Twardość metali

Twardość metali – cecha metali świadcząca o odporności na działanie sił punktowych (skupionych). Efektami oddziaływania sił skupionych mogą być odkształcenia powierzchni, zgniecenie jej lub zarysowanie.

Najczęściej stosowanymi metodami pomiaru twardości metali są:

  • metoda Brinella
    • skale twardości Brinella: HB, HB/30, HBW
  • metoda Rockwella
    • skale twardości Rockwella: HRA, HRB, HRC, HRD, HRE, HRF, HRN (Super-Rockwella), HRT (Super-Rockwella)
  • metoda Poldi (dynamiczna) – dynamiczna odmiana metody Brinella; skala HBp
  • metoda Leeba (dynamiczna, inaczej metoda odbicia sprężystego) – udoskonalona wersja metody skleroskopowej Shore'a
    • skale twardości Leeba: HLD, HLD+15, HLDL, HLDC, HLC, HLE, HLS, HLG

Rzadziej stosowane metody badania twardości metali:

  • metoda Millera – dynamiczna, odmiana metody skleroskopowej, całkowicie nieniszcząca
  • metoda pilnikowa – przystosowanie metody Mohsa dla stali hartowanej
  • metoda Baumanna – dynamiczna odmiana metody Brinella; skala HBb
  • metoda UCI (inaczej: metoda impedancji ultradźwiękowo-kontaktowej) – statyczna, odmiana metody Vickersa
  • metoda Ernsta – dynamiczna odmiana metody Brinella
  • metoda Knoopa
  • metoda Meyera(ang.)
  • metoda Webstera
  • metoda Grodzińskiego
  • metoda Barbera-Colmana (Barcola)
  • metoda skleroskopowa Shore'a – dynamiczna
  • metoda TVI – statyczna odmiana metody Vickersa
  • metoda Newage – statyczna odmiana metody Rockwella

Bibliografia