Tyśmienica (miasto)

Tyśmienica
Тисмениця
ilustracja
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

tyśmienicki

Populacja (2020)
• liczba ludności


9175

Nr kierunkowy

+380 3436

Kod pocztowy

77400

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Tyśmienica”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia48°54′07″N 24°50′53″E/48,901944 24,848056
Portal Ukraina

Tyśmienica (ukr. Тисмениця) – miasto na Ukrainie, stolica rejonu w obwodzie iwanofrankiwskim. 9175 mieszkańców (2020)[1], dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 9720[2].

Historia

Miasto królewskie położone było w XVI wieku w województwie ruskim[3].

Po spustoszeniu miasta przez Mołdawian w 1538 r., król Zygmunt Stary uwolnił Tyśmienicę w 1540 r. od podatków na 4 lata. W XVI w. w mieście osiedlili się Ormianie[4].

W 1598 r. ówczesny właściciel Jezupola[5], rotmistrz, przyszły wojewoda bracławski Jakub Potocki otrzymał drogą darowizny od Samuela, Łukasza oraz Mikołaja Sienieńskich, trzech synów zmarłego kasztelana halickiego Jana Sienieńskiego, Tyśmienicę z przyległymi wsiami: Dobrowlany, Kłubowce, Mikietyńce[6], Olszanica, Podłuże, Podpieczary, Przeniczniki, Studzieniec, Uhorniki, Uzin, Wołczyniec[7]. Wymienione dobra kasztelan halicki Jan Sienieński objął po Paniowskich[8].

W 1630 r. powstał w Tyśmienicy kościół i klasztor dominikanów[9].

Po wojnie z Turcją, w 1679 r. Dominik Potocki sprowadził do miasta ormiańskich uciekinierów z Kamieńca Podolskiego, budując dla nich drewniany kościół pw. Najświętszej Marii Panny[10].

Początek hasła w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego:

Tyśmienica, miasto, pow. tłumacki, 14 km na płn.-wschód od Tłumacza, między 48° 50' a 48° 56' szer. płn. i między 42° 26' a 42 0 35' dług. wsch. od F. Na płn.-zach. leżą Podpieczary, na płn. Olszanica, na wschód Kłubowce i Nadorożna, na płd. Pohonia, Pszeniczniki, Chomiakówka i Markowce, na płd.-zach. Bratkowce, na zach. Czerniejów, Chryplin i Uhorniki, (trzy ostatnie w pow. stanisławowskim). Środkiem miasta płynie Worona, dopływ Czarnej Bystrzycy. Wchodzi od płd. z Przenicznik i dąży na płn.-zach. do Podpieczar. W obrębie miasta przyjmuje od praw. brzegu pot.: Mielnicki, a od lew. Strymbę z Uniawa. Zabudowania miasta zajmują środek obszaru, dolinę Worony aż po Strymbę. Na płn. od miasta leży przedmieście Stanisławowskie, a na wsch. Tłumackie. W płn. stronie wzgórze: Mogiłka (341 m), na wsch. Bohorodecka góra (324 m). Przez miasto idzie gościniec z Stanisławowa do Niżniowa. Własn. więk. ma roli or. 140, łąk i ogr. 318, past. 215, lasu 272 mr.; wł. mn. roli or. 3035, łąk i ogr. 2681, past. 276, lasu 85 mr. W r. 1880 było 1100 dm., 6953 mk. w gm., 18 dm., 127 mk. na obsz. d wor. (3747 gr.-kat., 848 rz.-kat., 37 orm.-kat., 2548 izr.; 3362 Rusinów, 1410 Polaków, 2405 Niemców). Par. rz.-kat. w miejscu, dek. stanisławowski. Parafię fundował w r. 1630 Mikołaj Potocki, woj. bracławski, wraz z żoną Zofią, z Firlejów. Zarząd jej oddał dominikanom (o uposażeniu parafii pisze Barącz w artykule "Tyśmienica", w dziele: "Pamiętniki dziejów polskich", Lwów, 1855, str. 225). Zaraz po akcie 'fundacyi wprowadzono dominikanów do T., a. pierwszym wikarym konwentu był ks. Szymon Okolski. Bawił on tu po raz wtóry jako przeor klasztoru w r. 1645 i tu napisał swe dzieło: "Russia flodda". Klasztor i kościół były zrazu drewniane. W r. 1676 uległy zniszczeniu podczas napadu nieprzyjacielskiego. W r. 1678 odbudowano klasztor (...)

Urodzeni w Tyśmienicy

Związani z Tyśmienicą

Zabytki

  • zamek[15]
  • kościół ormiański pw. św. Kajetana (nieistniejący) - W 1791 r. na miejscu drewnianego kościoła konsekrowano nowy, murowany, wzniesiony pw. św. Kajetana. Był on jednonawowy, z dwoma wieżami na fasadzie. Ostatni proboszcz, ks. Jan Lechowski, w 1946 r., wyjechał wraz z wiernymi na Dolny Śląsk. Część wyposażenia kościelnego wraz z obrazem św. Kajetana trafiła do kościoła św. Piotra i Pawła w Gdańsku. Kościół w Tyśmienicy władze radzieckie zburzyły w latach 50., budując na jego miejscu gmach rejonowej administracji[10].

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
  2. Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku. w: „Czasy Nowożytne”, 21, 2008, s. 172.
  4. Tyśmienica, [w:] Krzysztof Bąkała, Tadeusz Skoczek (red.), Ormianie Semper Fidelis. W drodze ku Niepodległości, Warszawa: Muzeum Niepodległości, 2018, s. 118-119, ISBN 978-83-65439-48-2.
  5. do 1597 miejscowość nazywała się Czeszybiesy
  6. Mikityńce 1.) al. Mykietyńce, wś, pow. stanisławowski, 5-7 km na wsch. od Stanisławowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 394.
  7. Wołczyniec, wś, pow. stanisławowski, 4 km na płn.-wsch. od Stanisławowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 868.
  8. Aleksander Czołowski. Z przeszłości Jezupola i okolicy. Lwów, 1890, s. 56.
  9. Marek Miławicki, Duszpasterstwo parafialne o.o. dominikanów w archidiecezji lwowskiej w okresie międzywojennym, w: „Studia Pastoralne” 2014, nr 10, s. 112–132.
  10. a b Elżbieta Łysakowska, Kościoły Archidiecezji Lwowskiej - TYŚMIENICA, ordynariat.ormianie.pl [dostęp 2022-11-12] (pol.).
  11. AMIROWICZ Kajetan – Sączopedia [dostęp 2022-11-12] (pol.).
  12. Writer, Interrupted
  13. Izaak Mikołaj Isakowicz, Nowy Kurier Galicyjski, 13 lutego 2022 [dostęp 2022-11-12] (pol.).
  14. Samuel Manugiewicz » Witryna edukacyjna Kancelarii Senatu, senat.edu.pl [dostęp 2022-11-12].
  15. Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ivano-Frankivsk location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Ивано-Франковской области с 17 июля 2020 года
Flag of Ivano-Frankivsk Oblast.svg
Flag of Ivano-Frankivsk Oblast, (Ukraine)
Tysmen gerb.gif
Герб Тисмениці
Тисмениця.jpg
Autor: Любий, Licencja: CC BY-SA 3.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 26-258-0031
Tysmenytsa gerb.gif
Прапор Тисмениці