Turniej szachowy Surakarta-Denpasar 1982
Turniej szachowy Surakarta-Denpasar 1982 – rozegrany w dwóch indonezyjskich miastach kołowy turniej szachowy, który z racji swojej licznej obsady na trwałe zapisał się w historii szachów.
Przebieg turnieju
Zawody odbyły się w dniach od 10 lutego do 13 marca 1982 roku. Na starcie stanęło 26 zawodników z 14 państw, w tym 18 arcymistrzów. Wyjątkowość turnieju polegała na tym, iż rozegrany on został systemem kołowym, co przy tak dużej liczbie startujących jest zjawiskiem niespotykanym, przede wszystkim z powodu konieczności rozegrania 25 rund.
Turniej zorganizowała Indonezyjska Federacja Szachowa przy znacznym wsparciu żony ówczesnego prezydenta kraju, Tien Suharto. Dzięki jej patronatowi, fundusz nagród wyniósł 100 tys. USD (I nagroda - 15 tys., II nagroda - 12,5 tys.). Niezależnie od tego, arcymistrzowie z rankingiem powyżej 2500 punktów otrzymali honorarium w wysokości 1 tys. USD. Tak wysokie nagrody spowodowały liczne zgłoszenia, w tym szachistów z szerokiej światowej czołówki, choć wśród uczestników nie było ani jednego zawodnika z rankingiem min. 2600 pkt (wówczas wyznacznika przynależności do światowej elity). Prawdopodobnie na taki stan rzeczy wpływ miał rozgrywany w Mar del Placie w tym samym okresie silnie obsadzony turniej Clarin, na starcie którego stanęło sześciu graczy z rankingiem 2600 i więcej punktów. Spośród startujących w Indonezji najwyżej na liście rankingowej FIDE na dzień 1 stycznia 1982 roku notowani byli pretendenci do tytułu mistrza świata: Vlastimil Hort i Zoltan Ribli (obaj po 2590, dz. 18 miejsce) oraz Walter Browne i Larry Christiansen (obaj po 2585, dz. 23 miejsce), Giennadij Sosonko (2580, dz. 25 miejsce) i Anthony Miles (2575, dz. 27 miejsce).
Pierwsza połowa turnieju rozegrana została w mieście Surakarta, natomiast druga - w Denpasarze. Zawodnicy musieli wykazać się doskonałą kondycją i odpornością nerwową: poza wyjątkowo długim czasem trwania zawodów (ponad miesiąc), przyszło im również zmierzyć się ze specyficznym klimatem i miejscowym wyżywieniem. Dodatkowo w czasie trwania ostatniej rundy, wyspę Bali nawiedziło lekkie trzęsienie ziemi, co spowodowało panikę wśród uczestników. Jak trudnym wyzwaniem był udział w tym turnieju niech świadczy fakt, iż Duncan Suttles stracił w czasie jego trwania aż 9 kg wagi.
Od pierwszych rund na czele tabeli znajdowali się utytułowani arcymistrzowie oraz dwóch mistrzów międzynarodowych: Ron Henley i Murray Chandler. Po XVIII rundzie zdecydowanie liderował Walter Browne (13½ pkt) przed Murrayem Chandlerem i Larrym Christansenem (obaj po 12 pkt). Jednak w kolejnych rundach W. Browne zaczął remisować swoje pojedynki, co pozwoliło konkurentom na zmniejszenie dystansu (po XXIV rundzie razem prowadzili W. Browne i R. Henley). W ostatnich partiach obaj liderzy pokonali swoich przeciwników i zwyciężyli z wynikiem 17½ pkt (w 25 partiach), ale okazały puchar otrzymał amerykański arcymistrz z powodu posiadania wyższej punktacji dodatkowej. Ron Henley pokonując w ostatniej rundzie Anthony Milesa odniósł niecodzienny sukces - wypełnił normę na tytuł arcymistrza (wynoszącą 17½ pkt) i dzięki dużej liczbie partii w turnieju zdobył ten tytuł. Do udanych zaliczyć również może swój udział Bojan Kurajica, który jako jedyny nie przegrał żadnego pojedynku. Zawodnicy indonezyjscy generalnie stanowili tło dla zagranicznych gości, choć każdy z nich pokonał któregoś z arcymistrzów. Najlepiej spośród gospodarzy zaprezentował się Herman Ardiansyah, który zajął XIV miejsce.
Wyniki końcowe
|
|
Bibliografia
- Szachy nr 4-5/1982, str. 110-114
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
bendera Indonesia
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii