Turniej Czterech Skoczni

Turniej Czterech Skoczni

Rozgrywany od	1953
Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej	Janne Ahonen (5 razy)
Najwięcej zwycięstw z rzędu w klasyfikacji generalnej	Bjørn Wirkola (3 razy)
Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS	Jens Weißflog Bjørn Wirkola (10 razy)
Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej	Janne Ahonen (10 razy)
Najwięcej razy na podium w konkursach TCS	Janne Ahonen (29 razy)
Najwięcej punktów w jednej edycji TCS	Ryōyū Kobayashi (1162,3 pkt)
Zwycięzcy wszystkich konkursów TCS podczas jednej edycji	Sven Hannawald (2001/2002) Kamil Stoch (2017/2018) Ryōyū Kobayashi (2018/2019)
Ostatni zwycięzca TCS	Ryōyū Kobayashi (2021/2022)
Miejsca rozgrywania konkursów	Oberstdorf Ga-Pa Innsbruck Bischofshofen

„Twój organizm pracuje na najwyższych obrotach przez dziewięć dni. Nie ma chwili na rozluźnienie, dochodzi stres, presja. Tego nie można się nauczyć, tego nie da się wytrenować. Z takim stanem trzeba sobie radzić raz w roku, w trakcie Turnieju Czterech Skoczni.”

Sven Hannawald o Turnieju Czterech Skoczni
(triumfator 50. edycji TCS)^[1]

{{Cytat}} Nieoczekiwana grafika: "źródło". Turniej Czterech Skoczni, w skrócie TCS (niem. Vierschanzentournee) – międzynarodowa impreza w skokach narciarskich mężczyzn, organizowana cyklicznie od 1953 na przełomie grudnia i stycznia każdego roku. Turniej odbywa się w czterech miastach: dwóch niemieckich (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i dwóch austriackich (Innsbruck, Bischofshofen). Zwycięzcą danej edycji TCS zostaje zawodnik, który łącznie zdobędzie największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach. Turniej bywa określany mianem narciarskiego Wielkiego Szlema^[a] i dla wielu skoczków jest równie ważny co igrzyska olimpijskie czy mistrzostwa świata^[2][3]. Od 28. edycji (sezon 1979/1980) Turniej Czterech Skoczni stanowi część Pucharu Świata.

Od 45. edycji (sezon 1996/1997) wszystkie konkursy Turnieju rozgrywane są tzw. systemem KO. W każdym konkursie startuje 50 zawodników, którzy przeszli kwalifikacje. Skoczkowie dobierani są w pary – pierwszy z pięćdziesiątym, drugi z czterdziestym dziewiątym itd. Wyłonione w ten sposób pary rywalizują w pierwszej serii zawodów. Do drugiej serii awans uzyskuje każdy zwycięzca z danej pary oraz pięciu tzw. „szczęśliwych przegranych” (ang. lucky losers), czyli pięciu najlepszych zawodników spośród wszystkich przegranych. Druga seria zawodów rozgrywana jest według tradycyjnych zasad Pucharu Świata.

Do 60. edycji (sezon 2011/2012) nagrodą za wygranie turnieju był wysokiej klasy samochód oraz nagroda pieniężna. Od 61. edycji (sezon 2012/2013) nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła^[4][5] oraz nagroda pieniężna w wysokości 20 tysięcy franków szwajcarskich. Od 70. edycji sezon 2021/2022 nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła^[4][5] oraz nagroda pieniężna w wysokości 100 tysięcy franków szwajcarskich.

Najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii TCS jest Janne Ahonen, który jako jedyny wygrał turniej pięciokrotnie (w 1999, 2003, 2005, 2006 i 2008). Bjørn Wirkola jako jedyny zwyciężył w trzech edycjach turnieju z rzędu (w 1967, 1968 i 1969). Najwięcej zwycięstw w poszczególnych konkursach odnieśli Bjørn Wirkola i Jens Weißflog, którzy na najwyższym stopniu podium stawali po 10 razy. Trzech skoczków wygrało wszystkie cztery konkursy podczas jednej edycji turnieju – Sven Hannawald (w 2002), Kamil Stoch (w 2018) i Ryōyū Kobayashi (w 2019).

Dotychczas trzech polskich skoczków triumfowało w klasyfikacji generalnej TCS – Adam Małysz (w 2001), Kamil Stoch (w 2017, 2018 i 2021) oraz Dawid Kubacki (w 2020). W polskim dorobku znajduje się również drugie miejsce Piotra Żyły (w 2017) oraz trzecie miejsca Małysza (w 2003) i Kubackiego (w 2021).

Cztery skocznie

Oberstdorf

Ga-Pa

Innsbruck

Bischofshofen

Miejsca rozgrywania zawodów

{{Mapa lokalizacyjna}} Nieoczekiwana grafika: "punkty mapy".

	Nazwa skoczni	Miejscowość	Punkt K	HS[6]	Rekord skoczni
	Schattenbergschanze	Oberstdorf	K120	HS137	143,5 m	Sigurd Pettersen	29.12.2003
	Große Olympiaschanze	Garmisch -Partenkirchen	K125	HS142	144,0 m	Dawid Kubacki	01.01.2021
	Bergisel	Innsbruck	K120	HS128	138,0 m	Michael Hayböck	04.01.2015
	Paul-Ausserleitner-Schanze	Bischofshofen	K125	HS142	145,0 m	Dawid Kubacki	06.01.2019

Organizator

Turniej Czterech Skoczni organizowany jest przez cztery kluby narciarskie. Są to Skiclub 1906 Oberstdorf, Skiclub Partenkirchen (SCP), Sport Club Bergisel (SC Bergisel) i Skiclub Bischofshofen.

