Trzeci rząd Marka Ruttego

Trzeci rząd Marka Ruttego (niderl. Kabinet-Rutte III) – rząd Holandii funkcjonujący od 26 października 2017 do 10 stycznia 2022.

Gabinet powstał po wyborach z 15 marca 2017. Został utworzony przez koalicję Partii Ludowej na rzecz Wolności i Demokracji (VVD), Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego (CDA), Demokratów 66 (D66) i Unii Chrześcijańskiej (CU). Zastąpił drugi rząd dotychczasowego premiera.

W wyniku wyborów z 2017 do Tweede Kamer weszło trzynaście ugrupowań[1]. Do uzyskania większości 76 miejsc w 150-osobowej niższej izbie Stanów Generalnych konieczne było zawarcie koalicji przez co najmniej cztery partie. Początkowo rozmowy prowadziły VVD, CDA, D66 i Zielona Lewica (GL), zakończyły się one jednak niepowodzeniem w maju[2]. Miejsce GL w negocjacjach zajęła wówczas CU. Rozmowy podjęto w czerwcu, wznowiono po kilkutygodniowej przerwie w sierpniu. Funkcję głównego mediatora pełnił wówczas Gerrit Zalm[3]. 9 października ogłoszono zawarcie porozumienia o utworzeniu koalicji rządowej[4], mającej 76 deputowanych w Tweede Kamer. Proponowany skład rządu ogłoszono około dziesięciu dni później[5].

Gabinet został zaprzysiężony i rozpoczął urzędowanie 26 października 2017[6].

15 stycznia 2021 Mark Rutte podał swój rząd do dymisji. Motywował to przyjęciem politycznej odpowiedzialności za nieprawidłowe działanie organów administracji skarbowej, które od 2012 bezzasadnie oskarżyły wiele rodzin o wyłudzanie zasiłków na dzieci[7][8]. Zadeklarował pozostanie na czele gabinetu do czasu wyłonienia nowego rządu po zaplanowanych na marzec 2021 wyborach[8].

Wybory odbyły się od 15 do 17 marca 2021. Negocjacje nad nową koalicją trwały przez szereg miesięcy. Ostatecznie gabinet zakończył działalność 10 stycznia 2022, gdy zaprzysiężono czwarty rząd Marka Ruttego[9].

Skład rządu

Ministrowie

  • premier: Mark Rutte (VVD)
  • wicepremier, minister zdrowia, zabezpieczenia społecznego i sportu: Hugo de Jonge (CDA)
  • wicepremier, minister spraw wewnętrznych: Kajsa Ollongren (D66, do 1 listopada 2019, następnie minister bez zakresu obowiązków[10], od 14 kwietnia 2020 ponownie minister spraw wewnętrznych[11], od 14 maja 2020 ponownie również wicepremier[12])
  • wicepremier, minister rolnictwa, zasobów naturalnych i żywności: Carola Schouten (CU)
  • minister spraw społecznych i zatrudnienia: Wouter Koolmees (D66), od 1 listopada 2019 do 14 maja 2020 również wicepremier
  • minister spraw zagranicznych: Halbe Zijlstra (VVD, do 13 lutego 2018), Stef Blok (VVD, od 7 marca 2018 do 25 maja 2021)[13], Sigrid Kaag (D66, od 25 maja 2021 do 17 września 2021)[14], Ben Knapen (CDA, od 24 września 2021)[15]
  • minister finansów: Wopke Hoekstra (CDA)
  • minister sprawiedliwości: Ferdinand Grapperhaus (CDA)
  • minister spraw gospodarczych i polityki klimatycznej: Eric Wiebes (VVD, do 15 stycznia 2021), Bas van ’t Wout (VVD, od 20 stycznia 2021 do 25 maja 2021, następnie minister bez zakresu obowiązków)[16], Stef Blok (VVD od 25 maja 2021)[14]
  • minister obrony: Ank Bijleveld (CDA, do 17 września 2021, od 1 listopada 2019 do 14 kwietnia 2020 również minister do spraw służb specjalnych), Henk Kamp (VVD, od 24 września 2021)[17]
  • minister edukacji, kultury i nauki: Ingrid van Engelshoven (D66)
  • minister infrastruktury i gospodarki wodnej: Cora van Nieuwenhuizen (VVD, do 31 sierpnia 2021), Barbara Visser (VVD, od 31 sierpnia 2021)
  • minister spraw wewnętrznych: Raymond Knops (CDA, od 1 listopada 2019 do 14 kwietnia 2020)
  • minister bez teki ds. bezpieczeństwa publicznego: Sander Dekker (VVD)
  • minister bez teki ds. opieki zdrowotnej: Bruno Bruins (VVD, do 19 marca 2020[18]), Martin van Rijn (niez.[19], od 20 marca 2020[20] do 9 lipca 2020), Tamara van Ark (VVD, do 9 lipca 2020 do 3 września 2021)
  • minister bez teki ds. szkolnictwa podstawowego i średniego oraz mediów: Arie Slob (CU)
  • minister bez teki ds. handlu zagranicznego i współpracy na rzecz rozwoju: Sigrid Kaag (D66, do 10 sierpnia 2021), Tom de Bruijn (D66, od 10 sierpnia 2021)
  • minister bez teki ds. środowiska i mieszkalnictwa: Stientje van Veldhoven (D66, od 1 listopada 2019 do 14 kwietnia 2020)

