę wsi. Przez wieś od strony Opacia płynie potok Młynówka i w Trzcinicy uchodzi do Ropy. Trzcinica jest najdalej wysuniętą na zachód miejscowością gminy Jasło. Wieś graniczy od strony zachodniej z Przysiekami, od południa z Osobnicą i Brzyściem, od strony wschodniej z miastem Jasłem (z osiedlami: Wądoły, Gądki i Gamrat) i od północy z Jareniówką, Opaciem i Bączalem Dolnym. Najbliższymi miastami są: Jasło, z którym wieś graniczy bezpośrednio, Krosno odległe o 32 km oraz Biecz (województwo małopolskie) odległy o 15 km na zachód. Powierzchnia wsi wynosi 1087 ha, co stanowi 11,7% obszaru gminy.
W przysiółku Topoliny znajduje się punkt pomiaru stanu wody na rzece Ropa najbliższy ujścia do Wisłoki^[5].

Ochrona środowiska

W Trzcinicy znajduje się fragment specjalnego obszaru ochrony siedlisk w ramach sieci Natura 2000 o nazwie „Wisłoka z dopływami”. Obejmuje obszar koryta rzeki Ropy wraz z wiklinami nadrzecznymi na odcinku granicy z Brzyściem i z miastem Jasłem. W Ropie występuje 21 gatunków ryb z dominacją klenia, a znacznym udziałem brzany i lipienia.

Środowisko – galeria

• 

  Widok na wieś
• 

  Tarchów
• 

  Rzeka Ropa w Trzcinicy, obszar Natura 2000
• 

  Park podworski
• 

  Staw w parku

Dzieje

Pochodzenie nazwy

Nazwa wsi jest nazwą topograficzną i wywodzi się od trzciny^[6]. W początkach osadnictwa na tym terenie rozległą równinę nad rzeką Ropą stanowiły tereny podmokłe porośnięte sitowiem i trzciną. Pierwszy znany zapis nazwy wsi Tsczenecz pochodzi z 1376. Późniejsze to:Tczenicze z 1395, Trzciennica – 1396, Tsczenicza – 1398 i Trczenycza – 1497 dwie ostatnie nazwy w księdze grodzkiej bieckiej, Trzenicza – Jan Długosz, Trzcienica – XVI wiek^[7], Trzcienica – 1629.

Wieś podzielona jest na rejony o nazwach: Barzykówka, Dąbrowy, Granice, Przerwa, Topoliny^[8] oraz Góry, Łąki, Wieś, Wygon, Zagrody, Zajączkowice^[9].

Historia

Obszar dzisiejszej Trzcinicy i okolic był zamieszkiwany od bardzo dawna. Świadczą o tym wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych na położonym we wschodniej części wsi grodzisku. Na ich podstawie udało się ustalić, że w Trzcinicy w przeszłości istniały:

• osada obronna powstała we wczesnej epoce brązu w latach 2100–1650 p.n.e. założona przez plemiona grupy pleszowskiej kultury mierzanowickiej. Miała obszar około 0,6 ha. Mieszkańcy osady zajmowali się hodowlą zwierząt i uprawą pszenicy płaskurki i samopszy. Około 1650 zaczęły na nią silnie oddziaływać ludy zakarpackie kultury Otomani-Füzesabony. Nowi przybysze umocnili i rozbudowali ją, bo zajmowała powierzchnię 2 ha. Około 1350 p.n.e. osada opustoszała z nieznanych powodów^[10].
• grodzisko warowne powstałe w latach 770–780^[11] na miejscu poprzedniej osady obronnej założone przez Słowian. Ufortyfikowany gród miał powierzchnię 3 ha i był otoczony kilkoma osadami otwartymi gdzie uprawiano jęczmień, pszenicę, proso, orkisz, groch, bób i samopaszę oraz hodowano bydło, świnie i owce. Około 1031 lub w latach 1034–1039 gród został spalony. Pozostałości obwarowań grodu nazywane są Wałami Królewskimi^[10].

