Turzyca strunowa
| ||
![]() Turzyca strunowa (1) i t. dwustronna (2) | ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | |
Rząd | wiechlinowce | |
Rodzina | ciborowate | |
Rodzaj | turzyca | |
Gatunek | turzyca strunowa | |
Nazwa systematyczna | ||
Carex chordorrhiza L. f. Suppl. pl. 414. 1782 („1781”) | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
![]() |
Turzyca strunowa (Carex chordorrhiza L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Gatunek rzadki, holarktyczny. W Polsce występuje na ok. 40 współczesnych stanowiskach[4].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina trwała, wysokości 5–15 cm, z długimi nadziemnymi rozłogami, na których wierzchołku wyrastają kwitnące łodygi.
- Łodyga
- Wzniesiona, okrągława lub słabo trójkanciasta, gładka.
- Liście
- Pochwy liściowe brązowe. Blaszki liściowe sztywne, zaostrzone, płaskie lub rynienkowate, szerokości do 1,5 mm.
- Kwiaty
- Kwiatostan bez podsadki, długości 10–15 mm, składający się z 3–5 główkowato skupionych kłosów. Kłosy u dołu z kwiatami męskimi, u góry z żeńskimi. Plewy brązowe, biało obrzeżone. Pęcherzyki niewiele dłuższe od plew, szeroko jajowate, brązowe, o gładkich brzegach. Słupek z dwoma znamionami.
- Owoce
- Drobne brązowe orzeszki.
Biologia i ekologia
Bylina, helofit. Kwitnie od maja do czerwca. Gatunek turzycy występujący na torfowiskach przejściowych, w zagłębieniach i na pływającym kożuchu (ple). Liczba chromosomów 2n=60. Gatunek charakterystyczny związku Caricion lasiocarpae i zespołu Caricetum chordorrhizae[5].
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową[6][7]. Informacje o stopniu zagrożenia na podstawie:
- Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006) – gatunek zagrożony (kategoria zagrożenia V)[8]; 2016: VU (narażony)[9]
- Polskiej Czerwonej Księgi Roślin – gatunek narażony (kategoria zagrożenia VU) (narażony)[10]
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
- ↑ Carex chordorrhiza, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Bloch J., Kruszelnicki J. Turzyca strunowa. s. 491–492. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 132–133. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Dz.U. z 2014 r. nr 0, poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
- ↑ Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną.
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
Bibliografia
- Grau, Kremer, Möseler, Rambold, Triebel: Graser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984.Sprawdź autora:1, 2, 3, 4 oraz 5.
Media użyte na tej stronie
1. Carex chordorrhiza L.f., 2. Carex disticha Huds.
- Original Caption
- 1. Fadenwurzel-Segge, Carex chordorrhiza
2. Zeilen-Segge, C. disticha