Trzeci Kneset (1955–1959)

Izrael
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Izraela
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
Portal Portal Izrael

Trzeci Kneset obradował w latach 1955–1959.

Wybory odbyły się 26 lipca 1955, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 15 sierpnia 1955.

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach[1]:

PartiaPosłowie
MapaiAharon Becker, Aharon Remez, Akiwa Gowrin, Ammi Asaf, Arje Bahir, Awraham Herzfeld, Baruch Azanja, Beba Idelson, Bechor-Szalom Szitrit, Berl Locker, Dawid Ben Gurion, Dawid Hakohen, Dawid Liwszic, Dewora Necer, Dow Josef, Ehud Awri’el, Golda Meir, Herzl Berger, Jisra’el Guri, Josef Almogi, Josef Sprinzak, Kadisz Luz, Lewi Eszkol, Me’ir Argow, Mordechaj Namir, Mosze Szaret, Perec Naftali, Pinchas Lawon, Rachel Cabari, Sara Kafrit, Senetta Joseftal, Szelomo Hillel, Szemu’el Dajan, Szemu’el Szoresz, Zalman Szazar, Ja’akow Szimszon Szapira, Jisra’el Jeszajahu, Jona Kese, Josef Efrati, Zalman Aran
HerutArje Altman, Arje Ben Eli’ezer, Binjamin Arditi, Binjamin Awni’el, Eli’ezer Szostak, Ester Razi’el-Na’or, Chajjim Kohen-Meguri, Chajjim Landau, Menachem Begin, Mordechaj Olmert, Nachum Lewin, Szimszon Unichman, Ja’akow Meridor, Jochanan Bader, Josef Szofman,
Ogólni SyjoniściBen-Cijjon Harel, Chajjim Ari’aw, Elimelech Rimalt, Ezra Ichilow, Jisra’el Rokach, Perec Bernstein, Szimon Beżarano, Szelomo Perlstein, Szoszanna Parsitz, Simcha Baba, Josef Sapir, Josef Serlin, Zalman Suzajew,
Narodowa Partia ReligijnaAharon-Ja’akow Grinberg, Faridża Zu’arec, Chajjim Mosze Szapira, Micha’el Chazani, Mordechaj Nurok, Mosze Kelmer, Mosze Unna, Szelomo-Jisra’el Ben-Me’ir, Jicchak Refa’el, Josef Burg, Zerach Warhaftig,
Achdut ha-AwodaAwraham Abbas, Jisra’el Bar-Jehuda, Jisra’el Galili, Mosze Aram, Cippora Laskow, Rut Haktin, Jigal Allon, Jicchak Ben Aharon, Jicchak Tabenkin, Ze’ew Cur
MapamEmma Talmi, Chajjim Jehuda, Chanan Rubin, Jisra’el Barzilaj, Jicchak Jicchaki, Me’ir Ja’ari, Mordechaj Bentow, Ja’akow Chazzan, Ja’akow Riftin,
Religijny Front ToryBinjamin Minc, Kalman Kahana, Szelomo Lorincz, Ja’akow Kac, Izaak Meir Lewin, Zalman Ben Ja’akow
MakiEmil Habibi, Ester Wilenska, Me’ir Wilner, Mosze Sneh, Szemu’el Mikunis, Taufik Tubi,
Partia ProgresywnaGerszom Szoken, Idow Kohen, Pinchas Rosen, Jeszajahu Foerder, Jizhar Harari
Demokratyczna Lista Izraelskich ArabówMasad Kassis, Sajf ad-Din az-Zubi
Postęp i PracaSalih Hasan Chunajfis, Salih Sulajman
Rolnictwo i RozwójFaris Hamdan

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji[1]:

NastępcaPoprzednikPartiaData
Nachum NirCippora LaskowAchdut ha-Awoda15 sierpnia 1955
Jusuf ChamisJicchak JicchakiMapam21 września 1955
Ja’akow NiccaniJa’akow Szimszon SzapiraMapai14 listopada 1955
Dżabr Mu’addiSajf ad-Din az-ZubiDemokratyczna Lista Izraelskich Arabów13 lutego 1956
Jizhar SmilanskiAharon BeckerMapai1 października 1956
Jisra’el KargmanZalman SzazarMapai8 października 1956
Dawid Bar-Raw-HajSenetta JoseftalMapai24 października 1956
Ja’akow KliwnowChajjim Ari’awOgólni Syjoniści16 czerwca 1957
Channa LamdanEhud Awri’elMapai31 lipca 1957
Jochanan KohenJeszajahu FoerderPartia Progresywna28 października 1957
Amos DeganiAharon RemezMapai19 grudnia 1957
Mosze KarmelJicchak TabenkinAchdut ha-Awoda9 czerwca 1958
Jerachmi’el AsaAwraham AbbasAchdut ha-Awoda17 września 1958
Chajjim Josef CadokJosef SprinzakMapai28 stycznia 1959
Szelomo-Ja’akow GrossZalman Ben Ja’akowReligijny Front Tory2 marca 1959
Żenja TwerskiSzelomo HillelMapai6 lipca 1959

Historia

Okres kadencji trzeciego Knesetu został zakłócony Kampanią Sueską, która rozpoczęła się 29 października 1956. Bezpośrednią przyczyną rozpoczęcia tej wielkiej operacji wojskowej była egipska blokada morska portu Ejlat, zamknięcie Kanału Sueskiego dla izraelskich statków oraz nieustanne ataki arabskich fedajnów ze Strefy Gazy (okupowanej przez Egipt).

Kampania Sueska została przeprowadzona w ścisłej współpracy z Francją i Wielką Brytanią.

Liczne debaty parlamentu dotyczyły amerykańskich żądań wycofania izraelskich wojsk z Półwyspu Synaj.

Inną trudną kwestią było zestrzelenie izraelskiego samolotu El-Al w przestrzeni powietrznej Bułgarii (27 lipca 1955), w wyniku czego zginęło 58 osób.

Wielkie kontrowersje dotyczyły sprawy arabskiej wioski Kfar Kassem, w której izraelscy żołnierze straży granicznej zabili 49 Arabów (29 października 1956). Arabscy mieszkańcy wsi nie byli świadomi, że obowiązuje godzina policyjna. Natomiast izraelscy żołnierze wykazali się nadgorliwością w wypełnianiu rozkazów. W ten sposób doszło do tragedii.

Parlament debatował również nad strajkami i żądaniami robotników oraz nad pierwszymi zajściami na tle etnicznym, które wybuchły w Hajfie (9 maja 1959). W tym okresie izraelscy Arabowie wciąż byli poddani przepisom administracji wojskowej.

29 października 1957 niezrównoważony emocjonalnie człowiek wrzucił na salę obrad parlamentu granat ręczny, którego wybuch zranił premiera Dawida Ben Guriona i kilku ministrów.

Siódmy rząd (1955–1957)

Siódmy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 3 listopada 1955.

Premier ustąpił 31 grudnia 1957, w związku z aferą przecieku tajnych informacji ze spotkań rządowych.

Ósmy rząd (1958–1959)

Ósmy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 7 stycznia 1958.

Premier ustąpił 5 lipca 1959, w związku z kontrowersjami wokół rządowej decyzji o sprzedaży broni do Niemiec Zachodnich.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Members of the Third Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].
Kneset

Media użyte na tej stronie