Turzyca pęcherzykowata

Turzyca pęcherzykowata
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządliliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rządwiechlinowce
Rodzinaciborowate
Rodzajturzyca
Gatunekturzyca pęcherzykowata
Nazwa systematyczna
Carex vesicaria L.
Sp. Pl. 2: 979. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Turzyca pęcherzykowata (Carex vesicaria L.), gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). W Polsce dość pospolity gatunek rodzimy.

Morfologia

Kłos żeński
Pokrój
Roślina zielna, rozłogowa, wytwarzająca liczne pędy wegetatywne.
Łodyga
Ostro trójkanciasta, o wysokości do (30)40-80(120) cm.
Liście
Jasnozielone, płaskie, szerokości (3)4-8 mm, spodem i na brzegach bardzo ostre. Pochwy liściowe o czerwonym do brunatno-czarnym ubarwieniu, u dołu i na brzegach szorstkie, silnie sieciowato postrzępione.
Kwiaty
Roślina jednopienna, kwiaty rozdzielnopłciowe, zebrane w kwiatostany - kłosy. Kłosy szczytowe męskie, od 2 do 3, rzadziej 1, równowąskie, długości 3-6 cm, umieszczone na krótkich szypułkach. Kwiaty męskie z trzema pręcikami. Ich przysadki szerokojajowate do eliptycznych, długości 5-8 mm, rdzawe, biało obrzeżone. Kłosy żeńskie poniżej męskich, od 2 do 3, w kątach bezpochwiastych podsadek, wałeczkowate, długości 2-4(7) cm, szerokości 1-1,5 cm, siedzące lub na krótkich szypułkach. Kwiaty żeński z jednym słupkiem o trzech znamionach. Przysadki kwiatów żeńskich lancetowate, długości 4-5 mm, kasztanowate, górą biało, błoniasto obrzeżone, ze środkową zieloną smugą na grzbiecie. Najniższa podsadka przewyższająca łodygę.
Owoce
Jajowaty, trójkanciasty orzeszek długości 2, szerokości 1 mm. Nasiono ukryte jest w jajowato-eliptycznym, gęsto unerwionym, słomkowożółtym, lśniącym pęcherzyku, długości (6)7-8 mm, zwężającym się w stożkowaty dwuząbkowy dzióbek długości 1,5-2 mm, z włoskami będącymi pozostałością znamion słupka. Pęcherzyki ustawione są skośnie do osi kłoska.

Ekologia

Rozwój
Bylina, wiatropylna, hydrofit, hemikryptofit. W Polsce kwitnie w maju i czerwcu.
Siedlisko
Zasiedla najczęściej siedliska zlądowacone, okresowo podtapiane, glebach mineralno-organicznych. Występuje głównie w szuwarach, na brzegach zbiorników wodnych oraz w rowach melioracyjnych i torfniakach, także w olsach.
Fitocenozy
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku Magnocaricion oraz zespołu zespołu (Ass.) szuwaru turzycy pęcherzykowatej (Caricetum vesicariae)[4] gdzie tworzy niewielkie, zwarte fitocenozy.
Genetyka
Somatyczna liczba chromosomów 2n = 70-88[5].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
  3. Carex vesicaria, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  5. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

  • Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6.
  • Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-00129-1.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Carex vesicaria weib.jpeg
Autor: Kristian Peters -- Fabelfroh 09:04, 26 July 2006 (UTC), Licencja: CC-BY-SA-3.0
weibliche Ähre der Blasen-Segge Carex vesicaria, Karnin