Prezydentem (prezesem) Komitetu Organizacyjnego TCS jest od 2021 roku dr Peter Kruijer, szef klubu narciarskiego Skiclub 1906 Oberstdorf. Wcześniej funkcję tę pełnili^[7][8]:

• Putzi Pepeunig (Innsbruck, 1952-1986);
• Hans Ostler (Garmisch-Partenkirchen, 1986-2003);
• Dietmar Hemerka (Innsbruck, 2003-2006);
• Claus-Peter Horle (Oberstdorf, 2006-2010);
• Alfons Schranz (Innsbruck, 2010-2015);
• Michael Maurer (Garmisch-Partenkirchen, 2015-2018)
• Johann Pichler (Bischofshofen, 2018-2021)
• dr Peter Kruijer (Oberstdorf, od 2021)

Zgodnie z przepisami, szefowie czterech klubów narciarskich z miast-gospodarzy turnieju zmieniają się na stanowisku prezesa całej imprezy co trzy-pięć lat^[7].

Historia idei Turnieju Czterech Skoczni

Kompleks skoczni w Garmisch-Partenkirchen (Bawaria), na stoku góry Gudiberg.

Pomysł zorganizowania noworocznego konkursu w skokach narciarskich (Neujahrsskispringen) pojawił się wśród członków klubu narciarskiego SC Partenkirchen w 1921 r. i miał związek z otwarciem nowej skoczni, w miejscu obecnej Große Olympiaschanze. Już pierwsze tego typu zawody – przeprowadzone 1 stycznia 1922 – miały charakter międzynarodowy, a ich zwycięzcą został Norweg Jakob Vaage, który uzyskał odległość 76 metrów. W kolejnych latach impreza odbywała się regularnie do 1941 r., gdy nastąpiła czteroletnia przerwa, spowodowana II wojną światową (1942–1945). Noworoczne zmagania przywrócono 1 stycznia 1946, lecz w związku z powojennymi sankcjami – nałożonymi przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS) na Deutscher Skiverband – były to jedynie lokalne zawody narciarskie, w których brali udział wyłącznie skoczkowie niemieccy.

Pod koniec 1948 r. FIS zniosła zakaz udziału Niemców w imprezach międzynarodowych oraz pozwoliła zawodnikom z innych państw na starty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec i Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a latem 1949 r. w domu „Maler” w Partenkirchen - wśród przebywających tam działaczy narciarskich z Garmisch-Partenkirchen oraz Innsbrucku - narodziła się idea turnieju, rozgrywanego na początku roku, przez kilka dni, w krótkich odstępach czasu, na czterech różnych skoczniach w Niemczech i Austrii. Do konkretów jednak nie doszło^[9].

W styczniu 1951 r. władze klubu Skivereine Innsbruck postanowiły zorganizować w okresie ferii świątecznych konkurs „Skispringen am Bergisel”. Zainteresowanie z jakim się on spotkał przerosło najśmielsze oczekiwania, bowiem pod skocznią zjawiło się aż 25 tysięcy kibiców. Spowodowało to u Austriaków ponowną chęć nawiązania współpracy z niemieckimi klubami narciarskimi.

Ostatecznie, plan „niemiecko-austriackiego turnieju skoków” opracowano 17 maja 1952, podczas wieczornych zawodów na Seegrube koło Innsbrucku, a jego autorami byli: Toni Glos, Emmerich „Putzi” Pepeunig (Innsbruck), Beppi Hartl, Franz Rappenglück (Partenkirchen), Andi Mischitz, Fred Triebner (Bischofshofen) oraz Alfons Huber i Xaver Kaiser (Oberstdorf)^[10]. Ostatni z obecnych wówczas pomysłodawców turnieju, a później jego honorowy prezydent – „Putzi” Pepeunig, zmarł w 1999 r. i został pochowany na cmentarzu nieopodal skoczni Bergisel^[2].

Garmisch-Partenkirchen (z konkursem noworocznym), Innsbruck i Bischofshofen od początku zostały wskazane jako miejsca rozgrywania turnieju. Jako że Niemcy chcieli osiągnąć parytet organizacyjny, przedstawiciele SC Partenkirchen zostali upoważnieni do znalezienia drugiego miasta-partnera w swoim kraju. Pierwotnie skupili się na trzech kandydaturach: Berchtesgaden, Füssen i Oberammergau, bowiem te miejscowości posiadały już odpowiednie skocznie i miały doświadczenie w organizowaniu zawodów narciarskich. Ostatecznie jednak, ze względów finansowych, zdecydowali się wskazać Oberstdorf^[11].

We wrześniu 1952 r. w Garmisch-Partenkirchen podpisano porozumienie o wspólnej organizacji imprezy o nazwie „Niemiecko-Austriacki Turniej Springera” (oryg. „Deutsch-Österreichischen Springertournee“), odbywającej się corocznie na przełomie grudnia i stycznia^[3], a ostateczną umowę w tej sprawie sygnowano 14 grudnia 1952 w Posthotelu w tym samym mieście^[12].

Nowatorskie rozwiązania

Kompleks skoczni w Oberstdorfie (Bawaria), na północno-zachodnim zboczu góry Schattenberg

Podczas Turnieju wprowadzane są nowatorskie rozwiązania techniczne, np. system chłodzący tory najazdowe na skoczni Schattenbergschanze w Oberstdorfie (zamrażający rozbieg w przypadku odwilży)^[13], a od 61. edycji sztuczne tory najazdowe ze zintegrowanym układem chłodzenia (bez potrzeby wykorzystywania śniegu czy lodu z zewnątrz)^[14].

W trakcie 62. edycji zastosowano ledowe podświetlanie belki startowej, sygnalizujące zmianą koloru możliwość oddania skoku przez zawodnika. Kolejną innowacją podczas tego Turnieju była laserowa linia (widoczna na zeskoku zarówno dla kibiców, jak i skoczków), wyznaczająca przybliżoną odległość, jaką zawodnik musi pokonać, aby objąć prowadzenie^[15].

W czasie 66. edycji wprowadzono szczegółowe analizy wyjścia skoczków z progu. Producenci sygnału telewizyjnego zamontowali w okolicach progu osiem specjalistycznych kamer, dzięki którym widzowie mogli zobaczyć o ile centymetrów zawodnicy byli oddaleni od wyznaczonego idealnego punktu odbicia (o ile je spóźnili lub przyspieszyli)^[16].