Trzcinica jako osada ukształtowała się w XII w., gdy rody rycerskie zakładają na tym terenie wsie. Po 1340 król Kazimierz Wielki rozpoczyna powtórną akcję kolonizacyjną tych terenów poprzez ich rewindykację z rąk prywatnych i kościelnych. I w tym to okresie w drugiej połowie XIV w. (zapewne w 1365^[12]) Trzcinica zostaje lokowana na prawie niemieckim i należy do kasztelani bieckiej. Królewszczyzną pozostaje aż do 1772. Przez ten czas dość często zmieniali się jej tenutariusze (dzierżawcy):

• 1376 wieś Trzcinica po raz pierwszy wzmiankowana w dokumencie historycznym w „Kodeksie mogilskim” i trzyma ją Borko de Tsczenecz do 1396^[13]
• lata 1396–1547 wieś w rękach rodu Gamratów herbu Sulima: Stanisława, później jego synów i dalszych spadkobierców, a kończąc na Janie Gamracie (od 1531) i wdowie po Stanisławie Gamracie Zofii z Marszowic(od 1544)^[9][14]
• lata 1547–1634 wieś trzyma ród Ocieskich herbu Jastrzębiec: Jana i Zofii z Marszowic następnie ich syna Joachima^[15][16]. W tym czasie Trzcinica wchodzi w skład klucza dóbr królewskich, czyli starostwa niegrodowego z siedzibą w Trzcinicy, do którego należą jeszcze Siedliska Sławęcińskie, Przysieki, Pusta Wola i Jareniówka^[17].
• 1629 – podatek z wsi płaci Wieruski od 4 2/12 łanów^[18]
• 1680 – podatek z wsi płaci także Wieruski od 4 1/12 łanów^[19]
• 1772 – starostwo trzcinickie dzierżawią Wilhelm i Petronela (z Reklewskich) Siemieńscy^[12][17]

Po I rozbiorze Polski władze austriackie przystąpiły do zbywania królewszczyzn. Starostwo trzcinickie w 1777 zostało sprzedane^[7], a nabył je Stanisław Jabłonowski, zięć Siemieńskich. Stanisław (zm. 1806) i jego żona Anna (zm. 1836) są pochowani w krypcie ołtarza bocznego kościoła w Trzcinicy. Stanisław Jabłonowski był założycielem fundacji kulturalno-oświatowej „Jablonovianum”, a jej działalność miała służyć patriotycznym celom^[12]. W następnych latach kolejnymi już właścicielami wsi byli^[9]:

• lata 1828–1855 – Stadniccy: Antoni z żoną Anną z Jabłonowskich i ich synowie Aleksander, Kazimierz, Zygmunt i Władysław (od 1847 roku)
• lata 1856–1872 – Żyd z Jasła Józef Bärenreither i jego żona Józefa Bärenreither
• lata 1872–1906 – Włodkowie: hr. Szczęsny Włodek, potem jego żona Jadwiga z Podoskich Włodkowa z dziećmi, a od około 1900 syn hr. Samuel Onufry Włodek i część wsi także drugi syn Stanisław Włodek^[20].
• lata 1906–1945 – rodzina Wojtynkiewiczów: hr. Wincenty Wojtynkiewicz, dyrektor Banku Zaliczkowego, następnie od 1909 jego syn Stanisław, a później córka Stanisława Barbara Kierpiec

W 1845 Czech Jan Klominek zakupił od Stadnickich 100 ha gruntów położonych w Trzcinicy i Przysiekach i założył największy w regionie browar parowy. Browar produkujący znane w całej Polsce piwo funkcjonował do 1936^[9].

W 1884 wybudowano przez wieś wzdłuż rzeki Ropy linię kolejową ze stacją w Trzcinicy (od 1952 stacja nazywa się Przysieki).

