Turdus Solitarius
| ||
 | ||
| Nazwa łacińska | Turdus Solitarius | |
| Dopełniacz łaciński | Turdi Solitarii[1] | |
| Skrót nazwy łacińskiej | TuS[1] | |
| Charakterystyka | ||
| Najjaśniejsza gwiazda | 54 Hydrae (4,9m[2][3]) | |
| Gwiazdozbiory sąsiadujące | ||
 | ||
Turdus Solitarius – historyczny gwiazdozbiór leżący pomiędzy obecnymi konstelacjami Hydry i Wagi. Gwiazdozbiór został utworzony przez Pierre’a Lemonniera w roku 1776 z gwiazd położonych nad „ogonem” Hydry[4][5]. Lemonnier chciał, aby gwiazdozbiór reprezentował dronta samotnego (Pezophaps solitaria) z Rodrigues[4][6], gdyż te ptaki próbował odnaleźć na tej wyspie jego rodak, astronom Alexandre Guy Pingré, przy okazji obserwacji tranzytu Wenus w 1761 roku[4]. Lemonnier nakreślił jednak sylwetkę innego ptaka, podobnego do samicy modraka (Monticola solitarius), dawniej klasyfikowanego w rodzinie drozdowatych (Turdidae). Z opisu wynika, że astronom nie zdawał sobie sprawy, że są to zupełnie różne ptaki[4][1]. Łacińską formę nazwy wprowadził Johann Elert Bode w 1801 r., gwiazdozbiór został pierwotnie opisany po francusku jako Constellation du Solitaire[4].
Gwiazdozbiór nie przyjął się szeroko, choć inni astronomowie również widzieli w tej grupie gwiazd sylwetkę ptaka. W 1807 roku Thomas Young narysował w tym miejscu w swoim atlasie przedrzeźniacza (ang. Mockingbird), a w 1822 r. Alexander Jamieson zilustrował go jako Sowę (łac. Noctua). Sowa miała głowę i ogon zamienione w stosunku do poprzednio rysowanych w tym miejscu ptaków[4].
Przypisy
- ↑ a b c John C. Barentine: The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, or Forgotten Star Lore. Springer, 2015, s. 449. ISBN 978-0-7188-2695-6.
- ↑ Phil Harrington: Binocular Universe. Balancing Act (ang.). maj 2014. [dostęp 2017-08-24].
- ↑ m Hya w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e f Turdus Solitarius, the solitaire. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
- ↑ Shane Horvatin: Turdus Solitarius. the Solitary Thrush (ang.). Michigan State University. [dostęp 2017-08-24].
- ↑ Turdus Solitarius, the Solitary Thrush. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 418. ISBN 0-486-21079-0. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Shane Horvatin: Noctua. the Owl (ang.). Michigan State University. [dostęp 2017-08-24].
- Noctua, the Night Owl. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 292–293. ISBN 0-486-21079-0. (ang.)
| Gwiazdozbiory historyczne |
|
|---|---|
| Historyczne nazwy uznanych gwiazdozbiorów | |
| Zobacz też |
|
Media użyte na tej stronie
Turdus Solitarius shown on the Uranographia of Johann Bode (1801).
Taurus Poniatovii (hand colored)
"Noctua, Corvus, Crater, Sextans Uraniæ, Hydra, Felis, Lupus, Centaurus, Antlia Pneumatica, Argo Navis, and Pyxis Nautica", plate 32 in Urania's Mirror, a set of celestial cards accompanied by A familiar treatise on astronomy ... by Jehoshaphat Aspin. London. Astronomical chart, 1 print on layered paper board : etching, hand-colored.