Inną nowinką technologiczną, przypominającą pudełko z pastą do butów, był ważący 30,7 g zasobnik z chipem, montowany tuż za wiązaniami nart. Nowy sprzęt, zastosowany po raz pierwszy 29 grudnia 2017 podczas sesji kwalifikacyjnej w Oberstdorfie, był w stanie odnotować m.in. prędkość odbicia skoczka na progu – zarówno w pionie, jak i poziomie, rozkład prędkości w różnych etapach lotu oraz kąty ułożenia nart zawodnika w locie. Wcześniej z tak dokładnych danych mogli korzystać wyłącznie niemieccy skoczkowie w Instytucie Stosowanych Nauk Treningowych w Lipsku. Następnie w jej posiadanie weszły również inne drużyny narodowe, dzięki systemowi stworzonemu przez współpracującą z FIS firmą Swiss Timing^[1].

Podium klasyfikacji generalnej TCS chronologicznie

(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT

Kamil Stoch – trzykrotny triumfator TCS (2017, 2018, 2021), zwycięzca 5 pojedynczych konkursów z rzędu; na zdjęciu ze statuetką Złotego Orła na kryształowym cokole – nagrodą za triumf w klasyfikacji generalnej Turnieju

(c) Tadeusz Mieczyński, CC BY-SA 3.0

Janne Ahonen – jedyny skoczek w historii, który wygrał pięć edycji TCS (1999, 2003, 2005, 2006, 2008), zwycięzca 9 pojedynczych konkursów

Edycja	Sezon	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce
1	1953	Josef Bradl	Halvor Næs	Asgeir Dølplads
2	1953/1954	Olaf B. Bjørnstad	Eino Kirjonen	Josef Bradl
3	1954/1955	Hemmo Silvennoinen	Eino Kirjonen	Aulis Kallakorpi
4	1955/1956	Nikołaj Kamienski	Josef Bradl	Nikołaj Szamow
5	1956/1957	Pentti Uotinen	Eino Kirjonen	Max Bolkart
6	1957/1958	Helmut Recknagel	Nikołaj Szamow	Nikołaj Kamienski
7	1958/1959	Helmut Recknagel	Walter Habersatter	Arne Hoel
8	1959/1960	Max Bolkart	Albin Plank	Otto Leodolter
9	1960/1961	Helmut Recknagel	Otto Leodolter	Kalevi Kärkinen
10	1961/1962	Eino Kirjonen	Willi Egger	Hemmo Silvennoinen
11	1962/1963	Toralf Engan	Torbjørn Yggeseth	Max Bolkart
12	1963/1964	Veikko Kankkonen	Torbjørn Yggeseth	Baldur Preiml
13	1964/1965	Torgeir Brandtzæg	Bjørn Wirkola	Dalibor Motejlek
14	1965/1966	Veikko Kankkonen	Dieter Neuendorf	Bjørn Wirkola
15	1966/1967	Bjørn Wirkola	Sepp Lichtenegger	Dieter Neuendorf
16	1967/1968	Bjørn Wirkola	Jiří Raška	Dieter Neuendorf
17	1968/1969	Bjørn Wirkola	Jiří Raška	Zbyněk Hubač
18	1969/1970	Horst Queck	Bjørn Wirkola	Garij Napałkow
19	1970/1971	Jiří Raška	Ingolf Mork	Zbyněk Hubač
20	1971/1972	Ingolf Mork	Henry Glaß	Tauno Käyhkö
21	1972/1973	Rainer Schmidt	Hans-Georg Aschenbach	Siergiej Boczkow
22	1973/1974	Hans-Georg Aschenbach	Walter Steiner	Bernd Eckstein
23	1974/1975	Willi Pürstl	Edi Federer	Karl Schnabl
24	1975/1976	Jochen Danneberg	Karl Schnabl	Reinhold Bachler
25	1976/1977	Jochen Danneberg	Walter Steiner	Henry Glaß
26	1977/1978	Kari Ylianttila	Matthias Buse	Martin Weber
27	1978/1979	Pentti Kokkonen	Hansjörg Sumi	Jochen Danneberg
28	1979/1980	Hubert Neuper	Henry Glaß	Martin Weber
29	1980/1981	Hubert Neuper	Armin Kogler	Jari Puikkonen
30	1981/1982	Manfred Deckert	Roger Ruud	Per Bergerud
31	1982/1983	Matti Nykänen	Jens Weißflog	Horst Bulau
32	1983/1984	Jens Weißflog	Klaus Ostwald	Matti Nykänen
33	1984/1985	Jens Weißflog	Matti Nykänen	Klaus Ostwald
34	1985/1986	Ernst Vettori	Franz Neuländtner	Jari Puikkonen
35	1986/1987	Ernst Vettori	Vegard Opaas	Ulf Findeisen
36	1987/1988	Matti Nykänen	Jens Weißflog	Jiří Parma
37	1988/1989	Risto Laakkonen	Matti Nykänen Jens Weißflog	–
38	1989/1990	Dieter Thoma	František Jež	Jens Weißflog
39	1990/1991	Jens Weißflog	Andreas Felder	Dieter Thoma
40	1991/1992	Toni Nieminen	Martin Höllwarth	Werner Rathmayr
41	1992/1993	Andreas Goldberger	Noriaki Kasai	Jaroslav Sakala
42	1993/1994	Espen Bredesen	Jens Weißflog	Andreas Goldberger
43	1994/1995	Andreas Goldberger	Kazuyoshi Funaki	Janne Ahonen
44	1995/1996	Jens Weißflog	Ari-Pekka Nikkola	Reinhard Schwarzenberger
45	1996/1997	Primož Peterka	Andreas Goldberger	Dieter Thoma
46	1997/1998	Kazuyoshi Funaki	Sven Hannawald	Janne Ahonen
47	1998/1999	Janne Ahonen	Noriaki Kasai	Hideharu Miyahira
48	1999/2000	Andreas Widhölzl	Janne Ahonen	Martin Schmitt
49	2000/2001	Adam Małysz	Janne Ahonen	Martin Schmitt
50	2001/2002	Sven Hannawald	Matti Hautamäki	Martin Höllwarth
51	2002/2003	Janne Ahonen	Sven Hannawald	Adam Małysz
52	2003/2004	Sigurd Pettersen	Martin Höllwarth	Peter Žonta
53	2004/2005	Janne Ahonen	Martin Höllwarth	Thomas Morgenstern
54	2005/2006	Janne Ahonen[b] Jakub Janda	–	Roar Ljøkelsøy
55	2006/2007	Anders Jacobsen	Gregor Schlierenzauer	Simon Ammann
56	2007/2008	Janne Ahonen	Thomas Morgenstern	Michael Neumayer
57	2008/2009	Wolfgang Loitzl	Simon Ammann	Gregor Schlierenzauer
58	2009/2010	Andreas Kofler	Janne Ahonen	Wolfgang Loitzl
59	2010/2011	Thomas Morgenstern	Simon Ammann	Tom Hilde
60	2011/2012	Gregor Schlierenzauer	Thomas Morgenstern	Andreas Kofler
61	2012/2013	Gregor Schlierenzauer	Anders Jacobsen	Tom Hilde
62	2013/2014	Thomas Diethart	Thomas Morgenstern	Simon Ammann
63	2014/2015	Stefan Kraft	Michael Hayböck	Peter Prevc
64	2015/2016	Peter Prevc	Severin Freund	Michael Hayböck
65	2016/2017	Kamil Stoch	Piotr Żyła	Daniel-André Tande
66	2017/2018	Kamil Stoch	Andreas Wellinger	Anders Fannemel
67	2018/2019	Ryōyū Kobayashi	Markus Eisenbichler	Stephan Leyhe
68	2019/2020	Dawid Kubacki	Marius Lindvik	Karl Geiger
69	2020/2021	Kamil Stoch	Karl Geiger	Dawid Kubacki
70	2021/2022	Ryōyū Kobayashi	Marius Lindvik	Halvor Egner Granerud

