Tum (województwo łódzkie)

Tum
	wieś
	; Kolegiata łęczycka w Tumie
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	łęczycki
Gmina	Góra Świętej Małgorzaty
Liczba ludności (2006)	ok. 600
Strefa numeracyjna	24
Kod pocztowy	99-122
Tablice rejestracyjne	ELE
SIMC	0565943
	Położenie na mapie gminy Góra Świętej Małgorzaty Tum
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Tum
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Tum
	Położenie na mapie powiatu łęczyckiego Tum
	52°03′21″N 19°13′58″E/52,055833 19,232778

Artykuł	52°3′21″N 19°13′58″E
- błąd	38 m
WD	52°1'N, 19°17'E, 52°3'21.89"N, 19°14'24.54"E
- błąd	20157 m
Odległość	4 m

Tum – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Góra Świętej Małgorzaty, na prawym brzegu Bzury, około 2,5 km na wschód od dzisiejszego centrum Łęczycy.

Do 1954 roku istniała gmina Tum. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

W Tumie w 2012 i 2013 roku powstała rekonstrukcja grodu, muzeum oraz skansen etnograficzny Ziemi łęczyckiej.

Historia

Makieta grodu w Tumie z Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie

Pomiędzy końcem VIII wieku do lat 60. IX wieku na południowy zachód od dzisiejszej wsi Tum istniał plemienny gród^[a] z wałami o konstrukcji skrzyniowej^[1]. Następnie na wałach zbudowano kolejne wyższe wały o konstrukcji przekładkowej, które istniały do początku X wieku^[1]. Na nich zbudowano kolejne jeszcze wyższe wały o wysokości do 5,5 m^[1]. Po pożarze w 2 połowie X wieku na ich miejscu powstał nowy gród z wałami do wysokości 8 metrów^[1]. Kolejny okres istnienia grodu to jego faza kasztelańska datowana pomiędzy około roku 1259 a 1 połową XIV wieku^[1]. Rola ośrodka grodowego była kluczowa ze względu na styk szlaków wodnych łączących tu zlewnie Wisły i Odry^[1]. Prawdopodobnie z fundacji Kazimierza Odnowiciela w II poł. XI w. powstało tu opactwo benedyktynów pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św. Aleksego. Około roku 1140 opactwo zostało przeniesione do Mogilna, zaś klasztor rozebrany, co miało zapewne związek z budową w tym miejscu nowego założenia.

W średniowiecznym Tumie, czyli Łęczycy, powstała jedna z pierwszych szkół kolegiackich w Polsce, która przetrwała do XVIII w. Archikolegiata Łęczycka w Tumie posiada wspaniały romański tympanon i romańskie freski. Według legendy spoczął w niej Piotr Włost i arcybiskup gnieźnieński Jan Janik oraz kilku innych włodarzy Kościoła – biskupie groby znaleziono w trakcie wykopalisk. W podziemiach archikolegiaty zachowały się relikty opactwa NMP. W Tumie znajdują się obecnie relikwie Św. Wojciecha. Na ścianie jednej z wież można zobaczyć także "ślady diabła Boruty". W archikolegiacie odbyło się kilkadziesiąt synodów kościelnych, uznawanych za pierwsze polskie sejmy – kościół był siedzibą arcybiskupów do XVIII w. i pozostawał pod opieką królów polskich. W 1967 r. prymas Wyszyński i arcybiskup Wojtyła w Archikolegiacie Łęczyckiej w Tumie prowadzili uroczystości kończące Milenium Polski. Archikolegiata jest największym kościołem romańskim w Polsce. Wielokrotnie niszczona przez m.in. Litwinów, Tatarów i Krzyżaków oraz pożary, przebudowana w XVIII w. przez Efraima Schroegera, spłonęła w czasie walk z hitlerowcami w czasie Bitwy nad Bzurą w 1939 roku. Odbudowana i przekształcona (m.in. strop żelbetowy) po 1947 wg projektu Jana Koszczyc-Witkiewicza. Duży wkład w odbudowę świątyni wniósł ksiądz prałat Władysław Chmiel, który w czasie odbudowy był proboszczem parafii tumskiej. Po 2003 roku żelbetowy strop został osłonięty stropem drewnianym.

Dzisiejsza nazwa wsi, a także cała jej historia od połowy wieku XII, wiąże się ściśle z tumem, jak dawniej nazywano katedrę lub kolegiatę. Arcybiskup gnieźnieński Jakub ze Żnina w 1141 rozpoczął bowiem na miejscu dawnego opactwa budowę zachowanej do dziś kolegiaty łęczyckiej. Inne publikacje przypisują budowę monumentalnego kościoła będącego kopią katedry wawelskiej Władysławowi Hermanowi, bp Aleksandrowi z Mallonne lub księżnej Salomei, która miała w Łęczycy swoją siedzibę po śmierci Krzywoustego. Arcybiskup Janik konsekrował świątynię w 1161 r.