W 1945 cały majątek dworski ówczesnej właścicielki Barbary Kierpiec o powierzchni 100,61 ha zostaje znacjonalizowany. Z tego na cele reformy rolnej dla służby folwarcznej i chłopów rozdysponowano 70,07 ha, a resztę to jest obszar 30,54 ha z siedmioma budynkami i parkiem o powierzchni 3,50 ha przeznaczono dla organizowanej szkoły rolniczej^[21].

W 1995 Trzcinica obchodziła jubileusz 600-lecia swego istnienia.

W dniu 25 października 2014 dla upamiętnienia 25 lat wolności w Polsce odpowiadając na akcję prezydenta Bronisława Komorowskiego i Lasów Państwowych posadzono w Trzcinicy dąb wolności przy udziale miejscowej OSP^[22].

Przynależność państwowa i administracyjna

Historycznie wieś należała do:

• 1569–1772 – powiat biecki, województwo krakowskie, Korona Królestwa Polskiego;

w czasie zaborów w Monarchii Habsburgów w Królestwie Galicji i Lodomerii:

• 1774–1782 – cyrkuł Pilzno,
• 1782–1789 – cyrkuł Dukla,
• 1790–1866 – cyrkuł Jasło,
• 1867–1918 – powiat Jasło, województwo krakowskie, Austro-Węgry
• 1918–1938 – powiat Jasło, od 1934 r. gmina Jasło, województwo krakowskie, Rzeczpospolita Polska,
• 26.10.1939–18.01.1945 – starostwo Jasło, dystrykt krakowski, Generalne Gubernatorstwo, Rzesza Wielkoniemiecka,
• 1945–1954 – gmina Jasło, powiat jasielski, województwo rzeszowskie, Rzeczpospolita Polska,
• 1954–31.05.1975 – do 31.12 1961 gromada Trzcinica, od 01.01.1962 gromada Niegłowice, 1973–1975 gmina Jasło, powiat jasielski, województwo rzeszowskie, Polska Rzeczpospolita Ludowa,
• 01.06.1975–31.12.1998 – gmina Jasło, województwo krośnieńskie, Polska Rzeczpospolita Ludowa, od 1989 r. Rzeczpospolita Polska,
• 01.01.1999–nadal – gmina Jasło, powiat jasielski, województwo podkarpackie, Rzeczpospolita Polska

Czasy współczesne

Demografia

Według danych na koniec 2011 na ogólną liczbę 2360 mieszkańców było 1133 mężczyzn i 1227 kobiet. Na 100 mężczyzn przypadało 108 kobiet.

• Wykres liczby ludności w miejscowości Trzcinica na przestrzeni lat^[17][23][24]
      

• Ludność w wieku 13 lat i więcej według płci i poziomu wykształcenia w 2002^[24]:

Oświata i kultura

W dziedzinie szkolnictwa w miejscowości znajdują się:

• Zespół Szkół w Trzcinicy, w skład którego wchodzą: Szkoła Podstawowa im. św. Jana Kantego i Publiczne Gimnazjum Nr 2^[25]. Pierwsze wzmianki o szkole w Trzcinicy pochodzą z 1595. Istniała wtedy szkoła parafialna i miała swojego rektora, w której nauczano głównie katechizmu i śpiewu kościelnego. Taki stan rzeczy przetrwał aż do końca XIX w. W latach 1880–1881 ówczesny właściciel wsi hrabia Szczęsny Włodek z żoną Jadwigą wybudowali nową szkołę w Trzcinicy. Parterowy budynek okazał się za ciasny ze względu na dużą liczbę uczniów i w 1893 właściciel browaru w Trzcinicy Jan Klominek rozbudowuje szkołę. 13 czerwca 1909 szkoła otrzymała sztandar, a 20 października 1910 figurę patrona św. Jana Kantego fundacji hr. Stanisława Włodka. W 1932 kiedy wprowadzono szkolnictwo powszechne szkoła w Trzcinicy otrzymuje status III stopnia i uczy się w niej 378 uczniów. 8 września 1939 szkołę zajęły wojska niemieckie i w okresie okupacji stacjonowały w szkole w maju 1940 i styczniu 1945. Nowy powojenny rok szkolny 1945/46 rozpoczyna 490 uczniów. 25 stycznia 1957 szkołę zelektryfikowano. W 1971 wybudowano dom nauczyciela. 20 października 1995 ponownie nadano szkole imię św. Jana Kantego i rodzice ufundowali odnowiony sztandar. Od 1 września 1999 w wyniku reformy oświaty szkoła podstawowa funkcjonuje jako sześcioklasowa. Powstaje w Trzcinicy 3-letnie Publiczne Gimnazjum nr 2, które początkowo mieści się w szkole podstawowej^[9]. 16 października 2004 oddano do użytku nowy budynek gimnazjum, znajduje się tuż obok szkoły^[26].
• Zespół Szkół Stowarzyszenia Absolwentów Szkół Rolniczych im. prof. Teodora Marchlewskiego w Trzcinicy, który prowadzi następujące typy szkół: sportowe liceum ogólnokształcące, technika: informatyczne, hotelarskie, kelnerskie, żywienia i usług gastronomicznych, weterynaryjne i ogrodniczo-florystyczne oraz policealne i gimnazjalne^[27].