Podium klasyfikacji generalnej TCS sumarycznie

Msc. Imię i nazwisko Kraj 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce 1. Janne Ahonen 5 3 2 2. Jens Weißflog / 4 4 1 3. Bjørn Wirkola 3 2 1 4. Kamil Stoch 3 0 0 Helmut Recknagel 3 0 0 6. Matti Nykänen 2 2 1 7. Andreas Goldberger 2 1 1 Gregor Schlierenzauer 2 1 1 9. Jochen Danneberg 2 0 1 10. Veikko Kankkonen 2 0 0 Hubert Neuper 2 0 0 Ernst Vettori 2 0 0 Ryōyū Kobayashi 2 0 0 14. Thomas Morgenstern 1 3 1 15. Eino Kirjonen 1 3 0 16. Sven Hannawald 1 2 0 Jiří Raška 1 2 0 18. Josef Bradl 1 1 1 19. Ingolf Mork 1 1 0 Hans-Georg Aschenbach 1 1 0 Kazuyoshi Funaki 1 1 0 Anders Jacobsen 1 1 0 23. Max Bolkart 1 0 2 Dieter Thoma 1 0 2 25. Dawid Kubacki 1 0 1 Adam Małysz 1 0 1 Hemmo Silvennoinen 1 0 1 Nikołaj Kamienski 1 0 1 Wolfgang Loitzl 1 0 1 Andreas Kofler 1 0 1 Peter Prevc 1 0 1 32. Olaf B. Bjørnstad 1 0 0 Pentti Uotinen 1 0 0 Toralf Engan 1 0 0 Torgeir Brandtzæg 1 0 0 Horst Queck 1 0 0 Rainer Schmidt 1 0 0 Willi Pürstl 1 0 0 Kari Ylianttila 1 0 0 Pentti Kokkonen 1 0 0 Manfred Deckert 1 0 0 Risto Laakkonen 1 0 0 Espen Bredesen 1 0 0 Primož Peterka 1 0 0 Andreas Widhölzl 1 0 0 Sigurd Pettersen 1 0 0 Jakub Janda 1 0 0 Toni Nieminen 1 0 0 Thomas Diethart 1 0 0 Stefan Kraft 1 0 0 51. Martin Höllwarth 0 3 1 52. Simon Ammann 0 2 2 53. Henry Glaß 0 2 1 54. Walter Steiner 0 2 0 Torbjørn Yggeseth 0 2 0 Noriaki Kasai 0 2 0 Marius Lindvik 0 2 0 58. Dieter Neuendorf 0 1 2

Msc. Imię i nazwisko Kraj 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce 59. Nikołaj Szamow 0 1 1 Otto Leodolter 0 1 1 Karl Schnabl 0 1 1 Klaus Ostwald 0 1 1 Michael Hayböck 0 1 1 Karl Geiger 0 1 1 65. Piotr Żyła 0 1 0 Halvor Næs 0 1 0 Walter Habersatter 0 1 0 Albin Plank 0 1 0 Willi Egger 0 1 0 Sepp Lichtenegger 0 1 0 Edi Federer 0 1 0 Matthias Buse 0 1 0 Hansjörg Sumi 0 1 0 Armin Kogler 0 1 0 Roger Ruud 0 1 0 Franz Neuländtner 0 1 0 Vegard Opaas 0 1 0 František Jež 0 1 0 Andreas Felder 0 1 0 Ari-Pekka Nikkola 0 1 0 Matti Hautamäki 0 1 0 Severin Freund 0 1 0 Andreas Wellinger 0 1 0 Markus Eisenbichler 0 1 0 85. Martin Weber 0 0 2 Jari Puikkonen 0 0 2 Martin Schmitt 0 0 2 Zbyněk Hubač 0 0 2 Tom Hilde 0 0 2 90. Asgeir Dølplads 0 0 1 Aulis Kallakorpi 0 0 1 Arne Hoel 0 0 1 Kalevi Kärkinen 0 0 1 Baldur Preiml 0 0 1 Dalibor Motejlek 0 0 1 Garij Napałkow 0 0 1 Tauno Käyhkö 0 0 1 Siergiej Boczkow 0 0 1 Jiří Parma 0 0 1 Werner Rathmayr 0 0 1 Bernd Eckstein 0 0 1 Reinhold Bachler 0 0 1 Per Bergerud 0 0 1 Horst Bulau 0 0 1 Ulf Findeisen 0 0 1 Jaroslav Sakala 0 0 1 Reinhard Schwarzenberger 0 0 1 Hideharu Miyahira 0 0 1 Peter Žonta 0 0 1 Roar Ljøkelsøy 0 0 1 Michael Neumayer 0 0 1 Daniel-André Tande 0 0 1 Anders Fannemel 0 0 1 Stephan Leyhe 0 0 1 Halvor Egner Granerud 0 0 1

