Turzyca sztywna
Morfologia turzycy sztywnej | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | turzyca sztywna | ||
Nazwa systematyczna | |||
Carex elata All. Fl. pedem. 2:272. 1785 | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Turzyca sztywna, t. Hudsona (Carex elata All.) - gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych), występujący w Azji i Europie[4]. W Polsce pospolity gatunek rodzimy.
Morfologia
- Pokrój
- Roślina zielna, bylina tworząca zwarte kępy.
- Łodyga
- Trójkanciasta, sztywna, wysokości (20)50–120(130) cm, górą szorstka, u dołu silnie ulistniona.
- Liście
- Dość wąskie, szerokości 3-4(6) mm, o ostrych krawędziach, grzbieciste, sinozielone. Pochwy liściowe żółtobrunatne, połyskujące, sieciowato porozrywane. Brzegi liści podczas suszenia zwijają się zawsze pod spód.
- Kwiaty
- Roślina jednopienna, kwiaty rozdzielnopłciowe, zebrane w kwiatostany - kłosy. Kłosy szczytowe męskie, od jednego do trzech, długości 3-6(7) cm, wałeczkowate, siedzące bądź na krótkich szypułkach. Kwiaty męskie z trzema pręcikami. Ich przysadki zazwyczaj rdzawe, długości 4-5 mm. Kłosy żeńskie dolne, od dwóch do czterech, walcowate, długości 1,5-6(8) cm, grubości 5-7 mm, wzniesione. Kwiaty żeński z jednym słupkiem o dwóch znamionach, ich przysadki podługowato lancetowate, tępe lub niekiedy zaostrzone, ciemnobrunatne, z jasnozieloną środkową smugą, krótsze od pęcherzyków, długości 2,5-3,5 mm, szerokości 1 mm. Podsadki górne krótkie, szczecinowate, dolna listkowata, bezpochwiasta, krótsza od kwiatostanu.
- Owoce
- Żółtobrązowy, soczewkowaty orzeszek, długości 2 i szerokości 1,5 mm, ukryty w jajowatym pęcherzyku. Pęcherzyki jajowate, spłaszczone, (2)3,5-4 mm długości oraz ok. 2 mm szerokości, 5-7 nerwowe, żółtozielone, z krótkim, całobrzegim dzióbkiem, ułożone dachówkowato, wcześnie odpadają.
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Bylina, hemikryptofit. W Polsce kwitnie w kwietniu i maju.
- Siedlisko
- Zasiedla siedliska mokre, głównie torfowiska niskie, błotniste łąki, szuwary i olsy.
- Fitocenozy
- W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion oraz zespołu (Ass.) szuwaru turzycy sztywnej (Caricetum elatae)[5].
- Genetyka
- Somatyczna liczba chromosomów 2n = 74-80[6].
Zmienność
Wyróżnia się podgatunki[7]:
- Carex elata All. subsp. elata
- Carex elata All. subsp. omskiana (Meinsh.) Jalas
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
- ↑ Carex elata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Carex elata L. w bazie danych: GRIN (Germplasm Resources Information Network) na http://www.ars-grin.gov (ang.)
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Flora Europaea (ang.). Royal Botanic Garden Edinburgh. [dostęp 2009-06-16].
Bibliografia
- Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6.
- Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-00129-1.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Agnieszka Kwiecień (Nova), Licencja: CC BY 2.5
Stanowisko turzycy sztywnej (Carex elata) w Rezerwacie przyrody Wysokie Bagno na trenie Puszczy Białowieskiej, Białowieża, Polska.
© Hans Hillewaert, CC BY-SA 3.0
Tufted sedge, inflorescence at Leiemeersen, Oostkamp, Belgium