Turzyca bladozielona

Turzyca bladozielona
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządliliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rządwiechlinowce
Rodzinaciborowate
Rodzajturzyca
Gatunekturzyca bladozielona
Nazwa systematyczna
Carex pallidula Harmaja
Ann. Bot. Fenn. 42: 221 (2005)

Turzyca bladozielona (Carex pallidula Harmaja) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w północnej i środkowej Europie[3]. W Polsce rośnie na kilku stanowiskach na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i w Paśmie Przedborsko-Małogoskim[4].

Morfologia

Gatunek podobny do turzycy palczastej.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na skrajach ciepłolubnych buczyn i grądów i w murawach kserotermicznych.

Zagrożenia i ochrona

Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w kategorii R (rzadki - potencjalnie zagrożony). W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię NT (bliski zagrożenia)[5]. Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (2001) w kategorii LR (niższego ryzyka) pod nazwą "turzyca blada" (Carex pallens (Fristedt) Harmaja). W wydaniu z roku 2014 posiada kategorię NT (bliski zagrożenia)[6].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-11-02] (ang.).
  3. Carex pallidula na eMonocot [dostęp 2013-11-02]
  4. Szeląg Z. 2001. Turzyca blada. s. 512-513. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ​ISBN 83-85444-85-8​.
  5. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  6. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.