Zwycięzcy poszczególnych konkursów

Edycja	Sezon	Oberstdorf	Garmisch-Partenkirchen	Innsbruck	Bischofshofen	Triumfator TCS
1	1953	Erling Kroken	Asgeir Dølplads	Josef Bradl	Halvor Næs	Josef Bradl
2	1953/1954	Olaf B. Bjørnstad	Olaf B. Bjørnstad	Olaf B. Bjørnstad	Josef Bradl	Olaf B. Bjørnstad
3	1954/1955	Aulis Kallakorpi	Aulis Kallakorpi	Torbjørn Ruste	Torbjørn Ruste	Hemmo Silvennoinen
4	1955/1956	Aulis Kallakorpi[c](2) Eino Kirjonen	Hemmo Silvennoinen	Koba Cakadze	Jurij Skworcow[d]	Nikołaj Kamienski
5	1956/1957	Pentti Uotinen	Nikołaj Kamienski	Nikołaj Szamow	Eino Kirjonen	Pentti Uotinen
6	1957/1958	Nikołaj Kamienski	Willi Egger	Helmut Recknagel	Helmut Recknagel	Helmut Recknagel
7	1958/1959	Helmut Recknagel	Helmut Recknagel	Helmut Recknagel (2)	Walter Habersatter	Helmut Recknagel
8	1959/1960	Max Bolkart	Max Bolkart	Max Bolkart	Albin Plank	Max Bolkart
9	1960/1961	Juhani Kärkinen	Koba Cakadze	Kalevi Kärkinen	Helmut Recknagel (2)	Helmut Recknagel
10	1961/1962	Eino Kirjonen (2)	Georg Thoma	Willi Egger	Willi Egger	Eino Kirjonen
11	1962/1963	Toralf Engan	Toralf Engan	Toralf Engan	Torbjørn Yggeseth	Toralf Engan
12	1963/1964	Torbjørn Yggeseth	Veikko Kankkonen	Veikko Kankkonen	Baldur Preiml	Veikko Kankkonen
13	1964/1965	Torgeir Brandtzæg	Erkki Pukka	Torgeir Brandtzæg	Bjørn Wirkola	Torgeir Brandtzæg
14	1965/1966	Veikko Kankkonen	Paavo Lukkariniemi	Dieter Neuendorf	Veikko Kankkonen	Veikko Kankkonen
15	1966/1967	Dieter Neuendorf	Bjørn Wirkola	Bjørn Wirkola	Bjørn Wirkola (2)	Bjørn Wirkola
16	1967/1968	Dieter Neuendorf (2)	Bjørn Wirkola (2)	Garij Napałkow	Jiří Raška	Bjørn Wirkola
17	1968/1969	Bjørn Wirkola	Bjørn Wirkola (3)	Bjørn Wirkola (2)	Jiří Raška (2)	Bjørn Wirkola
18	1969/1970	Garij Napałkow	Jiří Raška	Bjørn Wirkola (3)	Jiří Raška (3)	Horst Queck
19	1970/1971	Ingolf Mork	Ingolf Mork	Zbyněk Hubač	Ingolf Mork	Jiří Raška
20	1971/1972	Yukio Kasaya	Yukio Kasaya	Yukio Kasaya	Bjørn Wirkola (3)	Ingolf Mork
21	1972/1973	Rainer Schmidt	Rainer Schmidt	Siergiej Boczkow	Rudolf Höhnl	Rainer Schmidt
22	1973/1974	Hans-Georg Aschenbach	Walter Steiner	Hans-Georg Aschenbach	Bernd Eckstein	Hans-Georg Aschenbach
23	1974/1975	Willi Pürstl	Karl Schnabl	Karl Schnabl	Karl Schnabl	Willi Pürstl
24	1975/1976	Toni Innauer	Toni Innauer	Jochen Danneberg	Toni Innauer	Jochen Danneberg
25	1976/1977	Toni Innauer (2)	Jochen Danneberg	Henry Glaß	Walter Steiner	Jochen Danneberg
26	1977/1978	Matthias Buse	Jochen Danneberg (2)	Per Bergerud	Kari Ylianttila	Kari Ylianttila
27	1978/1979	Jurij Iwanow	Josef Samek	Pentti Kokkonen	Pentti Kokkonen	Pentti Kokkonen
28	1979/1980	Jochen Danneberg	Hubert Neuper	Hubert Neuper	Martin Weber	Hubert Neuper
29	1980/1981	Hubert Neuper	Horst Bulau	Jari Puikkonen	Armin Kogler	Hubert Neuper
30	1981/1982	Matti Nykänen	Roger Ruud	Manfred Deckert	Hubert Neuper	Manfred Deckert
31	1982/1983	Horst Bulau	Armin Kogler	Matti Nykänen	Jens Weißflog	Matti Nykänen
32	1983/1984	Klaus Ostwald	Jens Weißflog	Jens Weißflog	Jens Weißflog (2)	Jens Weißflog
33	1984/1985	Ernst Vettori	Jens Weißflog (2)	Matti Nykänen (2)	Hroar Stjernen	Jens Weißflog
34	1985/1986	Pekka Suorsa	Pavel Ploc	Jari Puikkonen	Ernst Vettori	Ernst Vettori
35	1986/1987	Vegard Opaas	Andreas Bauer	Primož Ulaga	Tuomo Ylipulli	Ernst Vettori
36	1987/1988	Pavel Ploc	Matti Nykänen	Matti Nykänen (3)	Matti Nykänen	Matti Nykänen
37	1988/1989	Dieter Thoma	Matti Nykänen (2)	Jan Boklöv	Mike Holland	Risto Laakkonen