Wieś posiada własną bibliotekę i świetlicę w domu parafialnym.

12 lipca 2015 w Trzcinicy na stadionie koło zabytkowego kościoła odbył się XII Międzynarodowy Festiwal Folkloru Karpat. Ma on charakter konkursu kapel ludowych, które rywalizują o statuetkę Karpackiego Grajka. Festiwal jest imprezą cykliczną i ma na celu kultywowanie i upowszechnianie bogactwa folkloru karpackiego oraz ocalenie i podtrzymywanie zanikających tradycji ludowych.

W Trzcinicy działa zespół folklorystyczny „Trzcinicoki” założony w 1995, laureat wielu nagród na przeglądach dorobku kultury ludowej.

Infrastruktura społeczna i budownictwo mieszkaniowe – galeria

• 

  Zespół Szkół-Szkoła Dolna
• 

  Zespół Szkół-Szkoła Dolna-wejście
• 

  Zespół Szkół-Szkoła Górna
• 

  Zespół Szkół-patron prof. Teodor Marchlewski
• 

  Zespół Szkół-obelisk Hallera i „Błękitnej Armii”
• 

  Zespół Szkół-internat
• 

  Zespół Szkół-stadion lekkoatletyczny (w tle stołówka i internat)
• 

  Zespół Szkół-dom nauczyciela
• 

  Publiczne Gimnazjum nr 2
• 

  Szkoła Podstawowa
• 

  Szkoła podstawowa i gimnazjum-patron św. Jan Kanty
• 

  Biblioteka i świetlica

Gospodarka i życie społeczne

Wieś ma charakter rolniczy i nie posiada większych zakładów przemysłowych czy usługowych. Największy rozwój wsi nastąpił w drugiej połowie XX wieku. Z roku na rok przybywa nowych budynków mieszkalnych nowocześnie wyposażonych. W 2002 było w Trzcinicy 523 budynki mieszkalne^[24].

We wsi działa Ochotnicza Straż Pożarna, której początki sięgają 1921. 07.05.2011 OSP otrzymała budynek nowej remizy.

W wyborach prezydenckich w 2005, 2010 i w 2015 wieś głosowała zdecydowanie na kandydatów konserwatywno-chadeckiej partii Prawo i Sprawiedliwość (2005: Lech Kaczyński, 80,28%, 2010: Jarosław Kaczyński, 76,15%, 2015: Andrzej Duda, 82,57%) i wygrali oni z przedstawicielami chrześcijańsko-demokratycznej Platformy Obywatelskiej (2005: Donald Tusk, 19,72%, 2010: Bronisław Komorowski, 23,85%, 2015: Bronisław Komorowski, 17,43%)^[28][29][30].