8 września 1939 wkraczający żołnierze Wehrmachtu we wsi Tum dokonali zbrodni na ludności cywilnej^[2].

Oprócz warownego dwunastowiecznego kościoła romańskiego we wsi znajduje się, tuż obok niego, mały drewniany kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja z XVIII wieku (powstał w czasie przebudowy kolegiaty przez architekta Efraima Szregera). Obok kościółka posadzono w 1999 dąb na pamiątkę sprowadzenia do Tumu relikwii św. Wojciecha. W pobliżu leży Szwedzka Góra – gród z VI w., będący stolicą plemiennego państwa Łęczycan i siedzibą Bolesława Krzywoustego w czasie wojny ze Zbigniewem. Cmentarz parafialny kryje groby miejscowej szlachty i duchowieństwa, a także kwatery żołnierzy poległych w 1914 r. oraz w czasie Bitwy nad Bzurą w 1939 r.

Zabytki

kolegiata NMP i św. Aleksego z XII w., przebudowana w XV-XVIII w., częściowo odbudowana po wojnie
drewniany kościół filialny św. Mikołaja z 1761 r.
grodzisko - pierwszy gród plemienny powstał pod koniec VIII wieku. W latach 60. IX wieku gród został powiększony. Po jego zniszczeniu, w 2 połowie X wieku gród rozbudowano budując wały o wysokości 5,5 metra. Około 1259 roku w kasztelańskim już grodzie zbudowano dodatkowe wały i wykopano fosy. Gród funkcjonował do 1 połowy XIV wieku^[3].

Galeria zdjęć

Kolegiata

Kolegiata w Tumie koło Łęczycy
Nawa główna strona lewa (północna)
(c) Mkedzie, CC-BY-SA-3.0
Elewacja wschodnia kolegiaty
"Ślady Boruty" na ścianie wieży

Inne obiekty

Kościół św. Mikołaja
Kamień pamiątkowy koło dębu św.Wojciecha posadzonego w 1999 w związku ze sprowadzeniem relikwii
Dzwony przy kościele św. Mikołaja; po lewej kamień z poprzedniego zdjęcia

Uwagi

↑ Gród ten, położony w bezpośrednim sąsiedztwie dzisiejszej Łęczycy, był jej poprzednikiem do czasu jego zniszczenia pod koniec XIII wieku i nosił nazwę Łęczyca; teren wsi Tum, a w szczególności XI-wieczne opactwo i powstała na jego miejscu kolegiata zaliczane były do Łęczycy

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Dariusz Sikorski, rec. Początki Łęczycy, red. Ryszard Grygiel, Tomasz Jurek, t. 1-3, Łódź 2014, ss. 455+814+321 Slavia Antiqua 57(2016), s. 245-255
↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 275.
↑ Dariusz Sikorski, recenzja książki: "Początki Łęczycy, red. Ryszard Grygiel, Tomasz Jurek", [w:] Slavia Antiqua LVII (2016) DOI: 10.14746/sa.2016.57.12, Instytut Historii UAM, Umultowska 89d, 61-809 Poznań, s.247

Linki zewnętrzne

[1] Gród ten, położony w bezpośrednim sąsiedztwie dzisiejszej Łęczycy, był jej poprzednikiem do czasu jego zniszczenia pod koniec XIII wieku i nosił nazwę Łęczyca; teren wsi Tum, a w szczególności XI-wieczne opactwo i powstała na jego miejscu kolegiata zaliczane były do Łęczycy

[:0-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Dariusz Sikorski, rec. Początki Łęczycy, red. Ryszard Grygiel, Tomasz Jurek, t. 1-3, Łódź 2014, ss. 455+814+321 Slavia Antiqua 57(2016), s. 245-255

[3] Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 275.

[4] Dariusz Sikorski, recenzja książki: "Początki Łęczycy, red. Ryszard Grygiel, Tomasz Jurek", [w:] Slavia Antiqua LVII (2016) DOI: 10.14746/sa.2016.57.12, Instytut Historii UAM, Umultowska 89d, 61-809 Poznań, s.247

[a]

[1]

[2]

[3]

Siedziba gminy	Góra Świętej Małgorzaty
Wsie	Ambrożew Bogdańczew Bryski Bryski-Kolonia Czarnopole Gaj Głupiejew Góra Świętej Małgorzaty Janów Karsznice Konstancin Kosin Kosiorów Kwiatkówek Łętków Marynki Mętlew Moraków Nowy Gaj Orszewice Podgórzyce Rogulice Sługi Stary Gaj Stawy Tum Witaszewice Zagaj
Osada	Mierczyn
Integralne. części wsi	Ambrożew-Parcele Bachorza Bogdańczew-Parcele Chrapków Kozia Noga Lucjanów Maciejów Majdany Mętlew-Parcele Michałowice Moraków-Kolonia Orszewice-Kolonia Piaski Piekło Podgórzyce-Kolonia Poprzeczka Rogulice-Kolonia Tum Poduchowny Witaszewiczki Zacisza Zagaj Żale

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne