Tu-110
 | Ten artykuł od 2009-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
 Tu-110 na znaczku pocztowym | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR | |
| Konstruktor | Dmitriy S. Markov | |
| Typ | samolot pasażerski | |
| Załoga | 5 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 11 marca 1957 | |
| Liczba egzemplarzy | 4 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 4 silniki Lyulka AL-7 | |
| Ciąg | 65.7 kN | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 36,98 m | |
| Długość | 40,06 m | |
| Wysokość | 11,53 m | |
| Powierzchnia nośna | 186 m² | |
| Masa | ||
| Startowa | 82 700 kg (maksymalna) | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 1000 km/h | |
| Prędkość przelotowa | 890 km/h | |
| Pułap | 12 000 m | |
| Zasięg | 3450 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Liczba miejsc | ||
| 100 pasażerów | ||
Tu-110 (ros. Ту-110) – prototyp pasażerskiego samolotu wykorzystującego napęd przy pomocy czterech silników turboodrzutowych, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa w ZSRR, oblatany w 1957 roku.
Konstrukcja była oparta na samolocie Tu-104, główna różnica w stosunku do pierwowzoru polegała na zastosowaniu czterech zamiast dwóch silników (pozostałe elementy były bardzo podobne lub wręcz takie same). Przyczyną zastosowania takiego rozwiązania była chęć zbudowania samolotu eksportowego, a przepisy bezpieczeństwa większości państw wymagały, by pasażerski samolot miał cztery silniki. Powstały zaledwie trzy prototypy, żaden z nich nie był wykorzystywany w lotnictwie cywilnym.
Zobacz też
| ||||||||||||||