Sekretarze stanu

  • ds. wewnętrznych: Raymond Knops (CDA, do 1 listopada 2019 oraz od 14 kwietnia 2020)
  • ds. obrony: Barbara Visser (VVD, do 31 sierpnia 2021)
  • ds. gospodarczych i polityki klimatycznej: Mona Keijzer (CDA, do 25 września 2021), Dilan Yeşilgöz-Zegerius (VVD, od 25 maja 2021)
  • ds. finansów: Menno Snel (D66, do 18 grudnia 2019), Alexandra van Huffelen (D66, od 29 stycznia 2020), Hans Vijlbrief (D66, od 29 stycznia 2020)
  • ds. infrastruktury i gospodarki wodnej: Stientje van Veldhoven (D66, do 1 listopada 2019 oraz od 14 kwietnia 2020 do 19 lipca 2021) Steven van Weyenberg (D66, od 10 sierpnia 2021)
  • ds. sprawiedliwości: Mark Harbers (VVD, do 21 maja 2019), Ankie Broekers-Knol (VVD, od 11 czerwca 2019)
  • ds. społecznych i zatrudnienia: Tamara van Ark (VVD, do 9 lipca 2020), Bas van ’t Wout (VVD, od 9 lipca 2020 do 20 stycznia 2021), Dennis Wiersma (VVD, od 10 sierpnia 2021)
  • ds. zdrowia, zabezpieczenia społecznego i sportu: Paul Blokhuis (CU)

Przypisy

  1. ↑ Tweede Kamerverkiezingen 2017 (voorlopige samenstelling) (niderl.). parlement.com. [dostęp 2017-10-26].
  2. ↑ Dutch four-way coalition talks collapse over migration (ang.). bbc.co.uk, 16 maja 2017. [dostęp 2017-10-26].
  3. ↑ Dutch government talks near finish line: report (ang.). politico.eu, 4 sierpnia 2017. [dostęp 2017-10-26].
  4. ↑ Dutch government coalition deal receives parliamentary backing (ang.). politico.eu, 10 października 2017. [dostęp 2017-10-26].
  5. ↑ Het is officieel: dit worden de nieuwe ministers en staatssecretarissen van Rutte III (niderl.). rtlnieuws.nl, 20 października 2017. [dostęp 2017-10-26].
  6. ↑ Kabinet-Rutte III officieel beëdigd op Paleis Noordeinde (niderl.). nu.nl, 26 października 2017. [dostęp 2017-10-26].
  7. ↑ Dutch Rutte government resigns over child welfare fraud scandal (ang.). bbc.com, 15 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-15].
  8. ↑ a b Rząd Holandii podał się do dymisji. onet.pl, 15 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-15].
  9. ↑ Kabinet-Rutte IV (niderl.). parlement.com. [dostęp 2022-01-10].
  10. ↑ Raymond Knops minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (niderl.). rijksoverheid.nl, 1 listopada 2019. [dostęp 2019-12-02].
  11. ↑ Home affairs minister Kajsa Ollongren returns to work after sick leave (ang.). dutchnews.nl, 14 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-24].
  12. ↑ Kajsa Ollongren nu ook terug als vicepremier (niderl.). nrc.nl, 14 maja 2020. [dostęp 2020-06-06].
  13. ↑ Od 13 lutego do 7 marca 2018 obowiązki ministra spraw zagranicznych pełniła Sigrid Kaag.
  14. ↑ a b 25 maja 2021 Bas van ’t Wout zawiesił wykonywanie obowiązków z powodu urlopu zdrowotnego motywowanego wypaleniem zawodowym. Jego obowiązki przejął Stef Blok, a obowiązki Stefa Bloka przejęła Sigrid Kaag (zob. Tijdelijke vervanging minister van EZK (niderl.). rijksoverheid.nl, 28 maja 2021. [dostęp 2021-05-29].). 9 lipca 2021 ogłoszono, że Bas van ’t Wout nie powróci do rządu (zob. Kaag stopt als minister van Buitenlandse Handel, Van 't Wout keert niet terug (niderl.). parool.nl, 9 lipca 2021. [dostęp 2021-08-08].). Stef Blok i Sigrid Kaag pozostali na funkcjach objętych 25 maja 2021.
  15. ↑ Od 17 do 24 września 2021 obowiązki ministra spraw zagranicznych pełnił Tom de Bruijn.
  16. ↑ Od 15 do 20 stycznia 2021 obowiązki ministra spraw gospodarczych i polityki klimatycznej pełniła Cora van Nieuwenhuizen.
  17. ↑ Od 17 do 24 września 2021 obowiązki ministra spraw zagranicznych pełnił Ferdinand Grapperhaus.
  18. ↑ Dutch health minister, charged with tackling coronavirus, resigns after collapse (ang.). dutchnews.nl, 19 marca 2020. [dostęp 2020-03-19].
  19. ↑ Członek pozostającej w opozycji Partii Pracy.
  20. ↑ PvdA'er Martin van Rijn nieuwe minister voor Medische Zorg (niderl.). nos.nl, 20 marca 2020. [dostęp 2020-03-21].

Bibliografia