38	1989/1990	Dieter Thoma (2)	Jens Weißflog (3)	Ari-Pekka Nikkola	František Jež	Dieter Thoma
39	1990/1991	Jens Weißflog	Andreas Felder[e] Jens Weißflog (4)	Ari-Pekka Nikkola (2)	Andreas Felder	Jens Weißflog
40	1991/1992	Toni Nieminen	Andreas Felder (2)	Toni Nieminen	Toni Nieminen	Toni Nieminen
41	1992/1993	Christof Duffner	Noriaki Kasai	Andreas Goldberger	Andreas Goldberger	Andreas Goldberger
42	1993/1994	Jens Weißflog (2)	Espen Bredesen	Andreas Goldberger (2)	Espen Bredesen	Espen Bredesen
43	1994/1995	Reinhard Schwarzenberger	Janne Ahonen	Kazuyoshi Funaki	Andreas Goldberger (2)	Andreas Goldberger
44	1995/1996	Mika Laitinen	Reinhard Schwarzenberger	Andreas Goldberger (3)	Jens Weißflog (3)	Jens Weißflog
45	1996/1997	Dieter Thoma (3)	Primož Peterka	Kazuyoshi Funaki (2)	Dieter Thoma	Primož Peterka
46	1997/1998	Kazuyoshi Funaki	Kazuyoshi Funaki	Kazuyoshi Funaki (3)	Sven Hannawald	Kazuyoshi Funaki
47	1998/1999	Martin Schmitt	Martin Schmitt	Noriaki Kasai	Andreas Widhölzl	Janne Ahonen
48	1999/2000	Martin Schmitt (2)	Andreas Widhölzl	Andreas Widhölzl	Andreas Widhölzl (2)	Andreas Widhölzl
49	2000/2001	Martin Schmitt (3)	Noriaki Kasai (2)	Adam Małysz	Adam Małysz	Adam Małysz
50	2001/2002	Sven Hannawald	Sven Hannawald	Sven Hannawald	Sven Hannawald (2)	Sven Hannawald
51	2002/2003	Sven Hannawald (2)	Primož Peterka (2)	Janne Ahonen	Bjørn Einar Romøren	Janne Ahonen
52	2003/2004	Sigurd Pettersen	Sigurd Pettersen	Peter Žonta	Sigurd Pettersen	Sigurd Pettersen
53	2004/2005	Janne Ahonen	Janne Ahonen (2)	Janne Ahonen (2)	Martin Höllwarth	Janne Ahonen
54	2005/2006	Janne Ahonen (2)	Jakub Janda	Lars Bystøl	Janne Ahonen	Janne Ahonen[b] Jakub Janda
55	2006/2007	Gregor Schlierenzauer	Andreas Küttel	Anders Jacobsen	Gregor Schlierenzauer	Anders Jacobsen
56	2007/2008	Thomas Morgenstern	Gregor Schlierenzauer	–	Janne Ahonen (2)[f] Janne Ahonen (3)	Janne Ahonen
57	2008/2009	Simon Ammann	Wolfgang Loitzl	Wolfgang Loitzl	Wolfgang Loitzl	Wolfgang Loitzl
58	2009/2010	Andreas Kofler	Gregor Schlierenzauer (2)	Gregor Schlierenzauer	Thomas Morgenstern	Andreas Kofler
59	2010/2011	Thomas Morgenstern (2)	Simon Ammann	Thomas Morgenstern	Tom Hilde	Thomas Morgenstern
60	2011/2012	Gregor Schlierenzauer (2)	Gregor Schlierenzauer (3)	Andreas Kofler	Thomas Morgenstern (2)	Gregor Schlierenzauer
61	2012/2013	Anders Jacobsen	Anders Jacobsen	Gregor Schlierenzauer (2)	Gregor Schlierenzauer (2)	Gregor Schlierenzauer
62	2013/2014	Simon Ammann (2)	Thomas Diethart	Anssi Koivuranta	Thomas Diethart	Thomas Diethart
63	2014/2015	Stefan Kraft	Anders Jacobsen (2)	Richard Freitag	Michael Hayböck	Stefan Kraft
64	2015/2016	Severin Freund	Peter Prevc	Peter Prevc	Peter Prevc	Peter Prevc
65	2016/2017	Stefan Kraft (2)	Daniel-André Tande	Daniel-André Tande	Kamil Stoch	Kamil Stoch
66	2017/2018	Kamil Stoch	Kamil Stoch	Kamil Stoch	Kamil Stoch (2)	Kamil Stoch
67	2018/2019	Ryōyū Kobayashi	Ryōyū Kobayashi	Ryōyū Kobayashi	Ryōyū Kobayashi	Ryōyū Kobayashi
68	2019/2020	Ryōyū Kobayashi (2)	Marius Lindvik	Marius Lindvik	Dawid Kubacki	Dawid Kubacki
69	2020/2021	Karl Geiger	Dawid Kubacki	Kamil Stoch (2)	Kamil Stoch (3)	Kamil Stoch
70	2021/2022	Ryōyū Kobayashi (3)	Ryōyū Kobayashi (2)	–	Ryōyū Kobayashi (2)[g] Daniel Huber	Ryōyū Kobayashi

Rekordy i statystyki

Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej TCS

Indywidualnie

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0131-038 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0

