Turzyca Davalla
| ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | |
Rząd | wiechlinowce | |
Rodzina | ciborowate | |
Rodzaj | turzyca | |
Gatunek | turzyca Davalla | |
Nazwa systematyczna | ||
Carex davalliana L. | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
Turzyca Davalla (Carex davalliana L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Obszar występowania obejmuje Europę (z wyjątkiem jej północnej części i poza Wyspami Brytyjskimi) oraz Azję Mniejszą. Występuje dość rzadko. W Polsce rośnie głównie w południowej części kraju[4].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina trwała, wysokości 10-40 (50) cm, gęstokępkowa, bez rozłogów.
- Łodyga
- Sztywno wzniesiona, u podstawy z włóknistymi resztkami liści, ku górze przeważnie szorstka. Na przekroju okrągława, lub niewyraźnie trójkanciasta.
- Liście
- Pochwy liściowe ciemnobrązowe. Blaszki liściowe ciemnozielone, krótsze od łodygi, ok. 0,5 mm szerokości, nitkowate, szorstkobrzegie, na przekroju tępo trójkanciaste.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna (wyjątkowo tylko jednopienna. Kwiatostan w postaci jednego wierzchołkowego kłosa. Kłosy męskie do 2 cm długości, ok. 2 mm szerokości. Plewy kwiatów męskich lancetowato zaostrzone, żółtobrązowe, z rąbkiem hyalinowym. Kwiaty męskie z 3 pręcikami. Kłosy żeńskie luźnokwiatowe, do 1,5 cm długości, 4 mm szerokości. Plewy kwiatów żeńskich jajowate, zaostrzone, ciemnobrązowe, z jasnobrązowym rąbkiem. Kwiaty żeńskie z jednym słupkiem o dwóch znamionach. Pęcherzyki dłuższe od plew, brązowe, 3-4 mm długości, z długim dzióbkiem, początkowo wzniesione, później zgięte, częściowo z wierzchołkiem skierowanym skośnie do dołu.
- Owoce
- Orzeszek w zarysie jajowaty, soczewkowato spłaszczony.
- Gatunek podobny
- Podobna jest turzyca dwupienna (C. dioica), jednak nie tworzy ona rozłogów. Poza tym liście i łodyga są przeważnie gładkie, pęcherzyki początkowo mniej lub bardziej wzniesione, później poziomo odstające.
Biologia i ekologia
Hydrofit. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Siedliskiem są torfowiska niskie i źródliskowe. Pojawia się na brzegach małych cieków wodnych. Na glebach z wodą stagnującą i podciekającą, żyznych, zasobnych w wapń. Gatunek charakterystyczny dla O/All. Caricetalia davallianae, Ass. Valeriano-Caricetum flavae i Ass. Caricetum davallianae[5]. Liczba chromosomów 2n= 46[6].
Zmienność
Tworzy mieszańce z t. dwupienna (Carex dioica) i t. gwiazdkowatą (Carex echinata)[6].
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006) gatunek zagrożony (kategoria zagrożeniaV)[7]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię VU (narażony)[8]. Głównymi czynnikami zagrażającymi są: niszczenie jej siedlisk i odwadnianie terenów, na których występuje, co powoduje zmianę warunków i zarastanie ich w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej przez inne gatunki roślin.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
- ↑ Carex davalliana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Bibliografia
- Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- Grau, Kremer, Möseler, Rambold, Triebel: Graser. Mosaik Verlag GmbH, Monachium 1984
Media użyte na tej stronie
Autor: Petr Filippov, Licencja: CC BY 3.0
Carex davalliana, Březová, Bílé Karpaty Mountains, Czech Republic
Autor: HermannSchachner, Licencja: CC0
Carex davalliana