Turzyca sina

Turzyca sina

Turzyca sina
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca sina
Nazwa systematyczna
Carex flacca Schreb.

Turzyca sina (Carex flacca Schreb.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Pochodzi z terenów Europy i Afryki Północnej, występuje również w Ameryce Północnej, Australii i na Nowej Zelandii.

Carex flacca została opisana po raz pierwszy przez niemieckiego botanika Johana Christiana Daniela von Schrebera (1739-1810) w 1771 roku. Rok później ten sam gatunek opisał Giovanni Scopoli (1723-1788), włoski fizyk i naturalista jako Carex glauca. C. glauca jest traktowana jako synonim C. flacca, jednak zgodnie z regułą pierwszeństwa to Carex flacca jest zaakceptowaną nazwą botaniczną tego gatunku^[3].

Morfologia

Bylina wytwarzająca kłącza, mierzy od 10 do 60 cm. Liście blado niebieskozielone, w kolorze przypominającym liście goździka^[4].

Biologia i ekologia

Powszechna na łąkach wapiennych (ang. calcareous grasslands), mokradłach, rozlewiskach, torfowiskach niskich i bagnach. Kwitnienie od maja do czerwca, owocowanie od czerwca do września^[4].

Występuje w zespole roślinnym Nardo-Caricetum glaucae Pałcz., będącym zespołem turzycy sinej i bliźniczki psiej trawki. Zbiorowisko to określane jest także jako podzespół Nardetum strictae caricosum glaucae. Zespół ten, wyraźnie antropogeniczny, występuje w Karpatach poniżej pięter reglowych, na niewielkich pochyłościach. Zajmuje też siedliska silnie kwaśnie (pH 4-5), wilgotne, o obfitym spływie wody z położeń wyższych^[5].

W badaniach z zachodniej Irlandii wykazano, że system korzeniowy turzycy sinej był skolonizowany przez podstawczaka Cortinarius (Dermocybe) cinnamomeus. Grzyb formował podobne do ektomikoryzy struktury, tworzące wyodrębnioną mufkę^[6].

Podejrzewane mieszańce

W Czechach i na Słowacji znaleziono rośliny morfologicznie pośrednie pomiędzy turzycą siną Carex flacca a turzycą filcowatą Carex tomentosa. Podejrzewano, że są one hybrydami pomiędzy Carex flacca a Carex tomentosa. Wyniki badań ujawniły jednak konflikt między cechami morfologicznymi a markerami molekularnymi. Pomimo że cechy morfologiczne były kombinacją cech przypuszczalnych organizmów rodzicielskich, a część cechami pośrednimi, badania z wykorzystaniem markerów wskazały, że domniemany mieszaniec wyraźnie należał do Carex flacca. Wyniki badań zaprzeczyły prawdziwości doniesień o występowaniu hybryd C. flacca z C. tomentosa na terenie Czech i wschodniej Słowacji. Nie można jednak powiedzieć, że niemożliwe jest, by przypuszczalny mieszaniec turzycy sinej z turzycą filcowatą występował w innym miejscu na terenie Europy^[7].

Uprawa

Występowanie turzycy sinej Carex flacca

Łatwa w uprawie na średnio mokrych do mokrych glebach w miejscach półcienistych lub cienistych. Rośnie dobrze w wilgotnej glebie, a nawet w stojącej wodzie o głębokości do 30–60 cm, jednak jeśli roślina dobrze się przyjmie, będzie rosła również w przeciętnej glebie ogrodowej, mając umiarkowaną tolerancję na suszę. Może rosnąć w pełnym słońcu w klimacie umiarkowanym chłodnym. Zimozielona, gdy rośnie w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego, jednak późną zimą lub gdy rośnie w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego, liście powinny być obcięte^[3].

Przypisy