Jens Weißflog – czterokrotny triumfator TCS (1984, 1985, 1991, 1996), zwycięzca 10 pojedynczych konkursów

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba	Edycje
1.	Janne Ahonen		5	1999, 2003, 2005, 2006, 2008
2.	Jens Weißflog	/	4	1984, 1985, 1991, 1996
3.	Helmut Recknagel		3	1958, 1959, 1961
	Bjørn Wirkola		3	1967, 1968, 1969
	Kamil Stoch		3	2017, 2018, 2021
6.	Veikko Kankkonen		2	1964, 1966
	Jochen Danneberg		2	1976, 1977
	Hubert Neuper		2	1980, 1981
	Matti Nykänen		2	1983, 1988
	Ernst Vettori		2	1986, 1987
	Andreas Goldberger		2	1993, 1995
	Gregor Schlierenzauer		2	2012, 2013
	Ryōyū Kobayashi		2	2019, 2022

Według państw

Miejsce	Kraj	Liczba	Zwycięzcy
1.	Austria	16	Andreas Goldberger (2), Hubert Neuper (2), Gregor Schlierenzauer (2), Ernst Vettori (2), Josef Bradl, Thomas Diethart, Andreas Kofler, Stefan Kraft, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern, Willi Pürstl, Andreas Widhölzl
	Niemcy  NRD  RFN	16	Jens Weißflog (4), Helmut Recknagel (3), Jochen Danneberg (2), Hans-Georg Aschenbach, Manfred Deckert, Horst Queck, Rainer Schmidt, Max Bolkart, Sven Hannawald, Dieter Thoma
	Finlandia	16	Janne Ahonen (5), Veikko Kankkonen (2), Matti Nykänen (2), Eino Kirjonen, Pentti Kokkonen, Risto Laakkonen, Toni Nieminen, Hemmo Silvennoinen, Pentti Uotinen, Kari Ylianttila
4.	Norwegia	10	Bjørn Wirkola (3), Olaf B. Bjørnstad, Torgeir Brandtzæg, Espen Bredesen, Toralf Engan, Anders Jacobsen, Ingolf Mork, Sigurd Pettersen
5.	Polska	5	Kamil Stoch (3), Adam Małysz, Dawid Kubacki
6.	Japonia	3	Ryōyū Kobayashi (2), Kazuyoshi Funaki
7.	Czechy  Czechosłowacja	2	Jiří Raška, Jakub Janda
	Słowenia	2	Primož Peterka, Peter Prevc
9.	ZSRR	1	Nikołaj Kamienski

Najwięcej wygranych konkursów w TCS

Indywidualnie

Stan na 6 stycznia 2022 po konkursie w Bischofshofen .

Bjørn Wirkola – triumfator TCS w trzech edycjach z rzędu (1967–69), zwycięzca 10 pojedynczych konkursów

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Liczba 1. Jens Weißflog / 10 Bjørn Wirkola 10 3. Janne Ahonen 9 Gregor Schlierenzauer 9 5. Ryōyū Kobayashi 8 6. Matti Nykänen 7 Kamil Stoch 7 8. Sven Hannawald 6 Helmut Recknagel 6 10. Kazuyoshi Funaki 5 Andreas Goldberger 5 Thomas Morgenstern 5 13. Jochen Danneberg 4 Toni Innauer 4 Anders Jacobsen 4 Veikko Kankkonen 4 Hubert Neuper 4 Jiří Raška 4 Martin Schmitt 4 Dieter Thoma 4 Andreas Widhölzl 4 22. Simon Ammann 3 Olaf B. Bjørnstad 3 Max Bolkart 3 Willi Egger 3 Toralf Engan 3 Andreas Felder 3 Aulis Kallakorpi 3 Noriaki Kasai 3 Yukio Kasaya 3 Eino Kirjonen 3 Wolfgang Loitzl 3 Ingolf Mork 3 Dieter Neuendorf 3 Toni Nieminen 3 Sigurd Pettersen 3 Peter Prevc 3 Karl Schnabl 3 39. Hans-Georg Aschenbach 2 Per Bergerud 2 Josef Bradl 2 Torgeir Brandtzæg 2 Espen Bredesen 2 Horst Bulau 2 Koba Cakadze 2 Thomas Diethart 2 Nikołaj Kamienski 2 Andreas Kofler 2 Armin Kogler 2 Pentti Kokkonen 2 Stefan Kraft 2 Dawid Kubacki 2 Adam Małysz 2 Garij Napałkow 2 Ari-Pekka Nikkola 2 Primož Peterka 2 Pavel Ploc 2 Jari Puikkonen 2 Torbjørn Ruste 2 Rainer Schmidt 2 Reinhard Schwarzenberger 2 Walter Steiner 2 Daniel-André Tande 2 Ernst Vettori 2 Torbjørn Yggeseth 2

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Liczba 66. Andreas Bauer 1 Jan Boklöv 1 Siergiej Boczkow 1 Matthias Buse 1 Lars Bystøl 1 Manfred Deckert 1 Asgeir Dølplads 1 Christof Duffner 1 Bernd Eckstein 1 Richard Freitag 1 Severin Freund 1 Harry Glaß 1 Karl Geiger 1 Walter Habersatter 1 Michael Hayböck 1 Daniel Huber 1 Tom Hilde 1 Rudolf Höhnl 1 Mike Holland 1 Martin Höllwarth 1 Zbyněk Hubač 1 Jurij Iwanow 1 Jakub Janda 1 František Jež 1 Juhani Kärkinen 1 Kalevi Kärkinen 1 Anssi Koivuranta 1 Erling Kroken 1 Andreas Küttel 1 Mika Laitinen 1 Paavo Lukkariniemi 1 Halvor Næs 1 Vegard Opaas 1 Klaus Ostwald 1 Albin Plank 1 Baldur Preiml 1 Willi Pürstl 1 Erkki Pukka 1 Bjørn Einar Romøren 1 Roger Ruud 1 Josef Samek 1 Jurij Skworcow 1 Hroar Stjernen 1 Pekka Suorsa 1 Georg Thoma 1 Primož Ulaga 1 Pentti Uotinen 1 Martin Weber 1 Tuomo Ylipulli 1 Peter Žonta 1

Według państw

Stan na 6 stycznia 2022 po konkursie w Bischofshofen .