W czerwcu 2020 roku wieś Trzcinica nawiedziła powódź błyskawiczna, która spowodowała uszkodzenie wielu domów i przyczyniła się do zniszczenia własności wielu kilkudziesięciu mieszkańców. Była to jedna z najmocniej dotkniętych skutkami ulewnych deszczy miejscowości w powiecie jasielskim oraz województwie podkarpackim^[31].

Infrastruktura techniczna – galeria

• 

  Dom ludowy
• 

  Remiza OSP
• 

  Oczyszczalnia ścieków
• 

  Most kolejowy na Ropie w Trzcinicy
• 

  Most na Ropie w ciągu drogi krajowej nr 28
• 

  Wieża widokowa na terenie skansenu

Religia

Mieszkańcy Trzcinicy w zdecydowanej większości to wyznawcy kościoła rzymskokatolickiego. We wsi znajduje się parafia należąca do diecezji rzeszowskiej w dekanacie Jasło Zachód i dwa kościoły, parafialny z 1987 i zabytkowy drewniany.

Architektura sakralna – galeria

• 

  Drewniany kościół pw. św. Doroty z dzwonnicą
• 

  Kościół parafialny
• 

  Kościół parafialny widok od frontu
• 

  Plebania
• 

  Figura przed kościołem
• 

  Cmentarz parafialny
• 

  Kapliczka przydrożna
• 

  Kapliczka w parku podworskim
• 

  Pomnik stulecia odzyskania niepodległości 1918–2018

Zabytki

• Kościół pw. św. Doroty

Kościół pw. Św. Doroty – wzniesiony prawdopodobnie pod koniec XV w. W końcu XVI w. do nawy dobudowano od zach. wieżę-dzwonnicę, pokryty gontem. Remontowany i częściowo przekształcony w początkach XIX i XX w. Wnętrze dekorowane cenną polichromią renesansową z ok. poł. XVI w. oraz manierystyczną z ok. poł. VII w. (świątynia należy do najstarszego typu konstrukcyjnego zrębowych kościołów drewnianych zwanego systemem więźbowo-zaskrzynieniowo-zaczepowym). Kościół znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa podkarpackiego (Trasa VIII).

• Dzwonnica murowana z 1906 (nr rej.: A-734 z 30.01.2012)
• Zespół dworski wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-45 z dnia 04.07.1984^[32] w skład którego wchodzą:
  • dwie oficyny parterowe wschodnia i zachodnia wysoko podpiwniczone, nakryte czterospadowymi dachami rozplanowane wokół dziedzińca z przełomu XVIII i XIX w.
  • oranżeria z charakterystyczną trójkondygnacyjną, nakrytą namiotowym dachem wieżą o strołukowych oknach i blendach z 1907
  • oficyna, pocz. XIX
  • spichrz, pocz. XIX
  • fragment ściany stodoły z zegarem słonecznym, XIX
  • park, XVIII/XIX
  • ogrodzenie z bramą, XVIII/XIX

W zespole dworskim nie zachował się niestety dwór^[20].

Pozostałe zabytki i obiekty historyczne to:

• Cmentarz parafialny
• Cmentarz z I wojny światowej nr 25

Zabytki – galeria

• 

  Kościół św. Doroty
• 

  Dzwonnica
• 

  Zespół dworski-oranżeria
• 

  Zespół dworski-oranżeria od północy
• 

  Zespół dworski-oficyna wschodnia
• 

  Zespół dworski-oficyna zachodnia
• 

  Zespół dworski-oficyna dolna
• 

  Zespół dworski-folwark
• 

  Zespół dworski-spichrz
• 

  Zespół dworski-park
• 

  Na cmentarzu parafialnym
• 

  Cmentarz wojenny nr 25

Turystyka

• Szlak Architektury Drewnianej – Trasa nr VIII (jasielsko-dębicko-ropczycka)
• szlak tematyczny: Podkarpacki Szlak Winnic utworzony w 2009, który obejmuje dwie winnice w Trzcinicy: „Winnicę Zacisze” i „Winnicę Milena”.

