Tybald II Lotaryński
| ||
![]() | ||
![]() | ||
książę Górnej Lotaryngii | ||
Okres | od 31 grudnia 1302 do 13 maja 1312 | |
Poprzednik | Fryderyk III Lotaryński | |
Następca | Fryderyk IV Wojownik | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | Dynastia z Châtenois | |
Data urodzenia | 1263 | |
Data śmierci | 13 maja 1312 | |
Ojciec | Fryderyk III Lotaryński | |
Matka | Małgorzata z Szampanii | |
Żona | Izabela |
Tybald II Lotaryński (ur. 1263, zm. 13 maja 1312) – książę Lotaryngii od 1302, syn Fryderyka III.
Życiorys
Panowanie Tybalda wypełnione było ciągłymi wojnami. Popierając Albrechta I wybranego w 1298 roku na antykróla przeciwko Adolfowi z Nassau wziął udział w bitwie pod Göllheim w której Adolf poległ. Tybald w latach 1302 - 1304 wspierał Filipa IV Pięknego w wojnie z Flandrią i uczestniczył w decydującej bitwie pod Mons-en-Pévèle. W 1305 roku razem z Janem II księciem Brabancji i Amadeuszem V hrabią Sabaudii został wysłany przez króla na negocjacje z Flamandami. W tym samym roku był obecny na intronizacji nowego papieża Klemensa V. Został wyznaczony przez papieża do ściągania dziesięciny nałożonej na duchowieństwo z terenów Lotaryngii przez co popadł w konflikt z biskupem Metzu Reginaldem z Bar.
|
Media użyte na tej stronie
Theobald II of Lorraine