Miejsce	Państwo	Liczba
1.	Austria	64
2.	Niemcy	56
	(w tym  NRD)	(29)
	(w tym  RFN)	(7)
3.	Norwegia	48
4.	Finlandia	45
5.	Japonia	19
6.	Czechy	11
	(w tym  Czechosłowacja)	(10)
	Polska	11
8.	ZSRR	10
9.	Słowenia	7
	(w tym  Jugosławia)	(1)
10.	Szwajcaria	6
11.	Kanada	2
12.	Stany Zjednoczone	1
	Szwecja	1

Najwięcej wygranych z rzędu konkursów w TCS

Indywidualnie

Stan po zakończeniu 70. Turnieju Czterech Skoczni (2021/2022)

(c) Bundesarchiv, Bild 183-37342-0004 / Schlegel / CC-BY-SA 3.0

Helmut Recknagel – trzykrotny triumfator TCS (1958, 1959, 1961), zwycięzca 6 pojedynczych konkursów (5 z rzędu)

Miejsce	Zawodnik	Kraj	Liczba	Lata	Edycje
1.	Helmut Recknagel	NRD	5	1958–1959	6/7
	Sven Hannawald	Niemcy	5	2001–2002	50/51
	Kamil Stoch	Polska	5	2017–2018	65/66
	Ryōyū Kobayashi	Japonia	5	2018–2019	67/68

Według państw

Stan po zakończeniu 70. Turnieju Czterech Skoczni (2021/2022)

Miejsce	Kraj	Liczba	Lata	Edycje	Zawodnicy
1.	Austria	8	2009–2011	57/58/59	Wolfgang Loitzl (3) Thomas Morgenstern (2) Gregor Schlierenzauer (2) Andreas Kofler (1)
2.	Austria	6	1974–1976	23/24	Karl Schnabl (3) Toni Innauer (2) Willi Pürstl (1)
3.	NRD	5	1958–1959	6/7	Helmut Recknagel (5)
	Norwegia	5	1962–1963	11/12	Toralf Engan (3) Torbjørn Yggeseth (2)
	NRD	5	1983–1984	31/32	Jens Weißflog (4) Klaus Ostwald (1)
	Niemcy	5	2001–2002	50/51	Sven Hannawald (5)
	Polska	5	2017–2018	65/66	Kamil Stoch (5)
	Japonia	5	2018–2019	67/68	Ryōyū Kobayashi (5)

Wygranie wszystkich konkursów danej edycji

W historii imprezy tylko trzech zawodników wygrało wszystkie konkursy podczas tej samej edycji Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszym był Sven Hannawald (50. turniej w sezonie 2001/2002), drugim Kamil Stoch (66. turniej w sezonie 2017/2018), a trzecim Ryōyū Kobayashi (67. turniej w sezonie 2018/2019).

Dziewiętnastu skoczków wygrywało trzy konkursy podczas jednej edycji. Dziewięciu z nich zwyciężało w pierwszych trzech konkursach. Cztery razy zdarzyło się, że skoczek, który wygrał trzy konkursy, mimo to nie wygrał całego turnieju (trzykrotnie zdecydował o tym słaby wynik w czwartym konkursie, raz zwycięzca trzech konkursów wycofał się przed czwartym).

Sven Hannawald – triumfator 50. TCS, zwycięzca 6 pojedynczych konkursów (w tym 5 z rzędu)

Turniej	Zawodnik	Ober.	Ga-Pa	Inns.	Bisch.
1953/1954	Olaf B. Bjørnstad	1	1	1	3
1958/1959	Helmut Recknagel	1	1	1	15
1959/1960	Max Bolkart	1	1	1	5
1962/1963	Toralf Engan	1	1	1	4
1966/1967	Bjørn Wirkola	3	1	1	1
1968/1969	Bjørn Wirkola	1	1	1	2
1970/1971	Ingolf Mork[h]	1	1	16	1
1971/1972	Yukio Kasaya[i]	1	1	1	–
1974/1975	Karl Schnabl[j]	35	1	1	1
1975/1976	Toni Innauer[k]	1	1	24	1
1983/1984	Jens Weißflog	2	1	1	1
1987/1988	Matti Nykänen	2	1	1	1
1991/1992	Toni Nieminen	1	2	1	1
1997/1998	Kazuyoshi Funaki	1	1	1	8
1999/2000	Andreas Widhölzl	3	1	1	1
2001/2002	Sven Hannawald	1	1	1	1
2003/2004	Sigurd Pettersen	1	1	4	1
2004/2005	Janne Ahonen	1	1	1	2
2008/2009	Wolfgang Loitzl	2	1	1	1
2015/2016	Peter Prevc	3	1	1	1
2017/2018	Kamil Stoch	1	1	1	1
2018/2019	Ryōyū Kobayashi	1	1	1	1
2021/2022	Ryōyū Kobayashi	1	1	1[g]	5

Największa przewaga

Najwyższą przewagę nad drugim zawodnikiem w klasyfikacji generalnej osiągnął Adam Małysz podczas 49. edycji (sezon 2000/2001), a wyniosła ona 104,4 punktów (co daje odległość ok. 58 m w łącznej długości wszystkich ośmiu skoków).

Adam Małysz – triumfator TCS w 2001, z przewagą ponad 100 punktów nad drugim zawodnikiem, czyniąc to jako pierwszy i dotąd jedyny skoczek w historii

Wyniki Polaków

Polacy w czołowej „10” klasyfikacji generalnej TCS

(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT

Kamil Stoch (1. miejsce) i Piotr Żyła (2. miejsce) na podium klasyfikacji generalnej 65. Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 2016/2017

Polacy na podium konkursów TCS