Szlaki piesze

• fragment Międzygminnego spacerowego szlaku turystycznego Święcany-Przybówka, który został wytyczony w 1995 przez Gminę Jasło z okazji 600 lecia Trzcinicy.

W Trzcinicy otwarto w dniu 12 października 2014 Nordic Walking Park „Gmina Jasło” z trzema trasami do uprawiania nie tylko marszu z kijkami, ale także dla biegaczy, rowerzystów i narciarzy biegowych. Punktem startowym wszystkich tras jest parking przy zabytkowym kościele św. Doroty w Trzcinicy, a trasa nr 2 i 3 przebiega między innymi przez skansen archeologiczny Karpacka Troja.

• Trasa nr 1 Jasło: łatwa, pętla o długości 5,8 km
• Trasa nr 2 Jasło: średnia, pętla o długości 11,3 km
• Trasa nr 3 Jasło: trudna, pętla o długości 15,8 km

Związani z Trzcinicą

• Zuzanna Stusowska – najstarsza mieszkanka Polski na początku lat 70. XX wieku; urodziła się w Trzcinicy 5 maja 1866 roku w rodzinie Cetnarów, wyszła za mąż za Antoniego Stusowskiego (1870–1912) i zamieszkali w Przysiekach; wychowali siedmioro dzieci. Zmarła 19 czerwca 1973 roku i pochowana została na cmentarzu w Sławęcinie^[33].

Zobacz też

• Szlak Architektury Drewnianej, trasa nr VIII jasielsko-dębicko-ropczycka

Przypisy

Bibliografia

• JanJ. Gancarski JanJ., Skansen Archeologiczny Karpacka Troja w Trzcinicy, Krosno: Muzeum Podkarpackie, 2012, ISBN 978-83-930273-2-3, OCLC 848220736 .
• Jan Gancarski, Trzcinica-Karpacka Troja, Krosno 2011, ISBN 978-83-923562-3-3.
• Józef Garbacik – redakcja, Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, PWN Kraków 1964
• Wiesław Hap, Ziemia Jasielska naszą Małą Ojczyzną, Jasło 2014, wyd.II, ISBN 978-83-63105-04-4.
• Piotr Libicki, Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu, Poznań 2012, ISBN 978-83-7510-597-1.
• Piotr Łopatkiewicz, Drewniany kościół Św. Doroty w Trzcinicy, Trzcinica 2013, ISBN 978-83-937475-0-4.
• Małgorzata Madej, Trzcinica – historia wsi, parafii i szkoły w zarysie, Tuchów 2006, ISBN 83-86744-40-5.
• SylwesterS. Polakowski SylwesterS., Pozostałości założeń dworskich województwa podkarpackiego, Krosno: Wydawnictwo Lygian, 2012, ISBN 978-83-935995-0-9, OCLC 832725955 .
• Na śladach dworów i dworków Jasielszczyzny, AleksandraA. Dacyl, ZbigniewZ. Dranka, ZdzisławZ. Świstak, Jasło: Mała Poligrafia Redemptorystów, 2005, ISBN 83-86744-58-8, OCLC 749753089 .
• Władysław Sarna, Opis powiatu jasielskiego, 1908 reprint JDK Jasło 1995, ISBN 83-903825-2-0.
• Stanisław Tomkiewicz, Inwentarz zabytków powiatu jasielskiego, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2001, ISBN 83-87312-72-X.
• Mieczysław Wieliczko, Jasielskie w latach drugiej wojny światowej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej wyd. I, 1974

Linki zewnętrzne

• Trzcinica 2, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 546 .
• Trzcinica skansen archeologiczny
• Wystawa w Muzeum Archeologiczne w Krakowie z roku 2007. ma.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-21)].
• Dworek w Trzcinicy
• Jan Klominek, Browar parowy w Trzcinicy
• Opis wsi na stronie wirtualnejasło.pl
• Strona Zespołu Szkół w Trzcinicy