Twierdzenie Pappusa-Guldina

Twierdzenia Pappusa-Guldina, reguły Guldina[1] – dwa twierdzenia stereometrii, ułatwiające obliczanie pola powierzchni obrotowej oraz objętości bryły obrotowej w oparciu o położenie środka masy obracanej krzywej lub figury.

Twierdzenia nazwane zostały od nazwisk Pappusa z Aleksandrii i Paula Guldina.

Pierwsze twierdzenie Pappusa-Guldina

Pappus.jpg

Pole powierzchni, powstałej przez obrót jednorodnej i płaskiej linii dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej linii i nie przecinającej jej, jest równe długości linii pomnożonej przez długość okręgu opisanego przy obrocie przez jej środek masy (punkt ).

Np. dla torusa o promieniu i promieniu okręgu długość linii długość okręgu dla środka masy stąd pole torusa


Drugie twierdzenie Pappusa-Guldina

Pappus1.png

Objętość bryły, powstałej przy obrocie figury płaskiej dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej figury i nie przecinającej jej, jest równa polu powierzchni figury pomnożonemu przez długość okręgu opisanego przy obrocie przez jej środek ciężkości (punkt ).

Np. dla torusa o promieniu i promieniu koła pole powierzchni koła długość okręgu dla środka masy stąd objętość torusa


Zobacz też

Przypisy

  1. Guldina reguły, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-16].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Pappus1.png
Autor: Kaboldy, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pappus-Guldin theoreme. 2. Volume of a solid of revolution
Pappus.jpg
Autor: Kaboldy, Licencja: CC BY-SA 4.0
1st Pappus-Guldin theorem. Area of a surface of rotation